Jean-Marie Le Pen o swojej córce Marine

10 kwietnia 2022 roku zakończyła się pierwsza tura wyborów prezydenckich we Francji. Urzędujący prezydent Emmanuel Macron zdobył 27,84 proc. głosów. W drugiej turze zmierzy się z kandydatką Zjednoczenia Narodowego Marine Le Pen, która otrzymała 23,15 proc. głosów. Trzecie miejsce przypadło Jean-Lucowi Mélenchonowi – 21,95 proc.

Legendarny Menhir, Jean-Marie Le Pen, pogratulował córce udanej kampanii. Zapytany, czy może być ona przyszłym prezydentem Francji odpowiedział: Nie tylko może, ale musi. Wyrosła w pierwszej rundzie jako bezdyskusyjna liderka opozycji przeciwko Macronowi. Francja się mobilizuje. Marine oznacza zmianę, Macron kontynuację upadku. Życzę sobie, aby ta śmiertelna dekadencja została powstrzymana. 

Wielkość współtwórcy Frontu Narodowego polega na tym, że w decydującej chwili potrafił zapomnieć o urazach i swoim wyrzuceniu z partii przez Marine. Od początku namawiał do jej poparcia, choć w mediach podkreślał też, że „skrajnie prawicowy” Eric Zemmour miał odważny program i osiągnął dobry znaczący wynik.

Alain de Benoist, którego analizy i komentarze pojawiały się wielokrotnie na naszym portalu zwrócił uwagę na fakt, że elektorat Zemmoura jest antyimigracyjny, a elektorat Marine Le Pen jest antysystemowy. To różnica i przyczyna porażki Żyda promowanego także przez część „ideowej prawicy” w Polsce.

Front Narodowy został utworzony przez liderów ugrupowania Ordre Nouveau (fr. Nowy Porządek), które na przełomie lat 60. i 70. było najważniejszą formacją narodowo-rewolucyjną we Francji. Pierwszym przywódcą FN był Jean-Marie Le Pen. Partia opublikowała w 1973 roku swój program w manifeście pt. „Bronić Francuzów”. Front definiował się w nim jako ruch „antykapitalistyczny, antyliberalny i antymarksistowski”. Przez pierwsze lata numerem 2 w partii był Francois Duprat, jeden z patronów ideowych portalu Nacjonalista.pl. Jego kultowy Manifest został opublikowany na łamach 160. numeru „Szczerbca”.

Na podstawie: nacjonalista.pl/interia.pl