Svenskarnas parti (Partia Szwedów) wyrasta w ostatnich miesiącach na czołową siłę nacjonalistyczną w kraju naszych północnych sąsiadów. Po ostatnich deklaracjach Szwedzkich Demokratów, SvP konsekwentnie przyciąga jej byłych działaczy oraz integruje w swoich szeregach wielu długoletnich działaczy ruchu nacjonalistycznego. Od czasu wizyty liderów partii na Marszu Patriotów i Kongresie NOP, o której dość szeroko rozpisywała się Gazeta Wyborcza i lewackie strony imputując nacjonalistom ze SvP „nazizm, antysemityzm i rasizm” (czyli nic nowego), udało się nawiązać szereg międzynarodowych kontaktów, szczególnie dobrych z Forza Nuova, czego efektem była chociażby wizyta Szwedów na II Kongresie FN, a następnie udział Roberto Fiore w konferencji Vision Europa w Sztokholmie.
Ważnym krokiem na drodze do dalszej profesjonalizacji było przekształcenie wewnętrznego biuletynu partyjnego, jakim był „Framåt”, w pełni profesjonalny magazyn dla szerokiego grona zwolenników nacjonalizmu. Nakład pisma wynosi 2500 egzemplarzy i niedawno ukazał się 4-ty numer, którego tematem przewodnim jest 1-majowa manifestacja w mieście Eskilstuna w środkowej Szwecji.
W marcu 2012 roku Dan Eriksson, Jonas De Geer oraz Magnus Söderman, nacjonaliści związani ze Svenskarnas parti (Partia Szwedów) uruchomili radio internetowe Radio Framåt, które w założeniu ma informować o sytuacji w szwedzkim ruchu nacjonalistycznym oraz komentować bieżące wydarzenia w kraju i na świecie. Firmowany przez partię portal „Realisten” jest z kolei jednym z największym i najchętniej czytanych narodowych mediów w Szwecji.
Również w marcu dzięki wstąpieniu do SvP Daniela Spanska, byłego działacza partii Nationaldemokraterna, formacja zyskała radnego w mieście Nykvarns. Krótko potem do Svenskarnas parti dołączył Anders Leander, były działacz Szwedzkich Demokratów, powiększając tym samym grono radnych o kolejną osobę, tym razem w mieście Mönsterås. Duży rozgłos SvP przyniósł także akces do partii Jörgena Kromanna, w latach 70-tych jednego z aktywniejszych związkowców i działacza ugrupowań komunistycznych. 1 maja był jednym z mówców podczas manifestacji w Eskilstunie zorganizowanej przez Svenskarnas parti i Förbundet Nationell Ungdom. Jego przykład, droga od komunisty do nacjonalisty, pokazuje, jak ważne w propagandzie jest unikanie prostackich schematów i niezamykanie przed nikim drzwi w Ruchu, gdyż człowiek uczy się na błędach, a często ich zrozumienie jest możliwe, gdy wiemy, iż po drugiej stronie możemy oczekiwać postawy „rewolucyjnego pragmatyzmu” – otwartości z solidnymi fundamentami ideowymi. Jeśli ktoś chce bronić praw pracowników, a więc swoich rodaków, w zglobalizowanym świecie; walczyć o to, aby interesy i dobro narodu, a więc jego rodziny, przyjaciół, sąsiadów były zawsze na pierwszym miejscu, nie ma innej alternatywy niż autentyczny nacjonalizm.
Na korzyść Partii Szwedów działa z pewnością postępująca degeneracja reżimowych „nrodowców” ze Sverigedemokraterna, wspieranych oficjalnie przez, wydawałoby się rozsądną i ideowo bez zarzutu, Nordycką Młodzież (Nordisk Ungdom). Lider SD Jimmie Åkesson oprócz troski o seksualnych dewiantów w trakcie debaty na uniwersytecie w Uppsala stwierdził, iż „ksenofobia jest jednym z największych problemów Szwecji” oraz zadeklarował chęć walki z tym zjawiskiem oraz dążenie do asymilacji imigrantów. Czołowi syjoniści w SD, czyli bracia Kent i Ted Ekeroth, nie odpuszczają także liderowi partyjnej młodzieżówki (Sverigedemokratisk Ungdom) Gustavowi Kasselstrandowi jego zdecydowanie nacjonalistycznych poglądów i propalestyńskich wypowiedzi. Są plany zastąpienia go Paulą Bieler, „Szwedką” o korzeniach żydowsko-romskich….
W najbliższych tygodniach najważniejszym wydarzeniem dla aktywistów Svenskarnas parti będzie na pewno kolejna edycja letniego obozu Nordisk Vision. Nie pozostaje nic innego jak życzyć naszym szwedzkim przyjaciołom dalszych sukcesów! Sverige åt svenskarna!
WT
Najnowsze komentarze