life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

„Przewrót majowy 1926 roku w oczach Kremla” – nowa publikacja IPNu

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

Przewrót majowy 1926 roku w oczach KremlaPod redakcją Bogdana Musiała i Jana Szumskiego Instytut Pamięci Narodowej opublikował niezwykle ciekawą prace „Przewrót majowy 1926 roku w oczach Kremla”. Historycy nie kryjący swej sympatii dla Piłsudskiego przybliżyli czytelnikom historie konfliktu Polski z sowietami i przebieg zamachu majowego.

Piłsudski swój brak sympatii do Polaków pogłębił w grudniu 1922 kiedy zamordowano prezydenta Narutowicza. Zdaniem Piłsudskiego trzeba było wziąć Polaków za ryj. Najbardziej w Polakach Piłsudskiego drażniło to że popierali oni prawicową Narodową Demokracje a nie samego Piłsudskiego mającego ekstremistyczne lewicowe korzenie. Prawicowy rząd II RP znalazł się też na celowniku twórców kultury i popkultury którzy z nienawiści do endecji zaczęli kreować kult Piłsudskiego.

Od 1925 roku (podczas gdy w całej Europie trwał rozwój) w Polsce trwał kryzys. Kryzys spowodowały bariery celne wprowadzone przez Niemcy na polskie towary. Od początku 1926 roku trwały w II RP zamieszki, strajki i demonstracje. Pomimo kryzysu gospodarczego młoda polska demokracja świetnie funkcjonowała. Piłsudski będący na politycznej emeryturze od 1922 roku widział w kryzysie swoją nadzieje na powrót do władzy. Pracę nad obaleniem demokracji przygotowywał już od 1922 roku. Od 1922 funkcjonowały dwie wzajemnie się przenikające konspiracje mające na celu obalenie demokracji i pluralizmu w celu odsunięcia prawicy od władzy. Jedną konspiracją była konspiracja piłsudczyków, drugą konspiracja masonerii. Inicjatorami współpracy masonerii z sanacją byli masoni (w 1926 policja rozpoczęła inwigilacje masonerii podejrzewając ją słusznie o organizowanie przewrotu – niestety prezydent Wojciechowski nie wierzył że Piłsudski targnie się na instytucje niepodległej Polski). Wprowadzenie dyktatury i odebranie możliwości Polakom decydowania o losie Polski było jedyną możliwości sanacji na przejecie władzy (nieustannie kurczące się poparcie dla sanacji było zbyt małe by dać zwycięstwo w demokratycznych wyborach). ZSRR wiązał ogromne nadzieje z zapowiadającą się w Polsce wojną domową. Piłsudczycy podgrzewali atmosferę protestów czynnie angażując się w protesty robotnicze i szerząc propagandę w armii (sanacja obiecywała wojskowym podwyższenie pensji). Piłsudskiemu sprzyjała społeczne zafascynowanie części Polaków i Europy rozwiązaniami faszystowskimi.

Zamach poprzedziła ofensywa medialna sanacji. 12 mają 1926 roku sympatycy Piłsudskiego obalili prawicowy rząd pochodzący z demokratycznych wyborów. Zamach poparła Polska Partia Socjalistyczna organizując strajk generalny i blokując kolej. Po dwóch dniach by nie dopuścić do wojny domowej prezydent Wojciechowski i premier Witos złożyli swoje urzędy. W walkach zginęło 379 osób (25 oficerów, 190 żołnierzy i 164 cywilów), rannych zostało 66 oficerów, 549 żołnierzy i 478 cywilów. Piłsudczycy wykorzystali zamach do wymordowania swoich przeciwników politycznych (np. generała Zagorskiego mającego wiedzę o agenturalnej przeszłości Piłsudskiego). Powstał rząd był nie formalnie podporządkowany Piłsudskiemu (formalnie był on tylko szefem Ministerstwa Spraw Wojskowych i Głównym Inspektorem Sił Zbrojnych). W pierwszych dniach rewolty Piłsudskiego poparła Komunistyczna Partia Polski (z czasem swoje poparcie uznała za błąd), PPS, i dwie lewicowe organizacje ludowe PSL Wyzwolenie i Stronnictwo Chłopskie.

Owocem zamachu była faktyczna likwidacja demokracji i parlamentaryzmu w Polsce, odebranie Polakom suwerennego prawa decydowania o losach, wyuczenie Polaków do posłuszeństwa despotycznej dyktaturze.

Dzięki niedawno odtajnionym sowieckim dokumentom z archiwów rosyjskich wiemy że sowiecka agentura w II RP działająca jako Komunistyczna Partia Polski w marcu 1926 (czyli jeszcze przed zamachem) donosiła do Moskwy że Piłsudski zabiegał o życzliwą neutralność KPP podczas zamachu, piłsudczycy mieli deklarować komunistom że są zainteresowani po przyjęciu władzy współpracą z ZSRR. Zdaniem KPP sanacja nienawidziła prawicowych i katolickich endeków oraz gardziła PPS. Według KPP: Piłsudski nie miał żadnego programu, cieszył się sympatią części Polaków, a celem komunistów powinno być to by Piłsudski przejął komunistyczny program.

Sowiecki wywiad OGPU raportował sowieckim władzom w 1926 roku że piłsudczycy skutecznie zinfiltrowali armie polską tworząc w niej antyrządowa konspiracje, podczas gdy prawica szanując instytucje niepodległego państwa polskiego nie tworzyła w armii swojej konspiracji. Prawica mogła się cieszyć w II RP poparciem harcerzy, studentów i licealistów.

Jan Bodakowski


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: , , ,

Podobne wpisy:

Subscribe to Comments RSS Feed in this post

5 Komentarzy

  1. Zły Piłsudski rozjechał na Kasztance dobrą demokrację. Aż się wzruszyłem.

  2. Cóż, tak to jest juz w tym kraju, że jak umarł dyktator i morderca to szeregi ludzi żegnały pociąg z jego zwłokami, a mężni piłsudczycy zastraszali dostojników Kościoła, żeby tylko lewicowy mąż, miłośnik koni i jakże wielki przeciwnik demokracji mógł spocząć obok królów na Wawelu. Tak to już jest, że tysiące ludzi płakało po lewicowym oszołomie, tak to już jest że tysiące wciąż płaczą po tym z „prawej” i zapewne „sprawiedliwej” strony barykady.

  3. Dzierzy grom , w takim razie rozjechał złą demokrację i co stworzył ? : (

    • Stworzył system polityczny, który co prawda nie był idealny, ale i tak lepszy od tego bajzlu przed zamachem stanu, na plus też jest to, że spokojnie mógł ewoluować w stronę takiego czegoś co istniało we Włoszech niezapomnianego Duce a w słabszej wersji takiego systemu jaki istniał w Hiszpanii Franco, Rumunii Antonescu, Węgrzech Horthy’ego, Bułgarii z czasów przedwojennych rządów Zweno i okresu sojuszu Bułgarii z Osią, czy też Grecji Metaxasa

    • Dodam jeszcze że nie można tego samego powiedzieć o przedsanacyjnej demokracji ani o „starych” endekach

Odpowiedz na kabi Anuluj odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*