Jeden z głównych ideologów chorwackiego nacjonalizmu, Ante Pavelić, urodził się w miejscowości Bradina (dzisiejsza Bośnia i Hercegowina) 14 lipca 1889 roku. Studiował prawo w Zagrzebiu i w tym mieście wstąpił do Chorwackiej Partii Prawa. W 1920 roku został członkiem rady miejskiej Zagrzebia. W 1930 utworzył organizację Ustasze – Chorwacki Ruch Rewolucyjny. W 1934 roku współorganizował zamach w Marsylii, w którym zginęli król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Louis Barthou. Pavelić otrzymał za to dwa zaoczne wyroki śmierci, we Francji i w Królestwie Jugosławii. Kiedy 10 kwietnia 1941 roku powstało Niepodległe Państwo Chorwackie (NDH, inna nazwa Niezależne Państwo Chorwackie), jego przywódcą (Poglavnikiem) został dr Ante Pavelić. Po objęciu władzy deklarował papieżowi: Ojcze Święty! Kiedy dobrotliwa Opatrzność Boska pozwoliła abym ujął w dłonie ster mojego narodu i mojej Ojczyzny, postanowiłem twardo i ze wszystkich sił tego pragnąc, że naród chorwacki, zawsze wierny swojej chlubnej przeszłości, ma również na przyszłość pozostać wierny Świętemu Apostołowi Piotrowi i jego następcom, i że przepojony prawem Ewangelii naród nasz stanie się Państwem Bożym. Ideologia ruchu Ustaszy zdecydowanie odrzucała marksizm i liberalizm, postulowano odrębną drogę gospodarczą poza kapitalizmem i komunizmem. W NDH szczególną opieką otoczono instytucję rodziny, zakazano aborcji, antykoncepcji, a także zaostrzono kary za bluźnierstwa. Propaganda komunistyczna i liberalna przypisała chorwackim nacjonalistom niektóre zbrodnie, które często miały tyle wspólnego z rzeczywistością, co dogmaty religii Holocaustu.
Dr Ante Pavelić zmarł w Madrycie 28 grudnia 1959 roku.
Klipy o charakterze dokumentacyjnym i historycznym
26 grudnia 2018 o 08:30
Ustasze podobnie jak oba odłamy ukraińskich nacjonalistów OUN zachowali ciągłość organizacyjną, bo po upadku NDH założyli Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy (HOP) istniejący do dzisiaj, chociaż zmienili trochę profil ideologiczny, o HOP można przeczytać pod tym artykułem, który niestety jest mocno tendencyjny:
https://cozahistoria.pl/ustasze-po-wojnie-do-dzis-istnieje-zalozona-przez-nich-partia-polityczna/
O historii HOP z wikipedii:
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Chorwacki_Ruch_Wyzwole%C5%84czy
Ale angielska wersja jest lepsza jakościowo
10 kwietnia 2019 o 23:20
Być może było publikowane na nacjonalista.pl, ale w kontekście rocznicy odrodzenia państwowego Chorwacji (powstania NDH) wspomnę o zasadach ruchu ustaszowskiego opublikowanych na xportalu:
1. Naród chorwacki jest niezależnym narodowym (etnicznym) podmiotem; jest on narodem sam w sobie i nie jest tożsamy z żadnym innym narodem, ani nie jest częścią jakiegokolwiek innego narodu.
2. Naród chorwacki ma swoją rdzenną historyczną nazwę CHORWATÓW, pod którą wkroczył na arenę dziejów, pod którą przybył przed 1400. laty do swojego obecnego kraju i pod którą istnieje do dziś. Nazwy tej nie można zastąpić żadnym innym mianem.
3. Swój obecny kraj naród chorwacki uczynił już w pradawnych czasach swoją OJCZYZNĄ, trwale rozmieścił się na jej obszarze, zrósł się z nią i dał jej rdzenną i nieskalaną nazwę CHORWACJA. Nazwy tej nie można zastąpić żadną inną.
4. ZIEMIA, którą w pradawnych czasach wziął w posiadanie naród chorwacki i która stała się jego ojczyzną, rozciąga się na większą liczbę krain, które miały swoje własne nazwy, część z nich istniała jeszcze przed przyjściem Chorwatów, a inne pojawiły się już później, lecz wszystkie te krainy konstytuują JEDNĄ CHORWACKĄ OJCZYZNĘ i nikt [poza Chorwatami] nie ma prawa którejkolwiek z tych krain przejąć dla siebie.
5. Naród chorwacki przybył do swojej ojczyzny Chorwacji jako całkowicie WOLNY NARÓD w czasie wędrówki ludów z WŁASNYCH POBUDEK i posiadł tę ziemię i uczynił ją swoją na wieki.
6. Naród chorwacki przybył do swojej ojczyzny Chorwacji w pełni ZORGANIZOWANY, nie tylko pod względem rodzinnym [tj. społecznym] ale i wojskowym i zaraz po przybyciu stworzył swoje własne PAŃSTWO ze wszystkim atrybutami państwowości.
7. Swoje własne państwo chorwackie, żałożone już wówczas, kiedy wiele innych ludów żyło w sposób niezorganizowany, naród chorwacki utrzymał przez wieki aż do końca wojny światowej i nigdy się nie go wyrzekł, jak też nie wyrzekł się prawa do niego, ani na końcu wojny światowej, ani jakimkolwiek aktem czy jakąkolwiek prawną decyzją, ani też nie przeniósł tego prawa na kogoś innego. Dopiero z końcem wojny światowej obce siły uniemożliwiły mu, by dalej stanowił ZWIERZCHNIE (suwerenne) prawa w swoim własnym państwie chorwackim.
8. Usunąwszy obce siły ze swojego narodowego i historycznego obszaru drogą powstania, naród chorwacki ożywił swoje prawo zwierzchniej (suwerennej) władzy poprzez całkowicie samodzielne i NIEZALEŻNE PAŃSTWO CHORWACKIE. Ma on prawo rozszerzyć swoją zwierzchnią władzę na cały swój narodowy i historyczny obszar. Narodu chorwackiego nie wiążą żadne międzynarodowe i państwowe zobowiązania z przeszłości, które nie są zgodne z niniejszymi zasadami, ani nie uznaje się ich w Niezależnym Państwie Chorwackim.
9. Naród chorwacki ma prawo do szczęścia i dobrobytu jako całość, takie same prawo ma też każdy pojedynczy Chorwat jako część tej całości. Te szczęście i dobrobyt mogą być zapoczątkowane i osiągnięte dla narodu jako całości i dla poszczególnych jednostek jako jego części jedynie w zupełnie samodzielnym i Niezależnym Państwie Chorwackim, zatem nie może być on w żadnej formie składową częścią żadnego innego państwa ani żadnego innego tworu państwowego.
10. Naród chorwacki ma swoje zwierzchnie prawo (suwerenność), wedle którego ma jako jedyny rządzić w swoim państwie i kierować wszystkimi swoimi państwowymi i narodowymi sprawami.
11. O chorwackich sprawach państwowych i narodowych nie może decydować nikt, kto nie przynależy wedle pochodzenia i krwi do narodu chorwackiego. Nie może także o losach narodu chorwackiego i państwa chorwackiego decydować żaden obcy naród ani państwo.
12. WŁOŚCIAŃSTWO JEST PODSTAWĄ I ŹRÓDŁEM WSZELKIEGO ŻYCIA I JAKO TAKIE JEST PIERWSZYM NOSICIELEM CAŁEJ WŁADZY PAŃSTWOWEJ W PAŃSTWIE CHORWACKIM. Wszystkie klasy narodu chorwackiego konstytuują przy tym jedną wspólnotę narodową. Przyszłe i pozostałe klasy narodu chorwackiego, których członkowie są z krwi Chorwatami, nie tylko mają swe korzenie we wsi, ale i trwałą rodzinną więź z włościaństwem. Kto w Chorwacji nie pochodzi z wiejskiej rodziny, ten w dwudziestu przypadkach na sto nie jest chorwackiego pochodzenia ani krwi, lecz jest przesiedlonym cudzoziemcem.
13. Wszelkie materialne i duchowe dobra w państwie chorwackim są własnością narodu i on jedyny ma władzę nimi rozporządzać i korzystać z nich. Naturalne bogactwa chorwackiej ojczyzny, w szczególności jej lasy i złoża nie mogą być przedmiotem handlu prywatnego. ZIEMIA MOŻE BYĆ WŁASNOŚCIĄ JEDYNIE TEGO, KTO SAM JĄ UPRAWIA WRAZ Z RODZINĄ, TO JEST WŁOŚCIAŃSTWA.
14. Źródłem wszelkiej wartości jest tylko praca, a podstawą wszelkiego prawa jest obowiązek. Zatem w państwie chorwackim stopień wartości danej jednostki oznacza praca i ona ma stanowić podstawę powszechności narodowego dobrobytu. Nikt nie może mieć żadnych szczególnych praw, jedynie obowiązki względem narodu i państwa dają każdemu prawo do godnego życia.
15. Pełnienie wszelkich publicznych obowiązków (funkcji) jest związane z odpowiedzialnością. Każdy, kto w imieniu narodu państwowego pełni publiczne prace jakiegokolwiek rodzaju, odpowiada swoim dobrem i swoim życiem za wszelkie zaniedbania. Jednakże obowiązek i odpowiedzialność względem wspólnoty ma być podstawą również i działalności każdego pojedynczego członka narodu chorwackiego w życiu prywatnym.
16. Źródło moralnej siły narodu chorwackiego leży w uporządkowanym i przepełnionym duchowością życiu rodzinnym, jego ekonomiczna siła w gospodarstwie wiejskim, życiu zadrużnym[1] i naturalnym bogactwie ziemi chorwackiej, siła zbrojna w zorganizowanych i sprawdzonych cnotach wojowniczych. Kulturowy rozwój narodu chorwackiego opiera się na naturalnych narodowych zdolnościach i sprawdzonej predyspozycji względem nauki, oświaty i sztuki. Przemysł, rzemiosło, domowe rękodzieło i handel mają stanowić pomocną dłoń dla całej gospodarki wiejskiej i ogólnej gospodarki narodowej. Te gałęzie życia mają być polem zaszczytnej pracy i źródłem godnego życia robotnika, a nie środkiem gromadzenia narodowego majątku w rękach kapitalistów.
17. Zgodne kultywowanie, promowanie i doskonalenie narodowych cnót i gałęzi życia narodowego jest zadaniem wszystkich wysiłków służby publicznej i państwa jako takich, gdyż one dają pełną gwarancję egzystencji, wiekowego istnienia i dobrobytu obecnych i przyszłych pokoleń i całego narodu chorwackiego oraz istnienia i bezpieczeństwa Niezależnego Państwa Chorwackiego.
http://xportal.pl/?p=8375
31 grudnia 2020 o 18:56
Strona chorwackich Autonomicznych Nacjonalistów: https://nacionalniotpor.wordpress.com/