Utworzenie w 1940 roku Państwa Francuskiego było początkiem Rewolucji Narodowej i końcem wpływów masońskich i żydowskich. 22 czerwca 1941 r., tego samego dnia, kiedy wojska niemieckie zaatakowały ZSRR, przywódca Francuskiej Partii Ludowej, Jacques Doriot, wysunął hasło powołania ochotniczego legionu francuskiego do walki z Sowietami. 7 lipca powstał Centralny Komitet Legionu Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi (Légion des volontaires français contre le bolchevisme), w skład którego weszli najważniejsi przedstawiciele nacjonalistycznych ugrupowań jak Jacques Doriot, Marcel Deat, Marcel Bucard, Pierre Constantini, Eugène Deloncle, Jean Boissel. Centrum rekrutacyjne Legionu zostało umiejscowione w przedwojennej siedzibie sowieckiej agencji turystycznej Intourist w Paryżu. Poparcie dla Komitetu zadeklarował także Fernand de Brinon, delegat rządu Vichy. 5 sierpnia LVF został oficjalnie powołany. Ogółem zgłosiło się ok. 13 tys. ochotników, z których zaledwie połowa została zakwalifikowana do przeszkolenia.
Pierwszym dowódcą Legionu mianowano płk. Rogera Labonne’a, byłego oficera francuskich wojsk kolonialnych. LVF włączono do Wehrmachtu jako Francuski 638. Pułk Piechoty (Französischer Infantry-Regiment 638). Składał się on z dwóch batalionów: jeden pod dowództwem kpt. Leclercq’a i drugi – Girardeau. Pod koniec października opuszczono Dębicę i na początku listopada zajęto stanowiska w rejonie szosy na Moskwę, ok. 60 km od sowieckiej stolicy. W tym czasie Legion stracił już 1/3 stanu z powodu ciężkiej zimy i chorób. Niemieckie dowództwo przydzieliło go do 7. Dywizji Piechoty gen. Eccarta Freiherra von Gablenza. 24 listopada 1. batalion obsadził pozycje koło wsi Diukowo, przechodząc 1 grudnia do natarcia na siły sowieckiej 32. Dywizji Piechoty, przybyłej z Syberii i dobrze wyposażonej. Warunki pogodowe były bardzo złe: temperatura spadała poniżej -20 °C i były bardzo silne zamiecie. Po tygodniu nieudanych ataków, podczas których poniesiono duże straty, batalion został przeniesiony na tyły. 2. batalion, znajdujący się bardziej na północ, pozostawał poza obszarem walk. Między 6 i 9 grudnia Legion wraz z całą 7. DP został wycofany z pierwszej linii frontu. Ogółem straty wyniosły 65 zabitych, 120 rannych oraz ponad 300 chorych i mających odmrożenia.
W czerwcu 1944 roku, po rozpoczęciu się generalnej ofensywy Armii Czerwonej i przełamaniu niemieckiego frontu, LVF zgrupowany w Kampfgruppe pod dowództwem mjr. Bridoux, wycofywał się wraz z pozostałymi dywizjami. Poniesiono wówczas straty wynoszące 41 zabitych i 24 rannych. Dwa tygodnie później, wyczerpani i wygłodniali, francuscy legioniści dotarli do obozu Greifenberg na Pomorzu, gdzie spotkali francuskich towarzyszy z Waffen-SS. Niemcy latem 1944 r. sformowali z nich Francuską Ochotniczą Brygadę Szturmową SS, a później 33 Dywizja Grenadierów SS „Charlemagne”.
Najnowsze komentarze