Ronald Lasecki: Czy Grzegorz Braun będzie polskim D’Annunzio?

Wzbraniałem się, ale w związku z tym że przez „środowisko” przetacza się fala komentarzy, również ja pozwolę sobie na kilka słów w związku z ostatnimi wyborami:

1) ja sam głosowałem na Grzegorza Brauna, na drugą turę zaś nie idę i namawiam także innych, by tego dnia nie głosowali.

a) jeśli ktoś jest politycznym realistą, to powinien zdawać sobie sprawę z tego, że demokracja jest fikcją i kłamstwem. Nie ma czegoś takiego jak kolektywna „osobowość”, „rozum” ani „wola” tak zwanego narodu, zatem wyniki głosowania nic takiego nie wyrażają, odzwierciedlając jedynie statystyczny rozkład na ogół dość płytko merytorycznie ugruntowanych (ktoś jeszcze w ogóle publikuje jakieś „programy wyborcze” z prawdziwego zdarzenia?) sympatii i antypatii tłumu do rozmaitych szyldów i osób.

b) jeśli ktoś wierzy w demokrację, to powinien być świadom tego, że jej zakładany model oznacza głosowanie przez wyborców na polityków reprezentujących żywione przez wyborców wartości, cele i przekonania co do skutecznych sposobów osiągnięcia tych celów, a nie głosowanie na tak zwane mniejsze zło. Gdy głosujemy na „mniejsze zło”, tak więc na kogoś z kim się tak naprawdę nie zgadzamy, to kandydat taki kradnie nam głos. Jasne jest chyba, że POPiS nie reprezentuje tych wartości ani celów politycznych, które bliskie są wyborcom Brauna, nie powinni więc oni głosować na jego kandydatów.

2) Moim zdaniem, PO jest na równi pochyłej. Liberałowie zapomnieli, że to PiS wygrał ostatnie wybory parlamentarne. Porażka Biejat i względny sukces Zandberga wróżą, że koalicja lewicy i liberałów zacznie się rozpadać, co jest wstępem do utraty władzy przez PO.

3) Dobry wynik Mentzena i słaby Hołowni pokazuje, moim zdaniem, że „fajnopolacki” elektorat przeszedł od tego drugiego (a częściowo także od PO) do Konfederacji. Czyli Konfederacja może z czasem zająć na scenie politycznej tę pozycję, którą dziś zajmuje PO z przystawkami. W przypadku takiej ewolucji, może powtórzyć się historia POPiS, czyli przed albo po najbliższych wyborach do Sejmu PiS pokłóci się z Konfederacją i partie te staną się przeciwległymi biegunami nowego konserwatywno-liberalnego duopolu.

4) Braun przejął wyborców Konfederacji. Jeśli poparcie dla jego partii zacznie rosnąć, to uruchomią się zawory bezpieczeństwa Systemu i ktoś wyciągnie Braunowi jakieś afery, „ruskie onuce”, „f@szystów”, „agentów bezpieki”, „korwinoidalne” wypowiedzi działaczy lub zwolenników albo coś podobnego. Jeśli nie uda się rozbić lub skompromitować Konfederacji Korony Polskiej, to skonfiskuje się jej majątek, zakaże się jej sądownie startu, zdelegalizuje się ją albo skasuje wybory – w świetle ostatnich faktów z Niemiec, Francji, Ukrainy, Słowacji, Rumunii, USA, Palestyny i innych krajów muzułmańskich (Tunezja, Algieria, Egipt, Pakistan itd.) scenariusz taki można praktycznie uznać za pewnik.

5) w związku z powyższym, Braun powinien rozwijać koncepcje polityki „pozaparlamentarnej” – politykę „akcji bezpośredniej” ale bez użycia przemocy, bo to ostatnie w krajach liberalnych izoluje od społecznego poparcia. Mówiąc o „akcji bezpośredniej” mam na myśli formuły takie jak happening, okupację miejsc użyteczności publicznej, bierny opór czy wreszcie „kolorową rewolucję” – o zwrocie antyzachodnim/suwerennościowym rzecz jasna – z zajmowaniem centrów władzy a nie tylko demonstracjami. (skądinąd, nie obnoszony ale rzeczywisty potencjał mobilizacji sił pod użycie przemocy jest tu niewymownym ale domyślnym i koniecznym dopełnieniem).

Skoro Braun tak bardzo ekscytuje się „cywilizacją łacińską”, to powinien pamiętać że Italia jest ojczyzną opery, festynów ulicznych i performatywno-widowiskowej polityki w stylu D’Annunzio. A Koneczny Italię i Polskę uważał za najbardziej „łacińskie”. Tak poważnie zaś, to mając na uwadze formułę w jakiej obecnie funkcjonuje System, jak i ogólniejsze prawa funkcjonowania organizacji (dążenie każdego systemu do samozachowania), brauniści powinni być świadomi że Systemu nie da się rozmontować grając według reguł Systemu. Rozwój w kierunku polityki uprawianej poza regułami parlamentów, immunitetów, słupków wyborczych – za to wedle zasady „użycia siły ale bez użycia przemocy”i „akcji bezpośredniej ale bez rozlewu krwi” jest w odniesieniu do Brauna nie tyle pomysłem z kategorii ekscentryzmu co koniecznością, jeśli nie chce on skończyć jako jeszcze jeden pozbawiony sprawczości i znaczenia fenomen jednej-dwóch kadencji, o którym nikt potem nie będzie pamiętał, jak dzisiaj nie pamięta się o jakimś Uspaskichu a jutro nikt nie będzie pamiętał o jakichś Le Penach.

Osobiście, nie wierzę by fundamentalna zmiana o jakiej mówi Braun (zmiana ustroju politycznego i prawnego, zmiana kierunków polityki zagranicznej, zmiana aksjologii na której zbudowane jest dzisiejsze państwo polskie) była możliwa bez czegoś w rodzaju Budapesztu 2006. A Braun ma pewien potencjał (formacja artystyczno-reżyserska) do bycia kimś w stylu „D’Annunzia na miarę Polski XXI wieku”.

Ronald Lasecki

Zdjęcie: zrzut ekranu Youtube

Źródło: facebook.com

*

Polecamy wydaną w ramach „Biblioteki Szczerbca” książkę Leona Kosznickiego „D’Annunzio. Piąta pora roku”.