WT: Protektor irackich chrześcijan – Saddam Husajn

„A jeśli Saddam miał rację?” – plakat organizacji Związek i Obrona Chrześcijan Wschodu

31 października 2010. Grupa uzbrojonych osobników wtargnęła do kościoła pod wezwaniem Naszej Pani Zbawicielki w Bagdadzie i wzięła w charakterze zakładników około 100 wiernych uczestniczących w wieczornej mszy świętej. W wyniku szturmu irackich sił bezpieczeństwa na zajęty przez terrorystów kościół katolicki śmierć poniosły 52 osoby – zakładnicy i policjanci, a 67 osób odniosło obrażenia.

Codzienne życie wyznawców Chrystusa w Iraku to prawdziwy koszmar. Drastyczne pogorszenie ich sytuacji to jeden z wielu  „owoców” inwazji na ten kraj jankesów i ich sojuszników. Przed rokiem 2003 iraccy chrześcijanie zaliczani byli do elity gospodarczej kraju, to właśnie z ich szeregów wywodził się wicepremier Tarik Aziz. W okresie rządów Saddama Hussajna chrześcijaństwo cieszyło się pełnią praw – zgodnie z zasadami świeckiego arabskiego nacjonalizmu reprezentowanego przez partię Baas, której założyciel Michel Aflak był również chrześcijaninem.

30 grudnia 2006 roku stracono prezydenta Iraku Saddama Hussajna (ur. 28 kwietnia 1937) przez władze „nowego Iraku”. Można nie zgadzać się z jego sposobem sprawowania władzy oraz błędną polityką względem sąsiedniego Iranu (tu mocno wspierały go Stany Zjednoczone) i po części Kurdów. Nie sposób jednak zaprzeczyć faktowi, iż rządy partii Baas w latach 70-tych XX wieku uczyniły z Iraku na tle regionu dobrze rozwinięty kraj, ze znakomitymi systemami edukacji i opieki zdrowotnej, co podkreśla w swoich opracowaniach Bank Światowy. Konflikt z Iranem w latach 80-tych, a zwłaszcza nałożone w roku 1990 sankcje ekonomiczne podkopały wcześniejsze sukcesy gospodarcze. Jedno się nie zmieniało – położenie mniejszości chrześcijańskiej. Nie mam na myśli w tym miejscu „chrześcijan” a la amerykańscy teleewangeliści, ale  wiernych katolickich Kościołów wschodnich obrządku chaldejskiego, melchickiego, ormiańskiego i syryjskiego . “Wolność” przyniesiona przez najeźdźców rozbudziła demony i spowodowała, iż uaktywniły się przeróżne ekstremistyczne grupy islamskie, których działalności plonem były morderstwa, podpalenia kościołów i zastraszanie na masową skalę. Mowa tu głównie o ugrupowaniach proweniencji wahabickiej, mających źródła finansowania w Arabii Saudyjskiej, a więc kraju w którym karze podlega posiadanie  krucyfiksu lub Pisma Świętego, finansującego budowę znakomitej większości meczetów w Europie i last but not least wiernego sojusznika Stanów Zjednoczonych w regionie. W 2003 roku przed interwencją amerykańskich „krzyżowców” terytorium Iraku zamieszkiwało 800 000 – 1 000 000 chrześcijan, dziś ich liczbę szacuje się na 250 000 – 450 000 i maleje ona z każdym dniem. Jak powiedział w wywiadzie dla portalu VoxNR Yacoub Souleiman (katolik) – jeden z pracowników syryjskiej organizacji pozarządowej zajmującej się pomocą dla irackich chrześcijan – „możecie mówić co chcecie o Saddamie Hussajnie, ale był on naszym (przyp. chrześcijan) protektorem”.

Od lat pomoc dla dzieci chrześcijan (i nie tylko) w Iraku prowadzi żona legendarnego przywódcy Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena – Jany. W ramach utworzonej w 1995 roku organizacji humanitarnej – SOS Dzieci Iraku udało jej się wysłać dziesiątki ton środków medycznych i innych niezbędnych rzeczy. Jeden z wspaniałych dowodów na to, iż autentyczny nacjonalizm generuje solidaryzm i to nie tylko względem członków własnego narodu.

Wojciech Trojanowski

Przedruk całości lub części wyłącznie po uzyskaniu zgody redakcji. Wszelkie prawa zastrzeżone.