Ronald Lasecki: „Bosakizacja” Marszu Niepodległości i antysystemowe alternatywy

To, że „Marsz Niepodległości” został oficjalnie przejęty przez PiS, to nie jest efekt żadnego „zamachu” Bąkiewicza czy innych ciemnych sił. Formalne przekształcenie tego wydarzenia w imprezę proreżymową i prorządową było jedynie instytucjonalnym zwieńczeniem dłuższych procesów ideologicznych, które ogólnie można określić mianem „bosakizacji”.

Chodzi o:
- zaraz po faktycznym przejęciu marszu przez bosakistów starania o ściągnięcie nań środowisk ugodowych wobec Systemu; konserwatystów, republikanów, prawicowych katolików (różne Rebelye, Frondy, TFP, IPN-y itp.);

- usuwanie z marszu antysytemowej symboliki i haseł;

- celowe rozmycie jego nacjonalistycznego (narodowo-rewolucyjnego) oblicza ideowego w kierunku ogólnopatriotycznym i przekształcenie go w rodzinny piknik;

- wprowadzenie na marsz środowisk korwinowsko-libertariańskich, które w pewnym momencie wręcz nadawały mu ton (ratując skądinąd wówczas jego niepisowski jeszcze wtedy wydźwięk);

- zastąpienie krytyki Systemu (demokracji, kapitalizmu, oligarchii rządzącej, pozycjonowania się Polski w systemie atlantyckim) atakami wyłącznie na PO, TVN, GazWyb;

- zapraszanie na marsz środowisk gazetopolskich, Dawida Wildsteina, Samuela Pereiry, a wreszcie i samego Andrzeja Dudy i PiS, odwoływanie się do dziedzictwa „Solidarności”etc.;

- niemal otwarte deklaracje organizatorów z RN poparcia dla PiS;

Wobec takiej ewolucji tego wydarzenia, nieuchronnie sami organizatorzy musieli w którymś momencie stać się na nim ciałem obcym, a wreszcie i nieproszonym elementem brużdżącym. W zasadzie, stało się to już w 2018 roku, dziś jedynie, po okresie przejściowego chaosu i niejasności, sytuacja się ustabilizowała.

Przełomem było więc nie wejście Bąkiewicza, tylko włączenie do grona organizatorów MW duchowo, ideowo i moralnie kierowanej przez Krzysztofa Bosaka.

*

Bardzo mnie cieszy wrzask przerażenia i oburzenia w szeregach PiS i PO na obchody 11. listopada w Kaliszu, a jeszcze bardziej cieszy mnie dystansowanie się od obchodów kaliskich przez Bosaka i Winnickiego. Sytuacja bowiem zaczyna się wyraźnie klarować.

Po jednej stronie mamy marsz warszawski:

- proreżymowy;

- propisowski;

- odcinający się od radykalnej idei i symboliki;

- proukraiński, filosemicki, antybiałoruski, antyrosyjski i antyniemiecki (czyli antyeuropejski).

… innymi słowy, jest to marsz zwolenników PiS, na którym pojawiają się najbardziej liberalne, oportunistyczne i ugodowe elementy prawicy (prywatnie często ludzie skądinąd sympatyczni): republikanie, „rzeczpospolitanie” i „międzymorzanie”, konserwatyści, „mesjaniści”, piłsudczycy wracający do idei „walki z rosyjską tyranią” i neonaziści wracający do programu Niemiec z 1944 roku, monarchiści-legitymiści, narodowcy od Krzysia Bosaka, libertarianie-korwiniści itp.

Na marszu warszawskim zobaczyć więc możemy Antoniego Macierewicza i polityków Solidarnej Polski, flagi Ukrainy i białoruskiej opozycji, pali się flagi Niemiec, wygraża Rosji i Łukaszence, wychwala republikańską „wolność”, są ładne i niekontrowersyjne okrzyki – tak samo jak ładni i niekontrowersyjni chcą być politycy Ruchu Narodowego; a nuż Solidarna Polska weźmie ich na listy wyborcze?

Po drugiej stronie jest ciekawiej: marsz w Kaliszu to pochodnie, „Rota” i „Boże coś Polskę” zamiast masońskiego „Mazurka Dąbrowskiego”, tupot butów i werble wybijające rytm w dostojnej ciszy, pali się nie flagi naszych sąsiadów będących pod atlantycką okupacją tak samo jak my, tylko historyczne fałszywki na podstawie których pisowsko-republikańsko-konserwatywna prawica stara się dorobić do tej okupacji ideologię i dobrą minę. A oprócz antysemickiego marszu w Kaliszu i antybanderowskiego marszu we Wrocławiu, była jeszcze antykapitalistyczna konferencja w Łodzi, której zresztą miałem przyjemność być jednym z uczestników. Szkoda byłoby tego nie zagospodarować…

W każdym razie, pojawiły się jakieś zaczątki tożsamościowej alternatywy dla proreżymowego i systemowego nurtu gromadzącego się wokół PiS, wspierającego go regularnie w wyborach i na ulicy. W odróżnieniu od ostatnich wyborów prezydenckich gdy niektórzy antysystemowi przeciwnicy PiS dali się zwieść „taktycznemu” wspieraniu liberałów (tzn. Trzaskowskiego), w tym nowym nurcie trudno sobie coś takiego wyobrazić i zostanie tu raczej zachowana zdrowa nienawiść do całej po równo demoliberalnej oligarchii.

Osobiście, zamierzam uważnie śledzić rozwój nurtu „kaliskiego” i oczywiście wspierać wszystkimi dostępnymi mi sposobami wszystkie inicjatywy antysystemowe.

Ronald Lasecki

Źródło: facebook.com