Nacjonaliści w Paryżu: Krzyż Celtycki zniszczy System!

Zażydzona elita medialno-polityczna po raz kolejny w szoku. „Neofaszyści maszerowali w Paryżu całkowicie bezkarnie” alarmował „Le Monde”. Do historii przeszła kolejna manifestacja ku czci Sébastiena Deyzieu i wszystkich nacjonalistów, którzy oddali życie za idee. Rekordowe 1200 uczestników, flagi ze znienawidzonym przez „antyfaszystowską” tłuszczę Krzyżem Celtyckim i legendarny okrzyk „Europa, Młodość, Rewolucja!”.

Organizatorzy z „Comité du 9 Mai” po wydarzeniu napisali:

1200 nacjonalistów obecnych, aby złożyć hołd Sébastienowi Deyzieu i wszystkim zamordowanym działaczom nacjonalistycznym.

Pomimo prób zakazów i prowokacji, nasze flagi powiewały w Paryżu, jak co roku w maju od trzydziestu lat. Pomimo nacisków politycznych, policyjnych i medialnych coraz więcej z nas składa hołd Sébastienowi i wszystkim zamordowanym francuskim i europejskim działaczom nacjonalistycznym.

Komitet 8 Maja dziękuje wszystkim obecnym ruchom i działaczom, a także towarzyszom z całej Europy. Nie możemy się doczekać spotkania z Wami teraz, w sobotę 10 maja 2025 r., w jeszcze większej liczbie i z jeszcze większą determinacją.

W szmatławcu „Charlie Hebdo” znany politolog napisał, że „moralność oparta na wartościach republikańskich absolutnie potępia ideologię neofaszystowską”. Francuscy NR krótko odpowiedzieli: Wiedzcie, że takiej moralności nie chcemy!

Jedno jest pewne – ruch narodowo-rewolucyjny we Francji wrócił na dobre tory. Coraz więcej inicjatyw, coraz więcej prawdziwego zaangażowania, coraz więcej dobrych rezultatów.

Pour Sébastien et tous les camarades assassinés? Présents!

Europe, Jeunesse, Révolution!

7 maja 1994 roku GUD planował zorganizować manifestację pod hasłem „Witamy wrogów Europy”, jednak została ona zakazana przez władze. Wszyscy, którzy przybyli na miejsce zgromadzenia zostali aresztowani. Kilku osobom udało się wyrwać z kordonu. Wśród nich był Sebastien…Zmarł w szpitalu 2 dni później, 9 maja.

W tekście „Europa, Młodość, Rewolucja!” opisano kulisy wydarzeń:

Jednak prefektura w ostatniej chwili bezprawnie wycofuje zezwolenie, a na miejscu napływających nieświadomych niczego uczestników otaczają trzy kompanie CRS (francuskiego ZOMO) w pełnym uzbrojeniu. Z okrążenia wyrywa się tylko drobna grupa, która decyduje się przypuścić szarżę przerywając policyjny kordon, a stu kilkunastu innych manifestantów zostaje aresztowanych. W tym samym czasie w okolicznych uliczkach na odizolowane osoby polują zorganizowane bojówki policjantów w cywilu. Na jedną z takich ekip trafia dwudziestodwuletni Sebastian Deyzieu. Dramatyczny pościg kończy się na dachu jednej z kamienic, skąd spada na bruk bez przytomności. Gdy dwa dni później umiera w szpitalu wszystkich ogarnia furia. Następuje szereg demonstracji i manifestacji, budynek wydziału prawa zostaje zajęty na cały dzień przez protestujących. Takiej mobilizacji w środowisku NR nie było od dawna; do protestu przyłącza się nawet Front Narodowy, a zwłaszcza jego młodzieżówka – FNJ. Kilkudziesięciu nacjonalistów z różnych ugrupowań zajmuje siłą na kilka godzin studio popularnego radia młodzieżowego, by złamać milczenie oficjalnych mediów, a w tym samym momencie inna grupa okupuje siedzibę rady departamentu Haut-de-Seine, której przewodniczącym jest odpowiedzialny za śmierć Sebastiana minister spraw wewnętrznych Charles Pasqua, z żądaniem jego dymisji. Tego już dla Systemu za wiele: miesiąc później UDEA, ówczesna ekspozytura GUD, zostaje rozwiana przez dziekana Assas, kilku działaczy trafia pod różnymi pretekstami na parę miesięcy do więzienia, a część wyjeżdża na parę lat do Afryki…