Zakończenie poprzedniego Komentarza mogło zabrzmieć nieco prowokacyjnie i może wymagać pewnych wyjaśnień. Tamten Komentarz przedstawiał młodego studenta „psychologii”, któremu Bóg dał prawdziwe światło, dzięki któremu nawrócił się do Kościoła katolickiego w czasie studiów. Ale kiedy zaczął wykonywać, nie bez sukcesów, zawód „psychoterapeuty”, zdał sobie sprawę, że to katolicki ksiądz powinien mówić do swoich pacjentów to, co sam do nich mówił. Komentarz żalił się nad losem współczesnych ludzi, którzy z jednej strony bardzo poważnie traktują psychologię, psychiatrię, psychoterapię i tak dalej, a z drugiej strony nie wierzą w żadną duchową duszę, czyli „psyche” – greckie słowo oznaczające „duszę”.
Po pierwsze, niech żaden specjalista od „psychoterapii”, szczerze starający się pomagać swoim bliźnim, nie poczuje się urażony tym, co zostanie stwierdzone w niniejszym Komentarzu, który ma jedynie na celu ukazanie katolikom, że mając choćby najmniejsze pojęcie o swoim katechizmie, mają oni lepszy kontakt z rzeczywistością niż wielu rzekomych „ekspertów” we wszelkich dziedzinach, wywodzących się z wszelkich tzw. uniwersytetów. Zacznijmy od ujęcia człowieka we wszechświecie jako numeru trzeciego z sześciu kategorii bytów, które istnieją.
1 Stwórca wszystkich innych istot, BÓG, Nieskończony Duch, nie mający w sobie nawet śladu materii czy materialności.
2 Stworzył ANIOŁY, skończone istoty duchowe, ale też czysto duchowe, nie mające w swej istocie nic materialnego.
3 Stworzył LUDZI, skończone istoty duchowe ze względu na ich duchową duszę, ale jednocześnie materialne zwierzęta ze względu na ich fizyczne ciało.
4 Stworzył ZWIERZĘTA, istoty całkowicie materialne, mające życie i ruch, ale nic właściwie duchowego w nich nie ma.
5 Stworzył ROŚLINY, istoty całkowicie materialne, mające życie, ale nie mające w sobie ruchu ani nic właściwie duchowego.
6 Stworzył MINERAŁY, najbardziej materialne ze wszystkich stworzeń, bez życia, ruchu czy jakiegokolwiek elementu choćby quasi-duchowego.
Zauważcie w tej sześcioczęściowej klasyfikacji wszystkich istot, jak wznoszą się one od czysto materialnych do najbardziej czysto niematerialnych, czyli duchowych. Minerały mają tylko istnienie. Rośliny mają istnienie, ale także życie, które nie jest czysto materialne, o ile na przykład udaremnia wszystkie próby naszych materialistycznych naukowców, aby je sztucznie odtworzyć. Następnie pojawiają się zwierzęta, które mają dodatkowo czucie i zdolność poruszania się, a więc dalsze kroki poza materialnością bez osiągnięcia duchowości, która wśród stworzeń materialnych zarezerwowana jest dla człowieka, a która ze swej natury wyposaża go w duchową duszę samą w sobie wolną od materii, ale w człowieku ściśle i tajemniczo połączoną z jego materialnym ciałem. Dusza ta jest tym, co daje człowiekowi w odróżnieniu od zwierząt zdolności umysłowe, rozum i wolę oraz zdolność do życia nadprzyrodzonego, dzięki którym każdy człowiek, który kiedykolwiek był, jest lub będzie żyć, podobnie jak aniołowie, przeznaczony jest do nieba, jeśli tylko je wybierze. Wszystkie inne stworzenia materialne są stworzone przez Boga, aby służyły człowiekowi do realizacji tego jego duchowego przeznaczenia. W sferze duchowej aniołowie zachowują to, co jest jakby ostatnim śladem materialności, gdyż są ich rzesze, tak jak są rzesze istot materialnych, podczas gdy Najwyższa Istota jest nieskończoną istotą duchową, która może być tylko jedna.
Co jednak stanie się, jeśli człowiek odwróci się od Najwyższej Istoty Duchowej? Wtedy zlekceważy każdą istotę, która ma udział w duchu, czyli aniołów i ludzi, pominie nawet słabo uduchowione zwierzęta i rośliny, najchętniej zajmie się minerałami, ponieważ ich doskonała przewidywalność czyni je najlepszymi przedmiotami jego wiedzy. Tak więc dla współczesnego człowieka, im bardziej materialna może być nauka, tym bardziej jest prawdziwie „naukowa”. Z drugiej strony, najmniejsza domieszka duchowej wolnej woli w jakiejkolwiek gałęzi wiedzy sprawi, że będzie pogardzana jako „nienaukowa”. Prawdziwa teologia katolicka byłaby tu doskonałym przykładem.
Niestety dla naszego „naukowego” współczesnego człowieka, ludzie interesują się ludźmi i potrzebują ich nie jako maszyn z kamienia, ale jako ludzi, z całą ich duchowością i wolną wolą. Dzieje się tak dlatego, że wielkim dramatem i sensem życia wszystkich ludzi jest to, jak każdy z nas ze swoją wolną wolą przygotowuje swoją wieczność, a to nie ma nic wspólnego z czystą materią. Dlatego najbardziej „naukowe” nauki są najbardziej nieinteresujące, a materialiści są skazani na interesowanie się sprawami ludzkimi, nawet jeśli będą musieli poudawać, że ich ludzkie zainteresowania są pomimo to „naukowe”. Stąd „psychologia”, „psychiatria” i wszystkie inne „psy-s”, a także „socjologia” itd. itp. – wszystkie te dziedziny krążące wokół szczątków Boga, którego ma już nie być!
Kyrie eleison.
bp Richard Williamson
Źródło: https://fsspxr.wordpress.com
Najnowsze komentarze