Bp Richard Williamson: Reorientacja Bractwa Św. Piusa X

FSSPX zostało sprytnie oszukane,

Ludzkość utraciła przewodnika.

W listopadzie 2020 roku ks. Pagliarani, Przełożony Generalny FSSPX, napisał list, by upamiętnić pięćdziesiątą rocznicę założenia Bractwa. Ks. Edward MacDonald, kapłan Ruchu Oporu w Australii, przygotował cenne opracowanie dotyczące tego listu, które zostało streszczone poniżej:

1. Ks. Pagliarani pyta: Czy płomień (nieustraszonej miłości) przekazany nam przez naszego Założyciela wciąż mocno płonie? Czy płomieniowi tej drogocennej pochodni, targanej huraganami kryzysu, który wydaje się ciągnąć w nieskończoność, zarówno w Kościele jak i w całym społeczeństwie, nie grozi przygaszenie?” Jednak w swoim liście ks. Paglarani nie odpowiada na swoje własne pytania.

2. W całym swoim liście ks. Pagliarani ledwie wspomina Sobór Watykański II. A przecież jeśli nie byłoby tego soboru, to nie byłoby potrzeby istnienia FSSPX. To Rzym jest źródłem wszystkich błędów dotyczących wiary, doktryny i moralności, przeciw którym walczyło Bractwo. Posoborowi papieże wprowadzali w życie nauczanie Vaticanum II. Apostazja jest skoncentrowana i ma swoją siedzibę w Watykanie. Tymczasem ks. Pagliarani nie pisze o soborowych błędach. Czemu tego nie robi? Bo dla niego ta walka już się skończyła. Dziś FSSPX stoi po stronie Soboru Watykańskiego II I posoborowego Neo-Kościoła, a przeciwko Ruchowi Oporu.

3. Ks. Pagliarani ogranicza walkę do ”życia duchowego”. Dla Arcybiskupa Lefebvre zasadniczym celem było królowanie Naszego Pana Jezusa Chrystusa, zaś dawanie duszom życia duchowego było koniecznym elementem związanym z tym pierwszym i najważniejszym celem. Tymczasem ks. Pagliarani czyni celem zasadniczym życie duchowe, gdy pisze: Na tym więc polega nasza walka: aby pozwolić naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi stać się osią naszego życia duchowego, źródłem wszystkich naszych myśli, wszystkich naszych słów i wszystkich naszych czynów.

4. Zdaniem ks. Pagliarani wszystko zostało już powiedziane. Nie ma już żadnej doktrynalnej bitwy do stoczenia. FSSPX ma mówić, powtarzając stare argumenty, o błędach Soboru Watykańskiego II. Ale w rzeczywistości Bractwo nie zwalcza tych soborowych błędów. A przecież jest tyle nowych rzeczy do powiedzenia, kiedy Franciszek w oparciu o dokumenty Vaticanum II tworzy ciągle nowe błędy. Czy jest kompletna odpowiedź na adhortację Amoris laetitia? Jeśli FSSPX nie ma nic nowego do powiedzenia to dlatego, że przestało walczyć z watykańskimi błędami.

5. Arcybiskup Viganò nieustannie pisze o kolejnych błędach posoborowego Neo-Kościoła. FSSPX nie może jednak mówić tego, co on, ponieważ skapitulowało i zostało uciszone. Nie potrafi już bronić praw Naszego Pana Jezusa Chrystusa. W październiku 2020 roku ks. Daniel Themann, Przełożony Dystryktu FSSPX w Australii, zabronił członkom Bractwa publicznych protestów przeciwko jawnym satanistycznym obrzędom w Queensland. Nabożeństwa wynagradzające odprawili oni po cichu w swoich kaplicach.

6. Znużenie jest powtarzającym się motywem listu ks. Pagliarani. Z pewnością nie jest ono charakterystyczne dla świętych. Oni nigdy nie byli znużeni, nie męczyli się w walce. Arcybiskup Lefebvre nigdy nie poddawał się zniechęceniu z powodu walki. Był już na emeryturze, kiedy zdał sobie sprawę z tego, że ma obowiązek stanąć do walki przeciwko posoborowemu Neo-Kościołowi. Tymczasem Bractwo jest znużone i zmęczone, rezygnuje z walki. Ks. Pagliarani napisał: Nie pozostało już nic nowego do powiedzenia.

7. Przez ostatnie piętnaście czy więcej lat seminaria FSSPX nie dawały seminarzystom formacji doktrynalnej potrzebnej do zwalczania współczesnych błędów. Modernizm i liberalizm były lansowane w seminariach. Nowo wyświęceni kapłani są gotowi do pójścia na kompromis dotyczący prawdy, do gorliwej pracy z modernistycznymi biskupami diecezjalnymi oraz podporządkowania się im. Ksiądz Jurgen Wegner, były Przełożony Dystryktu FSSPX w USA, przechwalał się kiedyś, że zawarł porozumienia z czterdziestoma amerykańskimi biskupami, z których wszyscy byli modernistycznymi posoborowymi liberałami.

8. Każdy kapłan, który pozostał w Bractwie po jego kapitulacji zdecydował się, aby zaakceptować wprost, albo przynajmniej milcząco, tę nową orientację FSSPX. Nie są oni już walczącymi katolikami. Tylko Kościół katolicki jest nieomylny. Bractwo nie było. I pobłądziło.

9. Nie ma dziś dalszej dużej organizacji przeciwstawiającej się nawałowi sił zła, który następuje w formie podboju społeczeństwa przez ateistyczny komunizm. Uciszenie FSSPX zatamowało ostatnie wielkie źródło łaski i błogosławieństwa dla świata. Grupy stawiające nadal opór nie mogą już powstrzymać, czy choćby utrudnić, komunistycznego zniewolenia świata.

Kyrie eleison.

bp Richard Williamson

Źródło: https://fsspxr.wordpress.com/