Dr Dariusz Ratajczak: Bajkopisarze jako naoczni świadkowie Holocaustu

W eseju „Fałszywi świadkowie Holocaustu” przedstawiliśmy kilku… „naocznych świadków” historii, których relacje – zrazu uznawane za niepodważalne – w konfrontacji z faktami okazały się bezwartościowe. Mówiąc dosłownie: były to kłamstwa.

Obecnie zajmijmy się ich kolegami, ale tym razem bez wskazania, czy zreferowane przez autora świadectwa są zgodne z historyczną prawdą, czy też nie. Gwoli przypomnienia; nie są to ,,tacy sobie świadkowie”, lecz prominentni stronnicy oficjalnej wersji tragicznego Holocaustu – członkowie Sonderkommando, czyli więźniowie – mimowolni uczestnicy masowego gazowania ludzi w niemieckich obozach koncentracyjnych (w podwójnych kwadratowych nawiasach – zgodnie z przyjętą przeze mnie zasadą ,,równowagi poglądów” – podaję krótkie odpowiedzi na ich wywody historyków – rewizjonistów Holocaustu).

FILIP MÜLLER przez trzy lata pracował w oświęcimskim Sonderkommando. Przeżył kilkanaście akcji likwidowania jego kolegów – niewygodnych świadków gazowania (co zresztą opisał z pomocą niezłego literata w książce: Naoczny świadek z Oświęcimia: trzy lata w komorach gazowych). Müller opisuje, że podczas wyciągania trupów z komory gazowej pojadał sobie (czyli nie nosił maski przeciwgazowej), a ponadto zauważył, że Żydów gazowano w ubraniach, razem z walizkami. Pozostaje to, nawiasem mówiąc, w absolutnej sprzeczności z treścią Informatora Państwowego Muzeum w Oświęcimiu (Oświęcim 1997), gdzie na stronach 8-9 czytamy: ,,Są oni (więźniowie – DR) spokojni, gdyż po selekcji esesmani zapewnili wszystkich, że oczekuje ich kąpiel. Polecano im zdejmować odzież, a następnie przepędzano do drugiego podziemnego pomieszczenia imitującego łaźnię”.

[F. Müller przeżył wojnę na skutek niesamowitego zbiegu okoliczności. Przede wszystkim SS-mani nie zabili go jako świadka wstydliwie chowanego przed światem masowego gazowania ludzi, a ponadto w niespotykany sposób jego organizm uodpornił się na śmiercionośne działanie cyklonu B.]

SALMAN GRADOWSKI (członek oświęcimskiego Sonderkommando): piece gazowe pożerały żyjących ludzi i wyrzucały ich zimne zwłoki.

[Kompletna bzdura – nawet w świetle badań historyków – antyrewizjonistów.]

MILTON BUKI (członek oświęcimskiego Sonderkommando). Buki zauważył niebiesko-sine plamy na ciałach zagazowanych więźniów. Jak twierdzi znakomity Tomasz Gabiś (którego nie można uważać za rewizjonistę Holocaustu, a co najwyżej wnikliwego referenta poglądów historyków-nonkonformistów) ,,ten motyw, jak również motyw „niebieskich oparów gazu” może być wynikiem skojarzenia z niemiecką nazwą cyjanowodoru „Blausaure” (człon blau), ewentualnie z niebieskimi plamami, jakie cyjanowodór zostawia np. na ścianach po połączeniu z żelazem (tzw. Eisenblau)”.

[[ Oczywiście cyjanowodór jest bezbarwny. Milton Buki nie mógł widzieć sino-niebieskich plam na zagazowanych ciałach Żydów, gdyż nie należą one – może to sprawdzić najgorszy Instytut w najsłabszym europejskim uniwersytecie – do objawów zatrucia cyjanowodorem. ]]

DOV PAISKOVIC (członek oświęcimskiego Sonderkommando) twierdził, że spalenie jednych zwłok trwało 4 minuty.

[Pomijamy milczeniem. Techniczno-intelektualny blamaż.]

ARNOLD FRIEDMAN (naoczny świadek gazowania występujący w procesie kanadyjsko-niemieckiego rewizjonisty Ernsta Zündela) widział płomienie bijące z kominów oraz wyraźnie rozpoznawał po kolorze tychże, czy paleni są żydzi polscy, czy też węgierscy.

[Bez komentarza.]

Nie mnie oceniać, kto ma rację w pojedynku: naoczni świadkowie – rewizjoniści, aliści nie mogę nie wspomnieć o ciekawym spostrzeżeniu żydowskiego badacza Samuela Gringauza, który stwierdził, iż relacje ocaleńców z Holocaustu cechuje „skrajny egocentryzm” oraz grafomańska przesada.

Auschwitz-Birkenau to punkt – zapewne nie najważniejszy – w Wielkim Archipelagu Niegodziwości, jaki zafundowały nam niemiecki hitleryzm oraz – jakże często pomijany przez dzisiejszych internacjonalnych Europejczyków – sowiecki komunizm. Auschwitz jest takim samym symbolem zła, jak sowieckie – nazwane i nienazwane, a nade wszystko zapomniane – obozy zagłady na terenach Eurazji. Tam nie ma „Konferencji ku Przestrodze…”. Było, minęło.

I chociażby z tego względu żadna, absolutnie żadna nacja nie ma monopolu na cierpienie w tym okrutnym, neopogańskim XX wieku.

dr Dariusz Ratajczak

Fragment książki „Tematy jeszcze bardziej niebezpieczne”. Materiał o charakterze historycznym i edukacyjnym.