Nakładem wydawnictwa Wektory, wydawcy miesięcznika „Opcja na prawo”, ukazała się, z dnia na dzień szokująco aktualna, książka Bruno Bandulet „Ostatnie lata euro”. Doktor Bruno Bandulet jest niemieckim publicystą ekonomicznym, doradcą finansowym i analitykiem (międzynarodowych rynków walutowych i rynków metali szlachetnych), autorem wielu książek z dziedziny ekonomii i wykładowcą akademickim.
W książce Bruno Bandulet opisuje: przyczyny międzynarodowego kryzysu ekonomicznego, rolę sprawczą międzynarodowej finansjery w kryzysie, naturę euro i przyczyny dla których euro ze swej natury spowodowało kryzys, szkodliwość likwidacji marki dla gospodarki Niemiec, historie wprowadzenia euro, konflikt gospodarczy UE z USA, ideologiczne aspekty euro.
Pierwszego stycznia 1999 roku 11 państw Unii Europejskiej zamroziło kursy walut narodowych wobec euro. Niemiecki bank centralny stracił swoją suwerenność wraz z innymi bankami centralnymi. Banki centralne zostały podporządkowane Unii Europejskiej. Dokładnie trzy lata później rozpoczęto wymianę marek i innych walut na euro. Wszystkie kraje przystępujące do Unii Europejskiej (prócz Danii i Wielkiej Brytanii) zobowiązały się do przyjęcia euro .
Na emisję euro zezwala Europejski Bank Centralny, banknoty wprowadzane są do obiegu za pośrednictwem narodowych banków centralnych. „Narodowe banki centralne (…) zachowały swoją finansową, administracyjną i instytucjonalną autonomie. Są one udziałowcami w Europejskim Banku Centralnym”. Europejski Bank Centralny jest „niezależny od rządów państw unijnych”, „jest organem Unii Europejskiej”, i prowadzi wewnętrznie sprzeczną politykę finansową.
Przyjecie euro było całkowicie nieodpowiedzialne i wynikało z pobudek ideologicznych. Euro wprowadzono wbrew interesowi gospodarczemu Niemiec. By zostać członkiem strefy euro trzeba było spełnić określone normy. Kraje euro, w tym i Niemcy, norm tych jednak nigdy nie spełniały. Unia Europejska ignorowała własne normy by na siłę tworzyć unie monetarną. Euro narzucono Europejczykom z przyczyn ideologicznych, podobnie jak to się stało z narzuceniem marki zachodnioniemieckiej wschodnim landom. Narzucenie zachodniej marki wschodnim landom zniszczyło słabą gospodarkę wschodnich landów. Narzucenie euro miało na celu zniszczenie słabszych europejskich gospodarek, w tym gospodarek wschodnioeuropejskich. Wprowadzenia euro domagała się Francja. Celem Francji było zniszczenie marki Niemieckiej (najsilniejszej waluty w Europie) i osłabienie potencjału gospodarczego Niemiec. Kraje tworzące Unie Europejską dysponowały różnymi potencjałami gospodarczymi. Tworzenie z nich jednego organizmu finansowego było sprzeczne z ich interesem gospodarczym. Stworzenie jednego organizmu było sztuczne i wymuszone.
Euro jest walutą bez pokrycia. Realnie emisja euro nie podlega ograniczeniom. Unia Europejska i USA prowadzą patologiczną politykę finansową polegającą na emisji pieniędzy bez pokrycia (przez bank centralny i banki komercyjne). Polityka ta skutkuje nieustannym zadłużaniem się. Banki komercyjne zarabiają na odsetkach od pożyczek, które udzieliły dzięki temu że mogą większych ograniczeń kreować pieniądze. Ta kreacja powoduje inflację (czy spadek wartości pieniądza który jest w posiadaniu obywateli – zarobek banków bierze się ze straty posiadaczy pieniędzy).
Amerykańskim przykładem patologi finansowej jest Rezerwa Federalna. Rezerwa Federalna służy do transferu pieniędzy zrabowanych podatnikom do kieszeni finansjery. Dobro finansjery stawia nad dobrem Stanów Zjednoczonych. Jest wyrazem wpływu finansjery i oligarchii na politykę USA.
Przyczyną kryzysu w Grecji , były spekulacje i kreatywna księgowość rządu. Działania rządu Grecji tak osłabiły Grecję, że wydały ją na żer międzynarodowej finansjery. Międzynarodowy rynek finansowy to spekulacje wykreowanymi w pamięci komputerów zapisami. Spekulacje za które płacą zwykli obywatele. Jeden z największych spekulantów aktywnie pomagał Grecji się zadłużyć. Finansjera najpierw kreowała kłamstwa Grecji, by po czasie odwrócić się od Grecji i ujawnić jej kłamstwa. Grecja zadłużona jest w niemieckich i francuskich bankach. Pomoc dla Grecji to transfer pieniędzy zrabowanych europejskim podatnikom do kieszeni francuskiej i niemieckiej finansjery. Przez kilka lat wszyscy dostrzegali złą sytuacje gospodarczą Grecji, ale ignorowali rzeczywistość. Grecja za akceptacją Unii Europejskiej prowadziła politykę zadłużania się. Odsetki od zadłużenia Grecji nieustannie rosną. W obliczu kryzysu w Grecji Unia Europejska nie jest zdolna do żadnych działań. To co należało by zrobić jest całkowicie sprzeczne z ideą europejską.
Dla europejskich elit „rezygnacja z euro była by równoczesna z historyczną porażką”. Porażka taka „zgodnie z kryptomarksistowską doktryną dziejowego determinizmu panującego w elicie Unii Europejskiej jest czymś nie do wyobrażenia i nie do zaakceptowania”. Konsekwencją idee europejskiej, idei fetyszyzującej równość, była harmonizacja, centralizacja i centralne planowanie. Czyli ograniczenie wolności. Ofiarą tej filozofii padł też system walutowy. Który w wyniku wprowadzenia euro utracił swoją wolność, różnorodność i suwerenność.
Ceną za integracje była utrata suwerenności. Niezwykle głupie były frazesy na rzecz integracji głoszące że integracja umożliwi eksport towarów. W rzeczywistości jedyną przyczyną eksportu jest atrakcyjność towarów (wyrażająca się w ich wysokiej jakości i przystępnej cenie). Zjednoczenie polityczne Europy zniszczyło europejską wolność i dobrobyt. Doskonałym tego przykładem jest sytuacja gospodarcza Szwajcarii. „Wolności obywatelskie, prawo własności, nietykalność prywatnej sfery finansowej, są nieporównywanie lepiej chronione w Szwajcarii, niż w Unii Europejskiej”. Unia Europejska pogrążona jest w stagnacji gospodarczej. Barierą która nigdy nie pozwoli Unii Europejskiej na rozwój jest centralne planowanie.
Władza wykonawcza w Unii Europejskiej należy do Rady Europejskiej (której skład nieustanie się zmienia, zawsze są to ministrowie z jednego działu administracji) i Komisji Europejskiej (każdy kraj członkowski ma po jednym komisarzu). Komisja Europejska wbrew tradycji zachodniej ma monopol na inicjatywę ustawodawczą (Parlament Europejski jest pozbawiony możliwości inicjatywy ustawodawczej). Europejski Trybunał Sprawiedliwości faktycznie realizuje polecenia biurokracji Unii Europejskiej. Trybunał wielokrotnie łamał traktaty europejskiej by kosztem Europy realizować interesy Brukseli. Codziennie 40.000 biurokratów Unii Europejskiej zatruwa życie Europejczyków nieustannie tworząc nowe przepisy likwidujące coraz to bardziej zmniejszające się obszary wolności.
Celem ideowym Unii Europejskiej jest wychowanie „ludzi niedookreślonych pod względem narodowym i płciowym”. Unia Europejska stosuje nowomowę, słowa kluczę, by niszczyć różnorodność i tożsamości Europejczyków. Unia Europejska zakorzeniona w tradycji zbrodniczej rewolucji francuskiej „zrywa z kulturowym dziedzictwem Europy, idzie drogą ku nowemu totalitaryzmowi”.
Jednym z przejawów szkodliwości Unii Europejskiej jest „europejski nakaz aresztowania” pozwalający na ekstradycje np. z Polski obywateli np. Polski do np. Holandii za wypowiedzi które w Holandii są karalne a w Polsce dozwolone. Innym przejawem totalitarnych aspiracji Brukseli są przepisy pozwalające Radzie Europejskiej na zakazanie transferu prywatnych pieniędzy Europejczyków poza Unie Europejską.
Integrację Europy Wschodniej z Unią Europejska wymusiły Stany Zjednoczone. Dla Amerykanów model Unii Europejskiej wypełniał pustkę po sowietach w postkomunistycznym mechanizmie władzy nad Europą Wschodnią. Postkomuniści byli za integracją europejską, bo eurofundusze „smarują tryby korupcji, napełniają kieszenie nowobogackich elit politycznych. Służą nie tylko celom ekonomicznym, co uzależnieniu” elit postkomunistycznych od Brukseli.
Sponsorem europejskiej patologii stali się podatnicy niemieccy. Przyczyną tego był proces zniszczenia normalnych relacji społecznych w Niemczech. Proces, który z Niemców uczynił dojne krowy. „Począwszy od lat 60. XX wieku trwał w Niemczech proces eliminacji ze sfery publicznej, z kultury i z edukacji, zachodnich, chrześcijańskich, liberalnych i narodowych tradycji, pochodzących z okresu cesarstwa i Republiki Weimarskiej”. Tożsamość Niemców została zastąpiona antynazizmem i europeizmem. Proces zainicjowali agenci sowieccy.
Alternatywą dla Unii Europejskiej jest EFTA (Europejska Strefa Wolnego Handlu) gwarantująca wolny rynek, zachowanie suwerenności, własnej waluty, polityki obronnej i zagranicznej”.
Jan Bodakowski
Najnowsze komentarze