life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Greg Johnson: Iracki kryzys

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

aa_picture_20140628_2669799_high-jpg20140630104946

Dla białych nacjonalistów, roztapiający się lód irackiego państwa potwierdza stare niemieckie przysłowie Schadenfreude ist die schönste Freude (Radość z czyjegoś cierpienia jest najpiękniejszą radością). A to dlatego, że mieliśmy rację praktycznie w każdym calu i mówiliśmy o tym.

Irak Saddama nie stanowił zagrożenia dla USA. Za rządów Saddama, w Iraku nie było żadnej al-Kaidy. Dziś jej odpryski kontrolują 1/3 kraju. Amerykańska wojna przeciw Irakowi oparta była na kłamstwach ugotowanych i propagowanych przez Żydów oraz ich posłuszne narzędzia. Celem było oszukać Stany Zjednoczone, tak aby wydały ponad 2 biliony dolarów i niezliczone ludzkie istnienia na rzecz zniszczenia kolejnego z wrogów Izraela.

Idea demokratyzacji Iraku była farsą, ponieważ Irakijczycy nie stanowią narodu, a jedynie strukturę pozszywaną z rozmaitych plemion podzielonych religijnie (sunnici, szyici, chrześcijanie) oraz etnicznie (Kurdowie, Arabowie, Turkmeni). Takie społeczeństwo spajać może tylko dyktatura, a w związku z iracką kulturą nepotyzmu i niskiego poziomu zaufania, rządy tego typu nieuchronnie przekształcają się w dominację plemienia i grupy religijnej dyktatora nad resztą kraju. Taka jest prawda o reżimie Saddama Husajna i o „demokratycznym” reżimie szyickiego szowinisty, Nuri al-Malikiego.

Irak to testowy przykład fiaska etnicznej i religijnej różnorodności w jednym państwie. Wszystkie przedsięwzięcia multikulturowe, pacyfistyczne, jedno-światowe, kosmopolityczne i imperialistyczne wiodą ku nienawiści i rozlewowi krwi. Zatem jedyną realistyczną podstawą pokoju i międzyludzkiego braterstwa – do pewnego stopnia są one bowiem nawet możliwe – pozostaje etnonacjonalizm: kreacja homogenicznych społeczeństw dla wszystkich ludów, oddzielonych etnicznymi, kulturowymi oraz religijnymi (jako że islam jest z natury rzeczy religią polityczną) granicami.

Tak więc najlepszym wyjściem dla Iraku jest jego rozpad: Kurdom należy się państwo na północy, zaś ziemie arabskie powinny podzielić się między sunnitów i szyitów (pozostałe grupy etniczne i religijne są zbyt niewielkie, by liczyć na cokolwiek więcej niż tolerancję). Rozbiór ten mógłby przebiec w uporządkowany, pokojowy i ludzki sposób, gdyby światem rządziły etnonacjonalistczne pryncypia. Jednak świat znajduje się w rękach ludzi złych i głupców, tak więc zamiast tego cel ten zostanie osiągnięty za pomocą chaosu, wojny i niewiarygodnych okrucieństw. Tym niemniej do rozpadu dojdzie (ISIS prawdopodobnie ugrzęźnie, a szyicka armia zgromadzi swe siły, kiedy bitwa dotrze do regionów zdominowanych przez szyitów).

Oczywiście idioci w Waszyngtonie tego nie rozumieją. Na przykład Hillary Clinton, która najwyraźniej chce kandydować na prezydenta Iraku, pobożnie wyjaśniała, że Maliki i szyicka większość powinni być bardziej inkluzyjni względem mniejszości. Ponieważ wszyscy biali Amerykanie wiedzą, że gesty nieodwzajemnionej dobrej woli wobec skrzywdzonych mniejszości to klucz do budowy utopii.

ISIS udowadnia jeszcze jedną z tez podnoszonych przez białych nacjonalistów, a mianowicie, że historia jest wciąż pełna niespodzianek. Nawet w najbardziej cynicznych snach bym nie oczekiwał, że obudzę się i zobaczę 1/3 Iraku zagarniętą przez odprysk al-Kaidy – oraz, że każdy przyjaciel Stanów Zjednoczonych w tym regionie skończył z kulką w głowie albo po prostu bez głowy – i to wszystko robota potężnej, dobrze zorganizowanej i znakomicie ufundowanej organizacji, o której ani ja, ani większa część świata, nic nie słyszeliśmy 8 godzin wcześniej.

Teraz oczywiście jesteśmy zalewani informacjami na temat ISIS, w tym rzekomymi odkryciami służb wywiadowczych dotyczącymi źródeł finansowania tej grupy, które, jak nam się wmawia, są w całości rodzime i nie mają nic wspólnego z państwowym sponsoringiem.

Ja tego nie kupuję. ISIS oczywiście cieszy się państwowym wsparciem, prawdopodobnie Arabii Saudyjskiej i Kataru, a także zapewne Stanów Zjednoczonych, albowiem naszą polityką było tłumienie al-Kaidy w Iraku i wspieranie jej w Syrii, w wątpliwym założeniu, że nasza pomoc nie przekroczy przez arbitralną i porowatą granicę między dwoma krajami.

W polityce amerykańskiej aksjomatem jest, że ci, którzy troszczą się o nasze interesy, chociaż trochę, nie myślą dalekosiężnie, a ci, którzy tak myślą, usiłują poświęcać nasze interesy dla Izraela.

Powinno to rzucić nieco światła na zaskakujące głosy przeciwko amerykańskiej interwencji z prawej strony, na przykład Davida Fruma, czy Glenna Becka. Oczywiście najbardziej przeciw interwencji krzyczy Izrael, jako że powstanie ISIS tworzy dla USA pole wspólnego interesu z Iranem, który pozostaje kluczowym sojusznikiem szyickiego rządu irackiego. Izrael, naturalnie, życzy Stanom Zjednoczonym, by te zniszczyły Iran, tak więc ostatnią rzeczą, jakiej pragnie, jest by oba te kraje podjęły się jakiejkolwiek współpracy na terytorium Iraku.

Jednak jeśli USA pozostaną poza Irakiem, Iran niemal na pewno wkroczy do akcji, co może pozwolić Żydom na rozpętanie wojny amerykańsko-irańskiej i zniszczenie Iranu. Saudyjczycy również będą wrzeszczeć, by doszło do interwencji w takim przypadku. W końcu nietrudno jest opychać Amerykanom memy typu „Nie możemy pozwolić, by Iran kontrolował iracką ropę”, dokładnie tak, jak nie mogliśmy zgodzić się na to, by Saddam kontrolował ropę Kuwejtu.

Naturalną skłonnością każdego amerykańskiego białego nacjonalisty jest spoglądanie na obecny kryzys i decydowanie w sprawie kursu działania w oparciu o amerykańskie interesy, jak gdybyśmy byli poważnym krajem. Jak gdyby to był nasz kraj. W którym to przypadku, właściwą polityką byłoby nicnierobienie. Co oczywiście byłoby właściwe także dziesięć lat temu, kiedy daliśmy się wciągnąć w ostatnią wojnę iracką.

Jednak w pewnym momencie musi do nas dotrzeć, że Ameryka nie jest już poważnym krajem. Nie jest to z pewnością nasz kraj. Ona jest tylko narzędziem międzynarodowego Żydostwa i międzynarodowego kapitału – owego potwora, który przynosi cierpienie naszemu narodowi i reszcie planety. Zatem żadna polityka, która jest dobra dla Ameryki, nie jest dobra dla białej rasy i w gruncie rzeczy całego świata. Z całą pewnością mamy do czynienia z przypadkiem, w którym można rzec: „im gorzej, tym lepiej”. Trzecia Wojna Iracka może wymazać ten kraj z mapy świata. A jeśli Ameryka podąży za przykładem, biali Amerykanie powinni być ostatnimi, którzy próbowaliby ją ocalić.

Greg Johnson

Artykuł ukazał się pierwotnie na portalu Counter Currents 19 czerwca 2014 roku.

Przedruk całości lub części wyłącznie po uzyskaniu zgody redakcji.

 


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: , , , , , , , , , ,

Podobne wpisy:

  • 16 sierpnia 2014 -- Irak: Premier Maliki ustąpił
    Po 8 latach sprawowania władzy jako premier Iraku, Nuri al-Maliki oficjalnie zrzekł się stanowiska, tym samym kończąc kryzys władzy – przynajmniej ten, który zaistniał cztery dni...
  • 11 marca 2014 -- Irak: Arabia Saudyjska wypowiedziała nam wojnę
    W ekskluzywnym wywiadzie telewizyjnym dla stacji France24 premier Iraku Nuri al-Maliki oznajmił, że Królestwo Arabii Saudyjskiej wraz z Katarem wspiera terrorystów z al-Kaidy w zac...
  • 26 czerwca 2014 -- Syria uderzyła na islamistów w Iraku. Iran gotowy do wsparcia Bagdadu
    Podczas, gdy amerykański sekretarz stanu Kerry oznajmił publicznie, że Waszyngton rozważa użycie amerykańskiego lotnictwa na terytorium Iraku przeciw terrorystom z Islamskiego Pańs...
  • 10 czerwca 2014 -- Irak: Terroryści z ISIS opanowali Mosul
    Od kilku dni trwały walki o Mosul, jedno z największych miast w Iraku, mające olbrzymie znaczenie strategiczne i gospodarcze; stroną prowadzącą atak było Islamskie Państwo Iraku i ...
  • 15 czerwca 2014 -- Jerzy Szygiel: Hollywood w Iraku!
    Jakimś cudem wiadomości z Iraku przedarły się wyżej ostatnimi czasy. To cud, bo gdy w styczniu Al-Kaida zdobyła dwa największe sunnickie miasta Iraku, w tym legendarną Faludżę, m...
Subscribe to Comments RSS Feed in this post

5 Komentarzy

  1. W Iraku walczą: rząd, IS, oraz nacjonaliści, którzy raczej nie poprą żadnego z powyższych.
    Irak przed interwencją był państwem umiarkowanie sunnickim, z ateistycznym przywódcą, co oznaczało niechęć zarówno ze strony sunnitów jak i szyitów. Szyici również stanowią umiarkowany odłam islamu, ale sojusz tych dwóch grup oznaczałby polityczne podporządkowanie się Iranowi, podczas gdy Irak chciał tworzyć własną mocarstwową politykę. Wojska Saddama ścierały się z Iranem, ale docelowo miały zająć również kraj Saudów.
    Rząd jaki ostatecznie wyłonił się po interwencji Zachodu jest rządem zaskakująco dobrym, władzę przejęli szyici i przez to mimo okazyjnych niepokojących doniesień jest to państwo umiarkowane, dlatego też napuszczona na nie terrorystów z IS. Przechodząc do kwestii zasadniczej, czyli posaddamowskich nacjonalistów, oni na pewno też czują się upokorzeni objęciem władz przez szyitów, zwłaszcza że od było się to z pomocą US army, dlatego znów mamy sytuację, w której dobrzy ludzie walczą ze sobą. Możliwe nawet że nacjonaliści poparli IS, co by było haniebne, ale do pewnego stopnia wytłumaczalne interesem narodowym, i może też jakąś próbą oderwania irackich IS od Saudów. Ufam jednak, że nacjonaliści nie poprą jakiegoś prześladowania chrześcijan, czy innych skrajnych sunnickich praktyk, i że jeśli IS będzie przy tym przystawać, to ich sojusz pryśnie jeśli już do tego nie doszło.
    Podoba mi się plan podziału Iraku na część Szyicką i Sunnicką(choć ta pierwsza pewnie po prostu przyłączyłaby się do Iranu), przy jednoczesnym pozbyciu się IS, co zapewniło by pokój między szyitami a nacjonalistami. Powstałaby wtedy obawa, że nacjonaliści z własnym państwem powtarzaliby błędy Saddama(jak atak na Iran), ale oni są raczej już tak bardzo zmęczeni tym wszystkim, że raczej chcieliby mieć po prostu własną ziemię.

  2. Bardzo dobry tekst. Przedstawia całą prawdę na temat obecnego kryzysu irackiego.

  3. Nic dodać nic ująć.

  4. @fallout152
    Zgadzam się z Tobą. Tylko, że Saddam nie był ateistą, lecz sunnitą. Był po prostu sekularystycznym przywódcą Iraku, czyli najlepszym jaki mógł być.
    Co do podziału Iraku to jest on na pewno dobrym rozwiązaniem, ale iraccy nacjonaliści prawdopodobnie by się na to nie zgodzili.

  5. Na wiki pisze, że Saddam Husajn był ateistą z powodu konfliktu z ojcem, a później też ojczymem. Na islam przeszedł dopiero niedługo przed egzekucją, ale to szczegół.

    Co do niewolnictwa, dla mnie bardziej ciekawy jest ten artykuł:
    http://www.nacjonalista.pl/2010/09/01/slowianskie-niewolnice-w-rekach-zydowskich-panow/

Odpowiedz na Patriot Anuluj odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*