Wystąpienie „Koncepcje imperialne Aleksandra Dugina i francuskiej prawicy integralnej” – relacja

27 października A.D. 2010, miało miejsce spotkanie inaugurujące tegoroczne prace Koła Naukowego Klub Imperialny, działającego przy Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. W części merytorycznej spotkania, referat Koncepcje imperialne Aleksandra Dugina i francuskiej prawicy integralnej wygłosił Ronald Lasecki, członek komisji studiów wschodnich Instytutu Geopolityki i działacz organizacji Falanga.

W wystąpieniu omówiono kształt i strukturę wewnętrzną projektowanego przez Dugina Imperium Kontynentalnego, rolę, którą miałby w nim spełniać czynniki turański i islamski, metafizyczne i geopolityczne znaczenie Syberii, ustosunkowanie się przez Dugina do kwestii rasowych i etnicznych, fundamentalne dla jego doktryny znaczenie rozróżnienia na państwa lądowe i morskie, rolę narodowego bolszewizmu jako metaideologii, pozwalającej zuniwersalizować duginowski projekt ideologiczny i geopolityczny. Koncepcje te zostały zaprezentowane na tle teorii etnologicznych i filozoficznych Juliana Bromleja, Lwa Gumilowa i Piotra Karsawina. Wskazano na znaczenie teorii wymienionych myślicieli, jako inspiracji dla doktryny geopolitycznej neoeurazjatyzmu.

Duginowską geopolitykę zestawiono z analogicznymi koncepcjami rozwijanymi w kręgu istniejącego od kwietnia 2003 r., francuskiego ruchu „tożsamościowców” (identitaires). Zwrócono uwagę na etnocentryczny charakter doktryny geopolitycznej tego środowiska, zestawiając go z kulturologicznym stanowiskiem Dugina i wskazując na inspiracje doktrynalne obydwu tych podejść – rasologię niemiecką i działalność francuskich kolaborantów z czasów drugiej wojny światowej w przypadku tożsamościowców, oraz niemiecką filozofię idealistyczną, myśl Aleksandra Chomiakowa i antropologię sowiecką, w przypadku Dugina. Uwypuklony został również regionalistyczny charakter geopolityki tożsamościowców. Projektowaną przez nich Eurosyberię zestawiono z duginowską Eurazją.

W dalszej części wystąpienia, omówione zostały koncepcje geopolityczne powstające w kręgach Nouvelle Droite i nurtu narodowo-rewolucyjnego, skupionego wokół osoby Christiana Boucheta. W przypadku tego pierwszego, zestawiając go z myślą duginowską, wskazano na rolę geopolityczną przypisywaną przez rosyjskiego neoeurazjatę Niemcom i zjednoczonej przez nie Europie. Podkreślono przewartościowanie w podejściu do geopolitycznego obszaru romano-germańskiego w neoeurazjatyźmie Dugina, w stosunku do eurazjatyzmu rozwijanego w pierwszej połowie XX wieku. Zwrócono uwagę na pozytywne odniesienie się przez Dugina do koncepcji Imperium Europaeum, na popieranie przez niego nurtów antyatlantyckich w Europie. Trzecioświatowy rewolucjonizm i antyglobalizm narodowych rewolucjonistów porównano z duginowską doktryną narodowego bolszewizmu, jako ideologicznym instrumentem, mającym służyć politycznej mobilizacji wszystkich ruchów i środowisk przeciwnych atlantyzmowi i liberalizmowi.

Prezentacji doktryn każdego z nurtów francuskiej prawicy towarzyszyło krótkie zarysowanie jego historii, struktury, wskazanie najważniejszych dla niego myślicieli i instytucji.

Na koniec przedstawiono zaproponowany w lipcu br. przez Sergiusza Karaganowa projekt powołania Związku Europy, oraz wskazano na szereg faktów politycznych z ostatnich miesięcy, które możnaby uznać za przejawy materializowania się geopolitycznej osi Paryż-Berlin-Moskwa. Stwierdzono, że Związek Europy – choć stanowiłby możliwe na tym etapie instytucjonalne zwieńczenie owych tendencji – sam dla swego powodzenia wymaga napełnienia go głębszą treścią metapolityczną. Filozofię polityczną Dugina i elementy doktryn rozwijanych na francuskiej niedemokratycznej i nieliberalnej prawicy, wskazano jako najwłaściwsze źródło takich treści.