Bp Richard Williamson: Drugi potop – kara za zepsucie moralne

Po pierwszym potopie nadszedł złoty wiek,

Drugi potop zapoczątkuje wielki triumf Kościoła.

Powtórzmy wyraźnie: głównym graczem w ogólnoświatowym covidowym dramacie rozgrywającym się dookoła nas jest Wszechmogący Bóg, nikt więcej. Oczywiście nie ma on nic wspólnego w mnóstwem ludzkich grzechów, ale to On stworzył wszechświat i podtrzymuje w istnieniu wszystko co stworzył w każdym momencie jego istnienia, bez czego wszystko zapadłoby się z powrotem w nicość. A w jakim celu Bóg stworzył świat? Aby zaludnić Jego niebo rozumnymi stworzeniami, aniołami i ludźmi, którzy skorzystają z danego im przez Boga istnienia oraz wolnej woli do dokonywania wyborów zgodnie z wolą Bożą i skorzystają z Jego propozycji wiecznego szczęścia z Nim w Jego niebie. Z Boską mądrością znacząco przewyższającą ludzkie rozumienie Pan Bóg troszczy się o wszelkie życie na ziemi tak, iż każda ludzka dusza, która osiąga wiek używania rozumu staje przed koniecznością przejścia wielu prób, aby udowodnić, że kocha Boga na tyle, by zasłużyć na niebo, ale jednocześnie ma możliwość skorzystania z łaski, z pomocą której można osiągnąć niebo, jeśli tylko tego się pragnie.

Zatem to Pan Bóg ostatecznie kieruje tym, co możemy nazwać upadkiem Zachodu, tak jak kierował powodzią w czasach Noego, ażeby ukarać grzeszny rodzaj ludzki i powstrzymać ludzi od zaludnienia piekła zamiast nieba. W rzeczywistości ta kara była także wielką łaską, ponieważ cały rodzaj ludzki postępował niegodziwie (Rdz VI, 11-12), więc bez wątpienia rzesza ludzi była na drodze do wiecznego potępienia i udawało im się – tak jak dzisiaj – pociągać za sobą praktycznie wszystkich. Takie były to skutki grzechu pierworodnego mniej więcej tysiąc lat po czasach Adama i Ewy. Kiedy jednak ludzie stopniowo uświadamiali sobie, że wzbierające wody potopu nie zostawią im żadnej możliwości ucieczki, wówczas część z nich skorzystała z wolnego podnoszenia się wody, aby wzbudzić akt żalu, wystarczający do tego, aby zachować ich dusze na wieki. Zapytajcie którąkolwiek z tych dusz, które znajdują się w niebie, czy potop nie był wielkim dziełem Bożego miłosierdzia!

Podobnie jest dzisiaj. Na całym świecie ludzkość jest zepsuta przez zachodni materializm. Jest gorzej niż w czasach Noego. Oto bowiem przecież nastąpiło Wcielenie Syna Bożego, z którego zbawiennych owoców ludzkość przez pewien czas obficie korzystała. Jednak nadszedł teraz czas, w którym ludzie odrzucili nie tylko Boga, ale także Wcielonego Boga, który został za nich ukrzyżowany i ustanowił dla nich Kościół Święty, aby pomagać im w ratowaniu dusz. Niestety tym razem nawet niemal wszyscy Jego kapłani od czasów Soboru Watykańskiego II odtrącają Go. Od zakończenia tego soboru mija już 56 lat, a powszechne zepsucie galopuje naprzód. Zatem czy ktoś może zarzucić Panu Bogu, iż jest pośpieszny w karaniu, gdy uderzył w 2020 roku? Raczej nie. Albo czy ktoś może powiedzieć, że Pan Bóg uderzył ciężką ręką? Raczej nie, jeśli weźmie się pod uwagę nieszczęścia takie jak całkowite załamanie gospodarcze, wojny domowe czy głód zapowiadane na najbliższe lata. A kiedy one nadejdą przez ludzkie zepsucie, a jedynie za dopustem Bożym, to któż będzie mógł powiedzieć, że są one niezasłużone?

Pan Bóg jest cierpliwy wobec każdego z nas, a Jego łaska trwa na wieki. Jednak musi On uderzyć i dalej uderzać i to wystarczająco mocno, aż wyciągniemy wreszcie wnioski i zaczniemy znów myśleć o życiu wiecznym. Dla wielu z nas ta lekcja, choć ciężka, może być spóźniona i sprowadzi się jedynie do przekleństw kierowanych przeciwko Bogu, przeciwko bliźnim, przeciwko życiu, przeciwko politykom, przeciwko każdemu, oprócz jedynej osoby, która jest naprawdę odpowiedzialna za moje nieszczęście, czyli mnie samego.

Dlatego we wszystkim, bo nadejdzie, będę widzieć (bezgrzeszną) rękę Boga i upadnę na kolana, żeby modlić się do Niego o zmiłowanie nad nami, biednymi grzesznikami. Ludzie nie są już w stanie posprzątać swojego bałaganu, mogą go jedynie pogorszyć. Z Bożą łaską będę współczuć innym i zrobię co w moje mocy, aby pomóc im uratować ich dusze, ale jedynie od Boga będę oczekiwać prawdziwych rozwiązań. A On przynajmniej będzie miał mądrość i moc żeby kierować wszystko ku temu, co najlepsze. Tego jestem pewien już dziś.

Kyrie eleison.

bp Richard Williamson

Źródło