Wrzesień 1939 roku to nie tylko dobrze znane i udokumentowane zbrodnie Niemców na polskich cywilach i wziętych do niewoli żołnierzach. Judeobolszewicki sojusznik hitlerowców pod hasłami „antyfaszyzmu” (skądś to znamy) również przystąpił do dzieła zniszczenia i morderczych praktyk. Najpełniej objawiło się to w polskim Grodnie.
W walkach o miasto zginęło ponad 50 Sowietów, a 160 zostało rannych, ponadto uszkodzono lub zniszczono niemal 20 ich czołgów. Dlatego tuż po opanowaniu Grodna Armia Czerwona przystąpiła (przy pomocy miejscowych komunistów, w większości Żydów) do wyszukiwania i rozstrzeliwania obrońców miasta.
Na tzw. „Psiej Górce” Sowieci zastrzelili około 20 uczniów broniących Domu Strzelca; koło Poniemunia – podchorążych, prawdopodobnie z 77 pułku piechoty w Lidzie. Liczbę zabitych ocenia się na około 300 wojskowych i cywilów. Zabójstw dokonywali funkcjonariusze NKWD przy udziale miejscowych komunistów. Autorzy przytaczają relację Karola Szlamka: „Na moim podwórzu, na Sobieskiego 3, zostało aresztowanych czterech bezbronnych żołnierzy polskich, a następnie rozstrzelanych. Za znalezienie w mieszkaniu w czasie rewizji munduru oficerskiego gospodarz również został rozstrzelany. Widziałem masę rozstrzelanych osób, których ciała nie były pogrzebane do dn. 4 X 1939 r., leżały one w ogrodach na ul. Pohulanka, obok szosy na Skidel”. Sowieci nie tylko mordowali po ulicznych łapankach, ruszyły też fikcyjne procesy polskich bojowników. Byli oni sądzeni na podstawie donosów członków komunistycznych bojówek. Oskarżali ich też Żydzi, którzy utrzymywali, że obrońcy miasta brali udział w pogromie ludności żydowskiej w połowie września 1939 r.
Sowieccy najeźdźcy w walkach o Grodno używali również dzieci jako żywych tarcz. Grażyna Lipińska była dyrektorką Zespołu Szkolnictwa Zawodowego w mieście. Tak opisała wydarzenie, którego stała się świadkiem: „Śmiercionośna maszyna toczy się naprzód, a ja stępiała na wszystko lecę prosto na nią. Przeraźliwy zgrzyt. Czołg staje tuż przede mną. Na łbie czołgu rozkrzyżowane dziecko, chłopczyk. Krew z jego ran płynie strużkami po żelazie. Zaczynamy z Danką uwalniać rozkrzyżowane, skrępowane gałganami ramiona chłopca. Nie zdaję sobie sprawy, co się wokół dzieje. A z czołgu wyskakuje czarny tankista. W dłoni trzyma brauning, za nim drugi – grozi nam. Dla mnie on nie istnieje, widzę tylko oczy dziecka pełne strachu i męki. I widzę, jak uwolnione z więzów ramionka wyciągają się do nas z bezgraniczną ufnością”.
Obrońców miasta mordowano także w ogrodach przy ulicy Pohulanka, w pobliżu klasztoru franciszkanów, na przedmieściu Rumlówka, w koszarach 76. Pułku Piechoty oraz koło majątku Poniemuń pod Grodnem. W sumie Sowieci zabili w odwecie około 300 obrońców Grodna.
Nie możemy zapomnieć o Orlętach Grodzieńskich i ich poświęceniu dla Polski. Nie możemy zapomnieć także o zbrodniach sowieckich okupantów. Nie będzie żadnych kompromisów z pogrobowcami satanistycznego judeobolszewizmu, którego ofiarami były miliony Polaków i innych Słowian.
Na podstawie: nacjonalista.pl/glosznadniemna.pl
Najnowsze komentarze