Świetny pomysł, świetny przekaz, świetna realizacja. W dobie cenzury politycznej poprawności i algorytmów wyłapujących „mowę nienawiści”, projektowi Naszatonacja (Irydion i goście) udało znakomicie obnażyć szaleństwo ideologii LGBT i tych wszystkich propagatorów nienormalności (lewacy, liberaści, transy i inne zwyrole), którzy chcą krzywdzić dzieci.
Jak napisali twórcy utworu:
„Świat chce być oszukiwany, niechaj więc będzie” rzekł ponoć Petroniusz, a ponoć wcale nie. Za nim powtórzyli to Dante, Lem oraz wszyscy ci, którzy widzieli – albo może raczej bardziej czuli, że widzą – upadek tego świata. To ciekawe, że od czasów Lema, przez Dantego, aż do Petroniusza – każdemu myślącemu wydaje się, że… jest trochę gorzej, niż było. Bo może jest – tego nie wiemy. Na pewno, jako ludzkości, udało nam się zrealizować wiele rzeczy, o których się filozofom nie śniło. Na pewno nie śniło im się też, że można tak masowo i cynicznie wykorzystywać dzieciaki wraz z ich dziecięcą naiwnością do tego, żeby realizować cyniczny plan produkcji pokolenia okaleczonego nowotworem wykoślawionej „wolności”.
Każdy chce mieć teraz prawo, choć głównie… ci z lewa. Prawo do życia, wolności, wypowiedzi, OK – te znamy i miewamy. Ale to za mało: teraz trzeba prawa do reprodukcji (słowo „aborcja” jakoś boli), prawo do bycia ofiarą (świetny argument w dyskusji) oraz ekspresji (głównie wynaturzeń). Brakuje tylko prawa do ochrony. Bo prawo musi chronić dzieci. To jedyna, poza niepełnosprawnymi, starszymi i chorymi, grupa, która może domagać się specjalnego traktowania. My musimy im tę ochronę zapewnić. Nie może być tak, że dziecko, które nie może w kinie obejrzeć filmu od lat 18, ma oglądać seksualne wynaturzenia pod płaszczykiem tolerancji dla odmienności. A po zamianie rządu zapewne będzie.
Nie może być tak, że dziecko, które nie może sobie zrobić tatuażu, może zostać okaleczone na całe życie w imieniu prawa. A będzie. I nie może być tak, że dziecko, które ma nieograniczoną i nieskażoną wyobraźnię będzie wychowywane przez ludzi, którzy będą chcieli to wykorzystać, żeby okaleczyć jego rzeczywistość. A bywa. Pozwólmy dzieciom być dziećmi. A my, dorośli, musimy być dorosłymi czyli tymi, którzy odróżniają fikcję od rzeczywistości. I potrafią przewidzieć jej konsekwencje.
Tekst: Basti & KKK & Bukowski
Muzyka: IRYDION
Gitara: Szymon Chudy
Intro/outro: Jadwiga Gocka
Chodzi lisek koło drogi, nie ma ręki ani nogi
Powiedz lisku: kto Cię tak urządził?
Ene, due, rike, fake urodziłem się chłopakiem
Fakty są takie, że ciągle jestem dzieciakiem
Jak każdy nastolatek mam rację w każdym temacie
Jestem najmądrzejszy – to Wy wcale się nie znacie!
Raz, dwa, trzy, cztery, maszerują oficery
Oni zmienią świat, tak żeby każdy był, kim chce być
Rodzice się nie znają, tym bardziej dziadek emeryt
Dzisiaj trzeba się wyróżniać z tłumu, trzeba coś zmienić.
Trumf, trumf, Misia, Bela. Misia, Kasia, Konfacela
Basia zmienia się w Michasia, Adaś jedzie na blokerach
Krzysia już tu z nami nie ma, choćby chciał to z nami śpiewać
Żyje sobie w zagajniku, no bo przybrał postać drzewa.
Ence pence, pomieszało się w piosence
Jeszcze bardziej w głowach ludzi, bo mylą postęp z szaleństwem
Należy to prostować, choćby takim prostym tekstem
No bo to, co oszpecone, nigdy nie będzie już piękne.
Raz dwa trzy, Baba Jaga patrzy!
Jest samotna, nieszczęśliwa i chce, żeby tak samo miał tutaj każdy
Ona nienawidzi małych dzieci, jeszcze bardziej prawdy
Jasia zmieni w Małgosię, liskowi obetnie łapki
A teraz palec pod budkę, bo za minutkę
Znowu zmienię zdanie no i może coś się stanie
Chciałem być magicznym drzewem, które rośnie w lesie marzeń
A jak na ironię losu stałem się kalekim drwalem!
Powiedz kto Ty jesteś?
Polak mały!
Powiedz jaki znak Twój!
Orzeł biały!
Powiedz mi kim będziesz!
Jeszcze nie wiem.
Jak to?
Tak to! Jestem dzieckiem!
Jestem małym chłopcem albo dużą dziewczynką,
Żołnierzem, strażakiem, księżniczką, mandarynką
Problemem, pociechą, pluszową przytulanką,
Jestem groźnym psem, co biega bez kagańca!
Jestem kosmonautą, na księżyc polecę!
Biedronką z rudą kropką, plastikowym rycerzem
Jestem tym, co tylko przyjdzie mi do głowy
Jeśli chcę, to będę nawet śmigłowcem bojowym!
3 lutego 2024 o 19:36
Jakie to dziecinne