Caryn Lipson: Komunistyczna agenda WHO

Dokonując alarmującego przejęcia władzy, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) nalega na powszechne przyjęcie Traktatu o pandemii, który stanowi poważne zagrożenie dla naszej suwerenności narodowej i wolności osobistych.

Nie możemy pozwolić, aby ta rażąca próba przejęcia kontroli pozostała niezauważona.

Pod pretekstem lepszej gotowości na wypadek pandemii dyrektor generalny WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus chce, aby WHO przejęła sprawy związane ze zdrowiem każdego narodu, w tym kwestie poboczne, które WHO uważa za powiązane ze zdrowiem, takie jak zmiany klimatyczne, kontrola populacji czy żywność. Niemożliwym jest wymyślenie problemu, którego nie można by objąć.

Prawdziwy problem polega jednak na tym, że to wszystko to tylko zasłona dymna kryjąca prawdziwe cele.

Dyrektor generalny WHO sumiennie przestrzega chińskiego podręcznika – co nie jest zaskakujące, ponieważ Chiny zaproponowały jedynego kandydata niebędącego lekarzem, doktora Tedrosa. Kiedy był inspektorem ds. zdrowia w Etiopii, organizacja Human Rights Watch doniosła, że ​​Tedros zaangażował się w powszechne represje polityczne, odmawiając żywności i leków Etiopczykom innych grup etnicznych, w szczególności Amharczykom, którym obecnie „zaginęło” dwa miliony ludzi. Kiedy w 2017 r. został wybrany na szefa WHO, natychmiast podjął próbę mianowania marksistowskiego prezydenta Zimbabwe Roberta Mugabe – który był zaangażowany w masowe łamanie praw człowieka wobec białych– na ambasadora dobrej woli przy WHO.

To nabiera dodatkowego sensu, gdy dowiadujemy się, że Tedros był trzecim najwyższym członkiem etiopskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia Tigray, skrajnie lewicowej organizacji, która stała się częścią znanej organizacji terrorystycznej Etiopskiego Ludowo-Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego. Oczywiście Chiny były poplecznikiem Tedrosa.

Ta komunistyczna niekontrolowana agentura naraziłaby Stany Zjednoczone i inne państwa na dyktat kilku nie wybranych kontrolowanych przez Chiny agentów, podważając nasze indywidualne wolności i prawa.

Kraje zachodnie znajdują się w takim położeniu, ponieważ wiele lat temu Chiny podjęły taktyczną decyzję polityczną o przejęciu WHO, ponieważ WHO w dużym stopniu determinuje odbiór społeczny. Kultura chińska bardzo różni się od kultury amerykańskiej: Komunistyczna Partia Chin myśli w kategoriach dziesięcioleci i stuleci, co było w uch przypadku posunięciem strategicznym

Przed Tedrosem Komunistyczna Partia Chin (KPCh) wybrała także poprzednią dyrektor generalną WHO, dr Margaret Chan, która stworzyła strukturę zapewniającą całkowitą chińską kontrolę nad WHO. W 2006 roku dr Chan została mianowana dyrektorem generalnym WHO na dwie pięcioletnie kadencje, a jej następcą został dr Tedros na dwie pięcioletnie kadencje. Innymi słowy, KPCh kieruje WHO od dziesięcioleci i wykorzystuje zdrowie publiczne jako zasłonę dymną do forsowania swojego komunistycznego programu.

Ta wojna o to, kto kontroluje WHO, nasiliła się, ponieważ Chiny poczuły się bardzo upokorzone w 2002 r., kiedy WHO słusznie oskarżyła Chiny o pandemię SARS, i przynajmniej od tego momentu Chiny zdecydowały się w pełni przejąć WHO . Ich inwestycja się opłaciła. Na przykład w 2020 roku na rozkaz Chin WHO Tedrosa zmusiła świat do zmiany nazwy z „wirus Wuhan” na COVID, mimo że nazwy pandemii są bardzo powszechnie nazywane regionem, z którego powstają (np. grypa hiszpanka, bliskowschodnia choroba układu oddechowego syndrom, wirus Ebola, odra niemiecka, borelioza itp.)

Jest oczywiste, że prawdziwym celem tych przywódców WHO nie jest zdrowie, ale raczej przejęcie kontroli politycznej nad światem, przez KPCh/marksistowską – przy użyciu bardziej przyjaznej terminologii, takiej jak „globalne bezpieczeństwo zdrowotne”. Nie możemy pozwolić, aby nas oszukali pod pretekstem korzyści publicznej.

Caryn Lipson

Dyrektor Generalny WHO – Tedros Adhanom Ghebreyesus. Zdjęcie: Wikimedia Commons

Źródło: https://drnowopolskipolskapanorama.home.blog