Modernistyczny Prymas Polski i jego żałosny „antyfaszyzm”

Choroba „antyfaszyzmu”, a więc walki z polskim nacjonalizmem dotyka kolejnych przedstawicieli modernistycznego Neokościoła. Bełkot rodem z szeregów Antify, polityczna poprawność, podążanie destrukcyjną drogą Vaticanum II – tak można podsumować medialną aktywność abpa Wojciecha Polaka, Prymasa Polski. W jednym ze swoich ostatnich wywiadów powiedział on m.in.:

Sugerowanie, że Prymas Tysiąclecia był nacjonalistą, jest w najlepszym razie przejawem ignorancji, zaś w najgorszym — cynicznym kłamstwem. Kiedy kardynał Wyszyński mówił o nacjonalizmie, miał na myśli postawę, którą współcześnie utożsamiamy z patriotyzmem.

Mówiłem, że wystarczy sięgnąć do książki Pamięć i tożsamość i przeczytać, dlaczego Jan Paweł II twierdził, że postawy nacjonalistyczne są nie do pogodzenia z autentyczną wiarą i miłością narodu. Ta lektura pozwala uporządkować sobie trzy pojęcia: patriotyzm, nacjonalizm, szowinizm. Bo nacjonalizm, nawet jeżeli nie wzywa do przemocy, i tak wychodzi z założenia o wyższości własnego narodu oraz jego interesów nad innymi, bez względu na fakty czy okoliczności.

Nie mamy ludzi, którzy byliby gotowi iść, stanąć przed nacjonalistami i odważnie zmierzyć się z wyzwaniem. Nie tak, jak niektórzy ich obecni duszpasterze, którzy często — muszę to powiedzieć szczerze, z wielkim bólem — tylko przyklaskują herezji.

Nie wiadomo, jaką „herezję” ma na myśli abp Polak. Bo jak na razie jedyną, a właściwie ściekiem wszystkich herezji jest reprezentowany przez niego modernizm. Świętowanie rocznicy wystąpienia Lutra, płaszczenie się przed Synagogą Szatana, walka z katolicką Tradycją. Zamiast bredzić, „postępowy” Prymas powinien zapoznać się z historią polskiego nacjonalizmu.

 Na podstawie: deon.pl/nacjonalista.pl