Louis-Ferdinand Céline: Wielka rodzina międzynarodowego żydostwa

Bądźmy wyrozumiali. Stwórzmy kompromis. Lecz ustalmy najpierw, jak ich nazywać. Nie ma nic bardziej delikatnego. Jej Łaskawość, Madame Edwardowa? A on? Monsieur SimpsonVIII? Nie wiadomo. Zawsze ten sam kłopot z określaniem Żydów, masonów i szabesgojów. Zastanawiam się nad tym, czy numer porządkowy dla każdego zawodu nie byłby naj­lepszym rozwiązaniem sprawy. Byłoby to bardzo proste. Np. pan filmowiec numer 350-ty. Zbyteczne dodawać Żyd. I bez tego każdy by zrozumiał. Pan wielki malarz, numer 792. Wspaniały wirtuoz, numer 1617.

—  Oh! Jakżeż się panu podo­ba ta śpiewaczka, specjalistka od pieśni ludowych?

— Ależ to ta mała 1873. Poznaję ją znakomicie. Co za dow­cip! Co za postawa! Co za nóż­ki! Co za ogień! Ale czy nie była w zeszły czwartek w X. Y. Z.?

Wtedy wiem kogo oklaskuję.

—  Czyj jest ten wzruszający artykuł?

— Oczywiście tego wielkiego dziennikarza, numer 7735. Ho! Ho! Przeczytajmy go uważniej.

W ten sposób zniknie dwuzna­czność, znikną fałszywe herby, fałszywe nazwiska, rejestry.

—  Kto budował ten ładny, tak wspaniale pozłacany pawi­lon?

—  Naturalnie słynny archi­tekt 1871.

— A ta świetna delegacja, jadąca reprezentować Francję na  uroczystościach amerykańskich?

— Co za pytanie. Jak zwykle, panowie i panie, wielcy misjonarze i misjonarki, reprezentan­ci 1411, 742, 635, 14, 10357…

— Nie ma Duranda?

— Nie, nie, nie mój drogi, ża­dnych Durandów! Chyba że żydowski Durand.

— A ten  profesor, o którym wszyscy mówią, że jest tak ge­nialny?

— Pan nie wie? Ależ to ten słynny 42.186.

— Jeśli pan tak mówi.

Tak długo nam opowiadano o tych słynnych dwustu rodzinach. To jeszcze jedna fanta­styczna blaga. Jest tylko jedna wielka rodzina, dużo potężniej­sza od wszystkich innych, wielka rodzina międzynarodowego żydostwa, i jej mili kuzynkowie – masoni.

Ponieważ Wielki Fryderyk ratował swoje finanse, sprzeda­jąc „nazwiska” Żydom, to czyż i my nie moglibyśmy zdobyć tro­chę złota, zmuszając ich do na­bywania matrykuł? Ceny zale­żałyby od znaczenia, gustu, po­wodzenia, zawodu klienta, oczy­wiście w walucie międzynarodowej, w szylingach, w funtach. 100 funtów od sztuki, stosownie do zamożności. Każdy nowy „na sześć cyfr” płaciłby zawsze znacznie więcej od dawniejszych imigrantów. Sprawiedliwie.

Skromny profesor, szmaciarz, krawiec po szylingu od sztuki. Bankierzy po 100 funtów. Spra­wiedliwie. Niektóre zawody przeludnione, jak medycyna, ad­wokatura, musiałyby mieć ceny wprost niedostępne, zresztą matrykuły byłyby roczne, numerki roczne, opłaty roczne, jak do rowerów. Trzeba się zdecydować. Trzeba wreszcie zacząć coś ro­bić.

Louis-Ferdinand Céline

Jeden z najwybitniejszych francuskich pisarzy – Louis-Ferdinand Céline – wciąż jest obiektem ostracyzmu ze strony pewnych środowisk, które nie mogą mu wybaczyć niechęci do Żydów i bolszewizmu. Po zakończeniu wojny oskarżono go o kolaborację z Niemcami, określano go mianem „hańby narodowej”, Jean-Paul Sartre domagał się dla niego kary śmierci. Przypominamy fragment jego głośnej pracy „Pogromowe drobiazgi”, którą w odcinkach drukowało w latach 1938 – 1939 legendarne pismo „Prosto z Mostu”.