Od Boga miał Beethoven potężny zmysł,
Dzięki któremu jego wielka muzyka jest tak mocna.
Dlaczego filmy mają taki wpływ na ludzi? Ponieważ nawet katolicy posiadają ludzką naturę, a ludzka natura potrzebuje muzyki, historii i obrazów, zaś filmy łączą w sobie wszystkie trzy elementy. Stąd też, gdy w XX wieku powstało Hollywood, wrogowie Boga ruszyli do działania, aby zapewnić sobie kontrolę nad Hollywood, ponieważ doskonale rozumieli – o wiele lepiej niż przyjaciele Boga – że będzie ono mieć olbrzymi wpływ na umysły ludzi i ich serca. Można by nawet pokusić się o stwierdzenie, że to ci wrogowie stworzyli Hollywood. W każdym razie przynajmniej katoliccy rodzice powinni uświadomić sobie, jak ważne jest, aby wiedzieć i kierować tym, jakiej muzyki słuchają ich dzieci oraz zabronić w domu wszelkiej muzyki rodem z dżungli.
Jest to wielkie wyzwanie, ponieważ od momentu, kiedy dzieci postawią stopę poza domem, spotkają się z pochłaniającą kulturą dżungli, a w szczególności z presją rówieśników z ulicy. Dzieci muszą stanąć twardo na własnych nogach. Rodzice zaś muszą dawać dzieciom dobry przykład i nie powinni sami słuchać muzyki, która jest niechlujna, bez kształtu czy wartości moralnych. Najczęściej pierwszymi drzwiami przez które diabeł wchodzi do dusz dzieci jest zła muzyka, a reszta dekadencji podąża za nią. Czyż katoliccy rodzice, którzy obserwują jak korzysta z dobrej muzyki Matka Kościół podczas Mszy Świętej, nie powinni się domyśleć, jak wielki użytek diabeł zrobi ze złej muzyki, jeśli tylko nikt nie będzie strzegł wejścia do dusz ich dzieci? Muzyka jest wyjątkowym językiem duszy i ma wyjątkowy wpływ na ludzkie życie.
W dniu 16 grudnia 2020 roku przypadła 250 rocznica urodzin Ludwiga van Beethovena. Przypomina ona o wartości i znaczeniu dobrej muzyki. Teraz melomani zapewne od razu zarzucą, że jego muzyka jest często zbyt burzliwa, a oni sami wolą wcześniejszych kompozytorów ze spokojniejszych czasów. W porządku. A jeśli naprawdę się znają na wcześniejszych kompozytorach, to niech dadzą swoim dzieciom to, co sam posiadają. Niemniej wielką przewagą Beethovena (1770-1827) jest to, że przyszło mu się zmierzyć z czasami rewolucji francuskiej (1789-1794), urodził się wprawdzie jeszcze w czasach ancien regime, starego sposobu życia, ale następnie przeżył swoje dorosłe lata w czasach rewolucyjnych, a swoje ostatnie lata po kongresie wiedeńskim (1815), kiedy to Europa próbowała poskromić uwolnione rewolucyjne siły. Tak jak muzyka Beethovena, siły te zostały ledwie poskromione, a w rzeczywistości od tamtego czasu kształtowały one świat coraz bardziej tak, że wielu młodych ludzi dzisiaj nie potrafi wczuć się w muzykę wcześniejszą od Beethovena, bo w muzyce Mistrza z Bonn mogą wyraźnie poczuć, jak powstaje ich własny chaos.
Lecz muzyka Beethovena nie jest bynajmniej tylko, czy przede wszystkim chaotyczna. Stary porządek jest dalej w jej kościach, jak również był w procesie jej tworzenia i pozwalał, aby potężny muzyczny umysł ją kształtował i kontrolował gorące uczucia. Dlatego pasja Beethovena do architektury czy architektura z pasją są tak szczególne. Ogólnie rzecz biorąc, arcydzieła dojrzałego Beethovena wyrażają więcej uczuć, niż którykolwiek ze spokojniejszych kompozytorów, którzy byli przed nim, nawet jeśli wyrażają one więcej porządku, niż którykolwiek z dzikich kompozytorów, którzy przyszli po nim. Można powiedzieć, że Shakespeare, stojąc na pograniczu średniowiecza i czasów nowoczesnych, swoją rangę światowego artysty zawdzięcza połączeniu średniowiecznej teologii z nowoczesną psychologią, tak, ogólnie rzecz biorąc, wielkość Beethovena może zostać przypisana jego połączeniu XVIII-wiecznej głowy z XIX-wiecznym sercem.
Tworzył on wiele gatunków muzycznych, szczególnie jedną operę, dwie Msze, pięć koncertów fortepianowych, dziewięć symfonii, dziesięć sonat skrzypcowych, 17 kwartetów smyczkowych i 32 sonaty fortepianowe, ale najbardziej popularne i najsłynniejsze ze wszystkich jest bez wątpienia dziewięć symfonii, gdzie cała orkiestra oraz swoboda twórcza dała jego geniuszowi najpełniejsze panowanie. Dla niezaznajomionego ucha wszystkie symfonie mogą brzmieć tak samo, ale im bardziej ktoś je poznaje, tym trudniej jest powiedzieć, które dwie są do siebie najbardziej podobne, takie bardzo są one od siebie różne. Słowa pisane nie mogą wyrazić tego, co wyraża muzyka, mogą jedynie próbować ją opisać, ale w następnym wydaniu Komentarzy podejmiemy się próby opisania symfonii. Nie można pozwolić, aby niezrównana kultura białych europejskich mężczyzn zginęła! Nosi ona w sobie Boga.
bp Richard Williamson
Najnowsze komentarze