Bojownicy „Zakonu Nakszabandiji” w baasistowskich mundurach
Jak donosi brytyjski The Guardian, w ciągu ostatniego tygodnia Islamskie Państwo Iraku i Lewantu wycofało się częściowo z Mosulu, opuszczając przede wszystkim wschodnie dzielnice metropolii. Salafici ustępują pola „innej grupie bojowej, o bliskich związkach z byłymi aparatczykami reżimu Saddama Husajna”. Chodzi o suficką Armię Zakonu Nakszabandiji.
Gazeta przeprowadziła obszerną rozmowę z Atilem Nudżaifim, który do niedawna sprawował w Mosulu urząd gubernatora. Według Nudżaifiego, duża część Mosulu została już zdominowana przez Nakszabandiję, która z kolei realizuje najprawdopodobniej polecenia generała al-Duriego – niegdyś jednej z najważniejszych postaci w rządzie baasistowskiego Iraku, a obecnie przywódcy nacjonalistycznej części ruchu oporu. Żołnierze Zakonu Nakszabandiji od kilku dni zdejmowali flagi ISIS z wielu budynków administracyjnych w Mosulu.
Jak przyznaje były gubernator miasta, nienawiść do obecnego rządu, zdominowanego przez szyitów jest w sunnickich regionach tak powszechna, że rozwiązanie obecnego konfliktu bez wcześniejszego obalenia gabinetu Malikiego wydaje się niemożliwe.
To właśnie nienawiść względem Malikiego była przyczyną powszechnego entuzjazmu, jaki towarzyszył wkroczeniu ISIS do sunnickich miast na północy Iraku. Mieszkańcy szybko jednak rozczarowali się rządami islamistów, którzy natychmiast przystąpili do masowej grabieży (kradziono nawet rasowe arabskie konie zamożniejszym obywatelom), terroru wobec mniejszości religijnych i innych przestępstw. W mieście obalonych zostało wiele pomników zasłużonych pieśniarzy i poetów ze względu na sprzeczność głoszonych przez nich treści ze szkołą wahabicką. Kobietom praktykującym zawody lekarza, nauczycielki, czy pielęgniarki, dżihadyści zakazali opuszczać swoich domów. Dyktatura ISIS w krótkim czasie doprowadziła do pauperyzacji i ekonomicznej zapaści niegdyś tętniącej życiem metropolii.
24 lipca przedstawiciele ONZ w Iraku donieśli o nowej, przerażającej fatwie, jaką ISIS nałożyło na mieszkańców opanowanych przez siebie terenów. Dotyczyła ona przymusowego obrzezania wszystkich kobiet i dziewczyn, niezależnie od wieku – Koran nie wspomina ani słowem o tym okrutnym zabiegu, który pochodzi od starszych niż samym islam zwyczajów kulturowych. Dżihadyści jednak są jego zagorzałymi zwolennikami.
Jeden z mieszkańców Mosulu, wypowiadając się dla wspomnianej brytyjskiej gazety oznajmił, że bojownicy ISIS „w ciągu tygodnia zniknęli z miasta” i od jakiegoś czasu można ich napotkać jedynie sporadycznie, w samochodach patrolowych.
Dwa tygodnie temu siły związane z ISIS dokonały aresztowania kilkudziesięciu prominentnych oficerów partii Baas z epoki Saddama Husajna, którzy w ostatnich miesiącach wspierali antyrządową rebelię. Wiele wskazuje na to, że obecnie role się odwróciły.
Konflikt między ugrupowaniami nacjonalistycznymi, a fanatycznymi salafitami był do przewidzenia – stwierdza jeden z Irakijczyków.
Gubernator Nudżaifi nie ukrywa zadowolenia z powodu takiego obrotu sytuacji, podkreślając, że z nacjonalistami i Nakszabandiją o wiele łatwiej będzie można dojść do porozumienia.
Przedwczoraj, 23 lipca, Generalne Dowództwo Irackich Rewolucjonistów, które najprawdopodobniej zdołało sobie podporządkować większość nie-islamistycznych grup oporu, potępiło wypędzanie chrześcijan z północnych regionów przez ISIS. Pojawiły się nawet niepotwierdzone informacje, że Nakszabandija wypowiedziała z tego tytułu dżihadystom otwartą wojnę.
DK
Na podstawie: theguardian.com, english.alarabiya.net, źródła własne
25 lipca 2014 o 21:57
USAF nad Mosulem – już wkrótce w kinach
25 lipca 2014 o 23:32
Nie było walk pomiędzy irackim oporem a Islamskim Państwem. Wszystkie frakcje potępiły ISIL za grożenie chrześcijanom w Mosulu, ale cała sprawa jest niejasna – podobno iracki opór aresztował 4 członków wywiadu Malikiego w trakcie rozprowadzenie listów z groźbami wobec chrześcijan jako ISIL. W tym samym czasie grożby otrzymali sunnici w Basrze.
Islamskie Państwo nigdy nie kontrolowało więcej niż 20% Mosulu. To jest rewolucja autentycznego oporu, narodowych i islamskich frakcji, podlegających lub współpracujących z Durim. ISIL to tylko jedna z wielu grup zbrojnych. Nie należy też utożsamiać ISIL z islamistami, bo jest wiele pozytywnych grup islamskich, które należą do Najwyższego Dowództwa Dżihadu i Wyzwolenia albo przynajmniej współpracują z Durim. Lepiej pisać Islamskie Państwo.
Informacja o obrzezaniu jest fałszywa i została nawet zdementowana : http://wiadomosci.wp.pl/kat,15691,title,Dzihadysci-z-Iraku-nie-nakazali-obrzezania-kobiet-Media-nabraly-sie-na-nieprawdziwa-informacje,wid,16779695,wiadomosc.html
25 lipca 2014 o 23:59
@Adrian Świątkiewicz
Dla polskiego nacjonalisty każdy islamizm pozostanie złym wyborem, ponieważ jest to ideologia polityczna z pojęciem „Ummy”, a więc wielkiej islamskiej wspólnoty, w swoim epicentrum. Na dłuższą metę przeczy to wszelkim odmianom arabskiego nacjonalizmu, czy też panarabizmu. Przykładowo ideologia Baas oznacza i od zawsze oznaczała odejście od Ummy na rzecz powołania do życia nowoczesnego narodu arabskiego, w którym znajdzie się miejsce dla każdej rodzimej religii. Islamiści, zarówno ci „umiarkowani” (Bracia Muzułmanie), jak i „radykalni” (ISIS, Al-Kaida, Boko Haram, itd.) natomiast prędzej czy później uciekają się do szariatu, czyniąc chrześcijan obywatelami drugiej kategorii. Dlatego właśnie świeckość arabskiego nacjonalizmu jest w cenie.
.
Dzięki za sprostowanie dotyczące nakazu obrzezania, jak widać wszyscy włącznie z ONZ dali się nabrać. Może to świadczyć o tym, że komuś faktycznie zależy na demonizowaniu wizerunku irackich rebeliantów oraz że rola ISIS w całym zamieszaniu jest również przesadzona.
.
Chciałbym w tym momencie zwrócić uwagę na jedną, ciekawą zależność: otóż o ile w Iraku światowe media (w tym rosyjskie, irańskie) krzyczą o wielkiej rebelii ISIS, w której to grupie ma być od 60 do 100 tysięcy znakomicie uzbrojonych bojowników, o tyle ich rola w Syrii była zawsze absolutnie marginalizowana. Pamiętam choćby ostatni wywiad ABC z prezydentem Assadem, w którym amerykański dziennikarz stwierdził, że dżihadystów walczących przeciw niemu może być „najwyżej kilka tysięcy”, natomiast pozostałe 90% to ludowi powstańcy walczący o wolność, itd.
.
Stąd logiczny wniosek – ostatecznym celem Jankesów jest likwidacja kwestii arabskiego nacjonalizmu i tutaj akurat spory na linii iracka Baas – syryjska Baas, nie mają żadnego znaczenia. Podobnie jak spory między baasistami a naserystami, czy między naserystami, a Kadafim.
26 lipca 2014 o 20:29
Jak nie mają znaczenia? Syryjska partia Baas jest tak odmienna od irackiej wersji że w Syrii głoszenie przynależności do niej wiąże się z karą śmierci. W Iraku za Saddam też wieszano Irakijczyków którzy obrali „drogę syryjską”. Wbrew nazwie, są to odrębne organizacje, właściwie to iracka już była bo to co tam zostało to niedobite szczury które od zawsze w niczym się nie różnią od wahabitów w nienawiści do szyickiej większości. Wahabitom nie przeszkadzało jak rządził Saddam, dopóki torturował i iweszał irackich szyitów.
27 lipca 2014 o 13:35
Syryjska partia Baas jest tak odmienna od irackiej wersji, że z perspektywy nacjonalisty w Polsce te różnice są wręcz kuriozalne i obracają się wokół walki o prymat w obrębie jednego gatunku. Ideologicznie zasadniczych różnic nie widać bądź nie są zbyt eksponowane. W Tunezji pro-iracka gałąź Baas ogłosiła ostatnio, że jest przeciw obalaniu Assada. W Sudanie już od dawna funkcjonuje niezależna partia Baas, złożona z ludzi, którzy mają serdecznie dosyć syryjsko-irackiej kłótni. Z kolei w takim egipcie pro-iraccy baasiści są zwolennikami obalenia Assada, a jednocześnie cieszą się z przewrotu al-Sisiego, który ukręcił łeb Braciom Muzułmanom…
.
Wojny w obrębie jednego gatunku są zawsze najbardziej krwawe, mówiąc językiem darwinizmu społecznego.
.
Te „irackie szczury” to ta frakcja, w której funkcjonował chrześcijanin Michel Aflak, główny ideolog Baas.