Nacjonalistyczna Japonia: Kult przodków, żadnych „uchodźców”!

Jeden naród, jedna cywilizacja, kultura i rasa – informowaliśmy jakiś czas temu, w jaki sposób postrzegają Japonię jej czołowi politycy. Wydaje się, iż w zamerykanizowanym i pochłoniętym przez konsumpcjonizm narodzie tli się jeszcze płomień nacjonalizmu. Tokijska świątynia Yasukuni oraz muzeum wojskowe Yushukan to swoiste enklawy tradycyjnej Japonii – pomniki wojennej chwały i patriotycznego poświęcenia, miejsca hołdu dla bohaterów i ofiar wojny. Każda wizyta w ich progach ważnych polityków wywołuje oburzenie w świecie „antyfaszyzmu”. Premier Shinzo Abe wielu ministrów jego rządu jest powiązanych z nacjonalistycznym stowarzyszeniem Nippon Kaigi, które oficjalnie dąży m.in. do przywrócenia cesarzowi statusu boga.

W Kraju Kwitnącej Wiśni, jednorodnym etnicznie, z długą tradycją zamknięcia na obcych, przybywa imigrantów zarobkowych, ale są oni traktowani jak powietrze. Dziennik „Asahi Shimbun”, który poświęcił tematowi obszerny artykuł, pisze o „niewidzialnej obecności”. Japończycy obawiają się, że wraz z napływem cudzoziemców kraj stanie się mniej bezpieczny, że wzrośnie przestępczość i osłabnie więź kulturowa. Z uwagi na kryzys demograficzny i brak rąk do pracy rząd Shinzo Abe planuje sprowadzić pracowników z zagranicy. Przez ostatnie osiem lat ich liczba wzrosła ośmiokrotnie. Jest ich ponad milion. – W japońskiej polityce nie używa się słowa „imigrant”. Premier często powtarza, że chodzi nie o imigrantów, a o gastarbeiterów – powiedział w wywiadzie były minister gospodarki Heizo Takenaka. Abe, który zachęca do aktywizacji zawodowej kobiet i emerytów jako alternatywy dla imigracji, uspokaja i tłumaczy, że jego rząd nie bierze pod uwagę osiedlenia się gastarbeiterów na stałe.