Alain de Benoist: Nasza Europa przeciwko Zachodowi i Wschodowi

Koncepcja Europy jako trzeciej siły przeciwko sowietyzmowi i amerykanizmowi pojawiała się po 1945 roku w wielu środowiskach narodowo-rewolucyjnych i Nowej Prawicy. Alain de Benoist to postać, której nie trzeba przedstawiać naszym Czytelnikom, gdyż jako pierwsi przybliżaliśmy jego poglądy od 2005 roku. Wywiad z nim ukazał się także w 151. numerze „Szczerbca”. Francuski myśliciel to autorytet dla wielu narodowych rewolucjonistów i bezwzględny krytyk liberalizmu, który pozostaje naszym głównym wrogiem. O wolnej i wyzwolonej Europie pisał tak:

Federalistyczna Europa oparta na zasadzie subsydiarności, dająca szeroką przestrzeń dla procedur demokracji bezpośredniej (myśleć globalnie, działać lokalnie), byłaby w stanie zintegrować wszystkie części kontynentu europejskiego. Tylko taka Europa mogłaby posiadać kontynentalny system bezpieczeństwa i ustanowić nowy ład prawny. Tylko taka Europa mogłaby stworzyć obszar niezależności i wolności, który byłby wzorem dla reszty planety i równocześnie alternatywą dla dominującego modelu zachodniego. Nie ma nic bardziej naglącego niż działanie na rzecz powrotu pokoju do Europy. Tak długo, jak długo cel ten nie zostanie osiągnięty, siedzieć będziemy na wulkanie.

Pomiędzy materializmem Zachodu i materializmem Wschodu, pomiędzy Ameryką wulgarności, egalitaryzmu i ducha merkantylnego, a Rosją ucisku, więzień i obozów koncentracyjnych, zieje dziś próżnia. Tą próżnią jest Europa. Europa pod okupacją: na Wschodzie przez barbarzyństwo, na Zachodzie przez dekadencję. Najgorszą rzeczą, jaką można uczynić, to pogodzić się z myślą, że jedną okupację należy – w ostatecznym rozrachunku – przedkładać ponad drugą. Co do mnie, nie jestem skłonny, aby ubierać się jak Kozak lub nosić lewisy. Schwytany w pułapkę pomiędzy Moskwą zabijającą ciała i Waszyngtonem zabijającym dusze, czekam na Europę, powracającą do swojego jestestwa.

Gdy krytykujemy Unię Europejską nie jest to tożsame z wrogością wobec naszej większej ojczyzny – Europy. Trzeba o tym wciąż przypominać. Walczymy nie tylko o narodowe odrodzenie Polski, ale także o tożsamościowe i geopolityczne odrodzenie Europy.

Na podstawie: nacjonalista.pl/”Stańczyk”