20 listopada 2019 roku w Częstochowie odbyła się Pierwsza Konferencja Antymodernistyczna „Rewolucja Charyzmatyczna” zorganizowana przez wydawnictwo 3DOM. Prelegenci złożeni głównie z autorów wydawnictwa organizującego to wydarzenie przedstawili swoje osobiste doświadczenia z ruchami charyzmatycznymi (głównie z Odnową w Duchu Świętym) i zagrożenie jakim dla Kościoła Katolickiego jest postępująca pentekostalizacja. Wśród osobistych doświadczeń najbardziej wstrząsające były opisy o charakterze ingerencji demonicznej – mówienie językami, upadki, napady śmiechu i konwulsji; oraz kwestionowanie tradycyjnej duchowości katolickiej budowanej na łasce płynącej z Sakramentów Świętych. W kwestii teologicznej prelegenci wskazywali na wpływ ruchów charyzmatycznych na erozję teologii katolickiej pod wpływem protestantyzmu, judaizmu i synkretyzmu religijnego w niepodważalny sposób ukazując ich sprzeczność z Magisterium i naukami doktorów Kościoła. W konferencji uczestniczyło kilkadziesiąt osób, niestety zabrakło przedstawicieli duchowieństwa – najwyraźniej unikającego trudnych tematów w myśl popularnej modernistycznej zasady „kim ja jestem, żeby ich osądzać”.
Paweł Smoliński
25 listopada 2019 o 03:00
„W konferencji uczestniczyło kilkadziesiąt osób, niestety zabrakło przedstawicieli duchowieństwa.”
Jedno zdanie mówi wszystko na temat polskiego kleru.
25 listopada 2019 o 23:25
Miałem to samo napisać
25 listopada 2019 o 22:06
Te ruchy hare-sratyczne to taki odpowiednik lewackich okultystycznych sekt typu Hare Kryszna i modernistyczna karykatura mistycyzmu. Swoją drogą nie ma to jak zniszczyć to, co nadawało mistyczny charakter katolicyzmowi (czyli Tradycję katolicką), zlaicyzować Kościół, zalać go zarazą racjonalizmu (charakterystycznego dla liberalnego protestantyzmu) i spłycić duchowość katolicką (co upodabnia pod względem płycizny duchowej posoborowie do protestanckich purytan, którzy niby byli rygorystyczni na modłę salafizmu i gorliwi, ale duchowo byli płytcy – odarci z sakralności), a potem potworzyć pseudo-mistyczne grupy w wydaniu tych „ruchów charyzmatycznych”, „neokatechumenatów”, które od mistyków różnią się swoim jarmarcznym charakterem, do mistycyzmu brakuje im należnej mistycyzmowi powagi.
Z posoborowiem jest tak samo, jak z protestantyzmem – odrzucili prawdziwą wiarę, jedni ją spurytanizowali, inni zliberalizowali (czyt. dopasowali do swojego widzimisię), a teraz szukają w ramach swoich błędnych ścieżek elementów duchowości i sacrum. Z tym, że robią to w niewłaściwy sposób, co ich prowadzi na manowce.
25 listopada 2019 o 22:20
Dodam jeszcze tyle, że posoborowie doprowadziło do tego, że jest wiele grup w Kościele interpretujących duchowość (zresztą nie tylko duchowość) w sposób, w jaki kto chce i wszystko jest uważane za równorzędne, a przed soborem nawet jeśli nie istniał monolit to papież w ostateczności nakreślał drogę taką, jaka ma być. Teraz mamy odpowiednio: racjonalistów, „charyzmatyków”, purytanów, jakieś niedookreślone cuckserwy itd. Nawet pontyfikaty posoborowe są niespójne ze sobą, podczas gdy przed Vaticanum II na ogół nauczania papieży były względnie spójne, byli papieże moralni, byli niemoralni, ale nie było w ich nauczaniu aż takich rażących różnic, jak teraz jest.
26 listopada 2019 o 16:41
Prabhupada na pewno nie był lewakiem, z pewnością nie zgodziłby się z dzisiejszymi lewackimi krysznowcami. Jego nauki zostały wypaczone przez modernistów a on sam m. in. podważał sześciomilionowe kłamstwo oświęcimskie.
31 stycznia 2020 o 23:51
@Szymon Mol
Był lewakiem, czy nie był – zależy co się przez to rozumie. Obyczajowo Hare Kryszna jest raczej konserwatywna, przykładowo akceptują seks tylko w celach prokreacyjnych, są przeciwko aborcji itd.
Ale generalnie to jest sekta obłąkańców i przebierańców, którzy wypaczyli nauki hinduizmu i odrzucają nacjonalizm, a nawet patriotyzm. Hare Kryszna to od początku byli tacy hinduistyczni kociorze, tylko że jeszcze bardziej robili z siebie klaunów. Nie mają nic wspólnego z rzeczywistą aryjską duchowością wedyjską.
To już więcej z tą duchowością miał wspólnego Amanda Coomaraswamy, przedstawiciel Szkoły Tradycjonalistycznej (tradycjonalizmu integralnego), który współpracował z europejskimi tradycjonalistami jego pokroju. Amanda był ojcem Ramy Coomaraswamy’ego, który w późniejszym okresie życia był tradycjonalistycznym księdzem katolickim.
Jeśli już Europejczycy mają się odwoływać do hinduizmu to niech czerpią inspirację z takich osób, jak Amanda Coomaraswamy, albo Savitri Devi, a nie z hare-krysznowych popłuczyn, co tylko robią swoim wyznawcom sieczkę z mózgu.
20 grudnia 2019 o 11:43
Jednak por., np. wcześniejsze i ciekawsze prace, artykuły, książki x. prof. M. Poradowskiego (RIP).
Tak w ogóle, to są stare kwestie, już przerobione i omówione wcześniej, lepiej, dogłębniej przez osoby i autorów bardziej doświadczonych wiekowo, teologicznie, religijnie czy intelektualnie. Bez błędów herezji schizmatyckiej i bluźnierstwa laickiego, sekciarskiego oraz lewicowego.
„Bp ma zawsze rację” (pewien x. dr).
18 czerwca 2023 o 19:39
Obejrzane wszystkie części. Bardzo dobra i potrzebna konferencja.