Simon Lindberg: Nordycki Ruch Oporu i koncepcja Zjednoczonej Północy

Świat staje się coraz bardziej przywiązany do globalistycznych łańcuchów, a unikalne różnice między państwami zdają się zanikać. Kosmopolici zyskują największą w dziejach siłę, a liczba ponadnarodowych firm cały czas wzrasta. Światowe sieci, takie jak UE, ONZ, NATO stale żądają większych wpływów.

To prowadzi naród nordycki[1] na rozdroża. Albo damy się zepchnąć z klifu, stracimy swoją tożsamość i staniemy się szarą, pozbawioną kolorów częścią zglobalizowanego świata – lub zrobimy wszystko, co w naszej mocy, żeby bronić własnej suwerenności, zabezpieczyć przetrwanie unikalnych ludów, narodów i kultur. Robiąc to, my również dajemy dobry przykład dla innych narodów dla wyzwolenia siebie i wykorzystania całego własnego potencjału.

Jeśli chcesz zwycięstwa tego pierwszego, wystarczy, że zamkniesz oczy i pozwolisz złym siłom robić swoje. Jeśli inne drogi wydają się bardziej atrakcyjne, musimy zjednoczyć się ze wszystkimi, którzy wybierają tę samą drogę, co my. Sama Szwecja nie ma szans na skuteczne stawienie oporu. Europa jest zbyt dużym i wieloaspektowym regionem (tworzonym przez wiele etnosów z ich unikalnymi kulturami i interesami), aby sojusz (chodzi o UE – przyp.) był korzystny.

Nie, kraje nordyckie muszą zgodzić się na rząd zapewniający zachowanie narodu. Jeśli to się nie stanie, kraje nordyckie i ich społeczeństwa prawdopodobnie przestaną istnieć.

Korzyści ze zjednoczonego państwa nordyckiego versus sama Szwecja

• Może być kompletnie samowystarczalne

• Ma żyzną ziemię dającą dobre warunki na rozwój w przyszłości

• Ma dobre położenie geograficzne do obrony granic

• Jest konkurencyjne i bogate w zasoby

Korzyści ze zjednoczonego państwa nordyckiego versus zbyt wpływowa UE

• Jednolite etnicznie

• Jednolite kulturowo

• Musi tylko być uznane przez inne duże państwa

• Można realizować nordycki interes narodowy, a nie interes globalistów

Państwa nordyckie składają się z Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji. Podobieństwa w pochodzeniu, kulturze, języku, temperamencie oraz położeniu geograficznym są skonstruowane tak, że łatwo te kraje połączyć. Można powiedzieć, że różnice między naszymi państwami nie są większe od różnic np. między Dalarna, a Gästrikland[2]. Pomimo posiadania różnych osobliwości między sobą, te regiony nie różnią się między sobą jako sąsiedzi. To samo można stwierdzić o krajach nordyckich. Zjednoczona Unia Nordycka mogłaby oznaczać brak jakichkolwiek poważnych konfliktów i oczywiście, języki narodowe oraz istniejące kultury poszczególnych krajów mogłyby nadal istnieć razem. Kraje nordyckie były również historycznie całkowicie zjednoczone, czy to przez sojusze, przez panowanie jednego nad drugim, czy przez unie polityczne. Zjednoczenie z historycznej perspektywy byłoby całkiem naturalne. Nawet dzisiaj istnieje współpraca między krajami nordyckimi na wielu płaszczyznach: ekonomicznej, politycznej, jak również militarnej.

Region nordycki jest bogaty w zasoby naturalne takie jak lasy, żyzne grunty, złoża kopalne, wody zasobne w ryby, w gaz i ropę naftową. Mamy również silne zasoby personalne z respektem do naszego składu genetycznego. Kraje nordyckie mogłyby mieć własny, w pełni rozwinięty przemysł stali, tekstylny, samochodowy, elektroniczny itd. Region nordycki mógłby być dobrym partnerem handlowym dla całego świata i oczywiście, mógłby rozwijać dobre relacje z innymi narodami na całym globie. Ważne, żeby wiedzieć, że moglibyśmy być całkowicie samowystarczalni nawet jeśli reszta świata byłaby do nas wrogo nastawiona.

Mówiąc o wrogości ze świata zewnętrznego, wartym zanotowania jest również, że nawet jeśli one czasem zmieniają się, nasze granice zewnętrzne pozostały nienaruszone przez prawie tysiąc lat z wyjątkiem granicy Finlandii z Rosją, która niewiele się zmieniła. Granice nordyckie mają dobre położenie geograficzne linii obrony. Te linie obrony muszą być chronione przez silnie odnowione wojsko nordyckie – gotowe na każde zagrożenia, jakie się pojawią – nawet na opór wewnętrzny.

W tym znaczeniu kraje nordyckie mogłyby również działać jako niezależna wolna strefa pomiędzy wschodem, a zachodem. Podczas gdy dzisiaj kraje nordyckie są totalnie przyjazne Stanom Zjednoczonym, Unia Nordycka zamiast tego pozostawałaby neutralna, z dobrymi relacjami zarówno z USA, jak i z Rosją.

Systemy prawne w każdym kraju nordyckim są do siebie całkiem podobne, więc konstytucja ogólnonordycka gwarantująca dla każdego obywatela prawa ogólne i obowiązki względem Unii byłaby łatwa do przyjęcia. Oczywiście, pewne regionalne (obecnie krajowe) prawa mogłyby zostać zachowane.

Aby Unia Nordycka mogła odzyskać pełną kontrolę i uzyskać pełną niepodległość z rąk globalistów obecny system bankowy musi zostać porzucony. Musi powstać centralny bank nordycki posiadający wyłączne prawo do kreowania nowych pieniędzy potrzebnych do krążenia w nowym systemie ekonomicznym. Unia Nordycka gwarantowałaby bycie jednym z najbogatszych i najlepiej prosperujących państw na świecie. Nikt nie potrzebowałby więcej pożyczania pieniędzy z zagranicy i nikt nie wpadałby w niewolę pożyczkową, jak jest obecnie.

Unia Nordycka zabezpieczałaby niepodległość Nordów i ułatwiałaby Nordom przetrwanie rasowe i kulturowe. Zjednoczona Armia Nordycka mogłaby pozostać silną w obronie przed wrogimi siłami na świecie. Unia Nordycka jest najzdrowszą alternatywą dla globalizacji i multikulturalizmu.

Simon Lindberg

Przedruk wyłącznie po uzyskaniu zgody redakcji portalu Nacjonalista.pl. Tłumaczenie: Wyatt.