Dr Dariusz Ratajczak: Problem cygański w Europie

Mój stosunek do Cyganów jest niejednoznaczny. Lubię ich wielobarwność (obecnie w zaniku), autentyczne przywiązanie do dawnych (prawda: niewyszukanych) obyczajów oraz podziwiam ten szczególny ekskluzywizm, który pozwolił im przetrwać jako osobna grupa etniczna. Szanowałem również typowy do niedawna dla Cyganów brak cierpiętnictwa, co korzystnie odróżniało ich od Żydów. Z drugiej strony nie mogłem nie zauważyć, że kradną (jasne – nie wszyscy, ale nikt nie twierdzi też, że każdy Anglik to homoseksualista, a Szkot kutwa; chodzi o tak zwaną skłonność), szachrują i – będąc w liczebnej przewadze- są niebezpieczni. To można jednak przeboleć.

Tradycyjna u mnie „procygańskość” ostatnimi czasy wystawiona została na poważną próbę, z której ostatecznie wyszła w odmiennym – że użyję tego sformułowania – stanie. Cyganie bowiem zostali wzięci w „subiektywną” obronę przez poprawne politycznie mass-media (one po prostu żyją z protekcji wszelkich „minoritów”), polegającą na tym, że cokolwiek zrobi Rom (dalej Cyganem zwany) jest dobre, a przynajmniej uzasadnione wielowiekową nienawiścią większości do tej malowniczej, właściwie nieszkodliwej i marginalnej grupy nomadów. No i Cyganie rozbestwili się. Poczęli kłuć w oczy sąsiadów bogactwem, tymi ich architektonicznymi „gargamelami”, luksusowymi samochodami, a ogólniej dobrami, które z uczciwą pracą mają tyle wspólnego, co ja z Unią Wolności czy jakimiś innymi socliberalnymi kanciarzami. A przede wszystkim poczuli się straszliwie prześladowani, głównie w Europie Środkowo-Wschodniej.

Staliśmy się oto świadkami emigracji grup Cyganów z Polski, Czech, Słowacji na Zachód. Nie byłoby w tym nic zdrożnego — wszak chęć polepszenia sobie bytu ekonomicznego na skróty leży w ludzkiej naturze (pamiętajmy, że biedaków wśród Cyganów nie brakuje) – problem polega jednak na tym, iż nasi niekonwencjonalni sąsiedzi, wzorem Żydów, poczęli oskarżać konkretne narody (w tym Polaków) o rasizm (to jakieś nieporozumienie – Cyganie zaliczają się do rasy białej), antycyganizm, nietolerancję, czyli przyprawiać centralnym Europejczykom tzw. gębę. Jakby mało nam było innych facjat, o co zadbali (w przypadku Polaków) „rodacy”-farbowańcy, emigranci pamiętnego, najtragiczniejszego – co tam zabory, Hitler, Stalin – w 1000 letnich dziejach Polski roku 1968. To naprawdę przykre i żałosne.

Siedzi sobie taki niepiśmienny cygański matołek w Londynie, wygrzewa budzący respekt „zadek” w Hyde Parku (na tle Marble Arch), pluje na „pogromową Polskę”, a na otarcie perlistych łez otrzymuje 120 funtów tygodniowo najedzenie. Anglicy oczywiście wiedzą, że to amator zachodniego dobrobytu i generalnie całą tę jego gadaninę o prześladowaniach traktują z przymrużeniem oka. Ale – myślą sobie – może jednak coś tam na rzeczy jest. W końcu ta Polska jest taka tradycjonalistyczna i papistowska…

My i tak mamy szczęście: Cyganów u nas mało. Co natomiast mają powiedzieć biedni Czesi i Słowacy? Chyba tylko budować dzwiękoszczelne płoty. A propos Czechów: tropicielka nietolerancji, Maria Wiernikowska, rozbawiła mnie swego czasu reportażem o gehennie Cyganów na Zaolziu tropionych przez miejscowych skinheadów. Filmidło, jak wszystko czego się tknie p. Maria, było idiotyczne. Tym bardziej, że jedynymi „rasistami” okazali się młodzieńcy powracający z ciężkiej pracy w kopalni do domu. Chłopcy z poczarniałymi od sadzy oczami, prawdziwi proletariusze palący tanie papierosy marki „Start”, twierdzili, że nie lubią Cyganów – darmozjadów. Ten zbiorowy portret czeskich „zbirów” zapadł na zawsze w mojej pamięci. Zapewne póki istnieje polityczna poprawność, poty problem cygański w Europie Środkowo-Wschodniej nie da się rozwiązać w racjonalny sposób. I to bynajmniej nie z winy manipulowanych, spełniających rolę maleńkiej „piątej kolumieńki” w dziele rozbijania narodowego charakteru państw Cyganów, a ich postępowych protektorów. Natomiast jeżeli Anglicy wpuszczają na swoje terytorium tych „biedaków”, a szerzej – ustami Tony Blaira – prawią o humanitaryzmie, niech stworzą dla nich siedzibę narodową; niech dadzą Cyganom szansę podobną tej, którą wykorzystali Żydzi. Proponuję niemal puste Falklandy. Już po 10 latach od osiedlenia się pierwszych partii smagłolicych przybyszy tamtejsi tubylcy – Brytyjczycy – poproszą o przyłączenie archipelagu do Argentyny.

dr Dariusz Ratajczak