Dzień 11 listopada rozpoczął się dość przygnębiająco. Włączyłem wyjątkowo TVN, będąc ciekawym, jakich oszczerstw widz może usłyszeć w związku z tzw. „najazdem faszystów w Dniu Niepodległości”. I szok!!! Trafiłem na wydanie „Dzień Dobry TVN”, w którym prowadzący i goście mieli biało- czerwone emblematy przypięte do piersi. Zobaczyłem Roberta Biedronia, tego samego, który w zeszłym roku blokował Marsz Niepodległości a już dziś siedział z elementem narodowym, wraz z transkoleżanką z Ruchu Palikota (Anna Grodzka), żalących się, że im nie wychodzi zmienianie oblicza staroświeckiej, katolickiej Polski, bo działacz homoseksualny został wyśmiany w sejmie. Następnie krótka wzmianka o tym, że 11 listopada wspominamy św. Marcina ograniczona do informacji o rogalach. Ale do rzeczy.
Omawianym wydarzeniem było śniadanie, na które zostali zaproszeni przedstawiciele „nowego pokolenia patriotów”: Jerzy Owsiak, Piotr Najsztub, kolejny gej Jacek Poniedziałek, Magda Mielcarz i Agata Passent, którzy dyskutowali nad patriotyzmem. Z ciekawszych wypowiedzi: Patriotą można być nie znające hymnu, a śpiewać go należy częściej i można na Woodstocku, będąc rozebranym do pasa ( pytam się co z zachowaniem postawy zasadniczej!), można łączyć kosmopolityzm z patriotyzmem ( ciekawe jak, nie odbyło się bez narzekania że Święto Niepodległości nie jest jak w Ameryce dniem radosnym, albo jak w Holandii,-wielką imprezą ( tutaj przykład narzucania na siłę obcych, zachodnich wzorców), patriotyzmem może być samo mówienie po polsku, duma z miejsc i rzeczy bliskich np. miejsce zamieszkania, nowy chodnik (znając tę stację to ulubiony klub na pewno odpada), wychwalanie Woodstocku. Oczywiście były całkowicie pozytywne stwierdzenia, że należy być dymnym z Polski. Dalej nie oglądałem, cały program był maksymalnie „politycznie poprawny”.
Co oni takiego powiedzieli, czemu my „przykładni” patrioci tak się różnimy od elity z TVN-u? Warto sobie przypomnieć, że patriotyzm do uczucie, to miłość do ojczyzny nie koniecznie zobowiązujące do poświęceń. Podobnie już pisał Roman Dmowski w swoim największym dziele „Myśli Nowoczesnego Polaka już 100 lat temu.
Bo są u nas rozmaite patriotyzmy. Są w Galicji ludzie uważający siebie za bardzo dobrych Polaków, którzy czują się w ścisłym związku z tą Polską tylko, co ma polski język urzędowy, co daje Polakom posady rządowe itd, ale którzy nie chcą znać Polski prześladowanej, pokrzywdzonej w swych najistotniejszych sprawach. I są inni, zwłaszcza w zaborze rosyjskim, którzy kochają tylko Polskę cierpiącą, których patriotyzm dotąd tylko wystarcza, dokąd sięga ucisk narodowości polskiej, którzy rodaków swoich w Galicji prawie nienawidzą za to, że ci nie są prześladowani pod względem narodowym, i którym wstrętną pewnie byłaby Polska niepodległa – nie wymarzona, ma się rozumieć, ale realna, taka, jaką musiałaby być w danych warunkach. I jest cały szereg innych jeszcze patriotyzmów sprowadzających się do danych warunków czasu, miejsca i stanowiska społecznego, poza nim zaś tracących swą siłę i wartość.
Krytykował takie postawy i namawiał do poświęcenia, do „Nowoczesnego Patriotyzmu”, czyli nacjonalizmu. Nie będę tu podawał cytatów potwierdzających powyższe stwierdzenie, bo w zasadzie cała ta książka skupia się wokół tego pojęcia, a z całą pewnością należy ją przeczytać.
Dlatego nie przypisujmy sobie tylko i wyłącznie miana patriotów, bo „elita” też może nimi być, ale i bądźmy kimś więcej, nacjonalistami, narodowymi radykalistami mimo że te pojęcia zostały wypaczone i zrównane z nazizmem i faszyzmem. Samo uczucie, miłość do tej ziemi nie wystarczą. O tej różnicy pisało więcej narodowców, np. Zygmunt Balicki ( www.nacjonalista.pl/2011/02/03/zygmunt-balicki-nacjonalizm-a-patriotyzm/ ), czy też było wspominane na tym portalu. Oczywiście nie krytykuję patriotyzmu, uważam że jest u każdego potrzebny i powinien być wymagany, jednak potrzeba czegoś więcej, niż poprawne politycznie zachowanie w TVN.
Na koniec cytat, wyjaśniający, że nie będzie łatwo.
Przeciw temu nowoczesnemu patriotyzmowi, czyli nacjonalizmowi, od chwili jego silniejszego zaznaczenia się w naszym życiu politycznym, podnoszą się głosy protestu, mające najróżnorodniejsze źródła.
Najnowsze komentarze