life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Narodowy Rewolucjonista: „Nostri Canti Assassini” – Włoska Muzyka Alternatywna

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

Od początku historii, aby stawić czoło pierwotnym potrzebom związanym z przeżyciem, ludzie korzystali ze środka komunikacji jakim była właśnie muzyka. Wymiana idei i przesyłanie pomysłów lub uczuć popychało ludzi do rozwijania różnych technik według nowych potrzeb i oczekiwań. Od kiedy w większości archaicznych społeczeństw muzyka towarzyszyła rozwojowi cywilizacji, była przekazywana potomkom lub rozwijała się współczesnych ideach, koncepcjach, uczuciach, stanach umysłu etc. Muzyka zawsze odrywała ważną rolę w artykułowaniu momentów z pogranicza sacrum i profanum. Bardziej pogłębione rozważania o roli muzyki, mogłyby znaczyć poszukiwania w kierunku antropologii; w tych warunkach będziemy ograniczać do pamięci o każdym Narodzie i każdej Cywilizacji dającej dowód swej żywotności i pozostawiającej – pieśniami i utworami – ślady przemijania. Każdy Naród ma własne piosenki, hymny które często urastają do rangi symboli, bądź flagi z których jest dumny.

W naszych czasach każdy ruch, każda społeczność, każda grupa ma symbole przeciwstawione innym symbolom bądź piosenkom. Większość grup ludzkich ma silną samoidentyfikacje, większość zwraca uwagę na przywiązanie swych członków do symboli. Jest to też część wizerunku Ruchu Narodowo-Rewolucyjnego. Nie jest to łatwe, aby po II wojnie światowej stworzyć estetykę, ściśle nie kojarzącą się z faszystowskim reżimem lub Włoską Republiką Społeczną (RSI).

W drugiej połowie lat 60. podjęte zostały pierwsze próby wypracowania form artystycznych dla nowej perspektywy. Ten proces zapewne został zahamowany przez silne piętno czerwonej rewolty ’68 r. Na narodziny prawdziwej antykomunistycznej sceny muzycznej musiano poczekać aż do drugiej połowy lat 70. i to jest analogia między wzrostem sukcesów i tragicznym końcem a rozkoszną chwilą czynnego zaangażowania w urzeczywistnienie haseł Narodowej Rewolucji. Włoska, nonkonformistyczna muzyka rozwijała się na dwóch oddzielnych scenach, jakkolwiek później znaleziono punkty styczne i wspólnie kontynuowano trud poszukiwań przyczyniając się do ogromnego jej rozwoju. „Musica alternativa” oddaje styl muzyki od drugiej połowy lat 70., gdy wydawało się że wyczerpywała się żywotność i początki lat 80., kiedy to zjawisko przemijało. Był też skinrock, którego energia była ożywcza dla kilkunastu grup i przyczyniła się do zmartwychwstania muzyki alternatywnej dzisiaj i to w najbardziej płodnym okresie jej historii.

Świt Musica Alternativa

W początkach drugiej połowy lat 70. pod wpływem Nowej Prawicy, odłam MSI organizował dorocznie „Campo Hobbit”, na których zbierali się czasem na weekend młodzi działacze dyskutując o metapolityce, promując muzykę, grafikę, publikacje. Okres „Campo Hobbit” charakteryzował się eksplozją tak zwanej „alternative music”, była to znakomita muzyka protestu i walki pokolenia NR tamtych czasów. Stylistyka piosenek była prosta: w większości akustyczna gitara i vocal. Tematy piosenek były przesiąknięte problemami tamtych czasów: ciężkiej i codziennej walce, pamięci poległych Towarzyszy, antykomunizmowi, czasami w formie polemiki lub oskarżenia a większości nade wszystko w ironiczny sposób, w represje Systemu wymierzone w aktywistów Ruchu.

Wbrew temu balladowemu trendowi muzyki alternatywnej, jednym z pierwszych zespołów, który pojawił się na scenie był rockowy zespół Janus. Powstał w Rzymie w 1976 r. Janus stał się inspiracją muzyczną dla wielu innych zespołów: pamiętamy miedzy innymi, cover „Manifestazione non autorizzata” zespołu Intolleranza. Zespół z zapałem angażował się w tworzenie sceny, w środowisku niezbyt podatnym, w kierunku bardziej nowoczesnych muzycznych propozycji. Jakkolwiek dzięki swoim bezspornym muzycznym umiejętnościom odniósł sukces oferując publiczności – sięgając po wiele różnych gatunków – jedyny w swoim rodzaju dźwięk: od hard rocka lat 70. po bardziej melodyjne ballady, od klasycznego rocka po muzykę celtycką. Zdołał nagrać kilka singli, ale ich arcydziełem z całą pewnością był LP „Al Maestrale”. Kolekcję tych utworów z trudem można zapomnieć. Jak każdy zespół rockowy, Janus, w wyniku problemów po kilku latach rozpadł się w 1981 r., mimo że mocny akord „Viva l’Europa delle Aquile” znalazł się znowu wiele lat później na EP-ce wyprodukowanym przez Rupe Tarpea Produzioni.

W końcówce lat 70., przed wielkimi represjami roku 1980, gdy setki działaczy ruchu NR trafiło do więzień, Ruch Narodowo-Rewolucyjny był silny wraz z muzyczną sceną, z koncertami i piosenkami nadawanymi przez alternatywne rozgłośnie radiowe. Najbardziej znanym zespołem w tym czasie był Compagnia dell’Anello, który zaczerpną inspirację do nazwy z powieści Tolkiena „Władca pierścieni”. Ich pierwszą produkcją była wykonana domowym sposobem taśma demo z 2 gitarami i 2 głosami, lecz później zdołali stać się zespołem z profesjonalnymi muzykami, odnosząc sukces. Compagnia dell’Anello na życzenie grała koncerty w całych Włoszech na różnych imprezach organizowanych przez MSI. Niezależnie od kilku przerw, kontynuowali grę i stale pojawiali się na nacjonalistycznej scenie ze stylem coraz bardziej skomplikowanym niż w chwili swego debiutu. Ich dwa LP „Terra di Thule” i „Rotta per Bisanzio” wydane ostatnio na jednym CD nie może zabraknąć w kolekcji miłośnika muzyki. Compagnia dell’Anello zawsze była lojalna swym muzycznym inspiracjom; średniowiecznym balladom. Pamiętamy, na przykład piosenkę „Costume del Cervo Bianco” poświęconą więzom między człowiekiem a naturą opisanym symbolicznie w polowaniu na jelenia. Ta muzyka inspirowana była średniowieczną szkocką balladą. Magiczna atmosfera Compagnia dell’Anello osiągnęła swój szczyt w piosenkach takich jak „Terra di Thule” stając się prawdziwą klasyką NR: była to narracja o cyklach życia dziecka, które rodzi się, wzrasta aby stać się wojownikiem i umiera w bitwie na końcu Zielonej Wyspy.

Niezależnie od okresów aktywności i zmian w składzie Compagnia dell’Anello jest ciągle w akcji jako Gli Amici del Vento, która powstała w drugiej połowie lat 70. w Mediolanie. Gli Amici del Vento opisywała w swoich piosenkach tematy epickie, ale również skierowane w rzeczywistość walki w takich miastach jak Mediolan będących w rękach komunistycznych gangów. Słynną piosenkę dedykowano Sergio Ramelli, działaczowi Fronte della Gioventu zamordowanemu w kwietniu 1975 r. metalowymi pałkami przez lewaków, gdy wracał wieczorem do domu. Poruszono w niej gorycz wymierzoną w Państwo gwarantujące bezkarność komunistycznym bandytom i płacz matki oglądającą swego syna przez 47 nocy i jej smutek pośmierci syna bez odzyskania przytomności.

Muzyczną panoramę tamtych lat uzupełnia bard, autor tekstów Massimo Morsello, który niedawno zrealizował na CD album „Puonto di non Ritorno”. Morsello był także autorem piosenki „Nostri Canti Assassini”, która stała się prawdziwym hymnem młodych NR.

MSI zawsze był trochę sceptyczny wobec muzyki i to było źródło wielu błędów popełnionych przez nich wobec młodych działaczy. Ogłoszenia, recenzje i wywiady pojawiały się tylko w takim piśmie jak „La Voce della Fogna” redagowanym przez Marco Tarchi’ego lub „Linea” Pino Rauti’ego.

Rok 1980 był bardzo ciężki dla Ruchu. Tragicznym momentem była masakra na dworcu kolejowym w Bolonii.: dziesiątki ludzi zginęło od wybuchu bomby podłożonej przez „nieznanych sprawców” w celu skompromitowania i zniszczenia rozwijającego się Ruchu. Ten dzień stał się początkiem polowań na ludzi związanych z Ruchem, wielu aresztowano, inwigilowano i skazano na wyroki więzienia. Cały Ruch cierpiał szykany i dopiero po latach wolno i stopniowo się odbudował, znów stając się gotowy do walki. Do połowy lat 80. brak było nowej muzycznej produkcji i niezależnie kilku chętnych Towarzyszy z gitarą rozbawiało przyjaciół podczas rzadkich zlotów i spotkań grając stare kawałki Massimo Morsello i Compagnia dell’Anello.

Nowa energia: Skinheads!

Pod koniec 1986 r., przyswojenie poglądów politycznych przez część skinheads, wiernych dotychczasowemu stereotypowi „apolitycznego” skina poświęcającego czas na piwo i piłkę nożną, dostarczyło scenie muzycznej – nowej krew. W 1986 r. założono VFS (Veneto Fronte Skinheads), grupę która zawsze czyniła wysiłki w inspirowaniu muzycznych tematów, zdolnych gromadzić dużą liczbę młodych sympatyków NR. VFS reprezentowało przełom w odniesieniu do środowiska włoskiej sceny podziemnej, zawsze kontrolowanej przez lewicę. Od tego momentu to muzyczne zjawisko rozszerzyło się na obszar wpływów NR ogniskując się wokół: fanzinów, wytwórni i koncertów.

Przez te lata VFS promowało wiele inicjatyw: fanziny takie jak stary „All out attack” lub „The new Grooar”, koncerty RAC i zloty takie jak „Powrót do Kamelotu” w 1991 r. „Powrót …” był jednym z najbardziej ekscytujących chwil w historii Ruchu. Przez 3 dni setki Europejskich Towarzyszy spotykało się na debatach, politycznych spotkaniach, wystąpieniach i pamiętnym koncercie z udziałem kapel Peggior Amico i Skrewdriver. Podczas gdy Peggior Amico dało impuls w ruchu i inspirowało wiele nowych grup takich jak Gesta Bellica z Werony, w 1987 r. w Rzymie kilku działaczy Fronte della Gioventu wystartowało z nowym metapolitycznym projektem nazwanym DART.

Mimo, że pomysł narodził we Fronte della Gioventu, DART wkrótce opuścił organizację młodzieżową MSI i zdecydował się działać na własną rękę i współpracować okazjonalnie z wieloma organizacjami. Jednym z ważnych pomysłów DART był magazyn „Opera al Nero”, który osiągnął spory sukces ponieważ w sposób oryginalny obnażał otaczającą rzeczywistość. Kilku członków DART założyło zespół Intolleranza, skinband który tchnął nowego ducha w rzymską scenę muzyczną. Aktywność między rokiem 1987 a 1989 była dla DART bogata w koncerty, nowe kontakty, demonstracje i podróże. Intolleranza była bardzo aktywna jako zespół na żywo, ale nagrała tylko 3 taśmy demo. Ich oficjalna taśma była nagrywana w próbnym studio z 4 śladami. We wrześniu 1987 r. DART dbał o muzyczną oprawę na „Raduno della Contea”, był to coroczny zjazd na świeżym powietrzu Fronte della Gioventu w Rzymie. Był to pierwszy prawdziwy koncert od wielu lat zespołu Verde Bianco Rosso przed widownią złożona z kilkuset ludzi. W styczniu 1989 r. DART zorganizował koncert „Pensado ad un amico” dedykowany Alberto Giaquinto, młodemu działaczowi NR zamordowanemu przez oficera policji w ulicznym starciu. Styczniowy koncert był olbrzymim sukcesem: przy okazji zagrała Intolleranza i dwóch solistów, którzy zaproponowali na odmianę rockowe piosenki jako melodyjne ballady z przezroczami pokazywanymi w tle. Przedstawienie przebiegało w ten sposób, że każdy utwór był poprzedzany stosownym obrazem na potężnym ekranie na scenie. Na koncercie było 300 ludzi z różnych grup NR z Rzymu.

W maju 1989 r. DART był zajęty organizacją nowej udanej imprezy: „Rock przeciwko narkotykom” (The Rock Against Drugs). To wydarzenie przez organizatorów było reklamowane jako apolityczny koncert wyłącznie w celu uczulenia młodzieży na problem narkotyków. Bardzo ważna rzymska stacja radiowa była zaangażowana w jego reklamę. To zdecydowało o zorganizowaniu koncertu nie tylko dla narodowych rewolucjonistów i skinheadów, ale także dla innych osób nie uwikłanych w politykę. Po tygodniowych negocjacjach ostatecznie udało się przekonać Radio Rock, wbrew próbom zastopowania tego pomysłu przez czerwonych. To był sukces: 400 ludzi przyszło na koncert, połowa z nich była punkami, hardcorowcami, metalowcami etc. Dwie heavy metalowe grupy, które grały tamtej nocy zyskały bardzo złą reputację pośród tzw. alternatywnej sceny i jeden z zespołów miał wydany przez czerwonych zakaz grania w Rzymie. Musiały zmienić swoje nazwy. W rezultacie różnych problemów DART i Intolleranza zaprzestały swojej aktywności latem 1989 r. Wydaje się, że dzięki zaangażowaniu w następnych latach, pomimo spadku aktywności DART, a dzięki nieprzerwanej aktywności VFS włoska muzyczna scena znalazła nową energię. Scena, teraz związana jest z ruchem skins z nowymi grupami: Gesta Bellica z Werony oraz następnie ADL 122 i Corona Ferrea z Mediolanu. Tymczasem w Rzymie jest nowa generacja zespołów rockowych, które odeszły od stylu skinheads: na przykład Sopra le Rovina i nade wszystko Hyperborea, która nagrała udaną kasetę zawierającą covery klasycznych utworów „musica alternativa”. Kaseta wyprodukowana przez Rupe Tarpea Produzioni, zrealizowana w 1993 r., przyniosła ogromną popularność grupie we Włoszech i Hiszpanii.

Jeszcze 1993 r. Znowu RTP wydało kasetę kompilacyjną Radio Pirata łączącą wierne odbicie sytuacji nonkonformistycznej muzyki w Rzymie w tym czasie. Kasetę dedykowano pamięci Iana Stuarta, jest surowa lecz zróżnicowana i przyjemna. W 1994 r. RTP opublikowało EP „Incisi nella Pietra” z czterema piosenkami prezentującymi cztery fundamentalne momenty w historii „musica alternativa”: Janus, Hyperborea z coverem Morsello, Intolleranza i Sopra le Rovina. Okładka kasety była collage’em fragmentów plakatów i reklamówek ruchu NR.

Zespół ADL 122 wziął swoją nazwę od niesprawiedliwego prawa wprowadzonego w kwietniu 1993 r., które zmuszało, jak szefów mafii, mediolańskich skinheadów do powrotu do swoich domów między godz. 21.00 a 8.00 rano. Mediolańczycy odpowiedzieli na to serią wieczornych koncertów, aby utrzymać scenę przy życiu. 270 Bis jest kolejną rzymską grupą, która zaczęła koncertować w tym czasie. Jest to nietypowy zespół z dźwiękiem krzyżującym się pomiędzy rockiem, folkiem a ska.

W 1993 r. Peggior Amico, lider włoskiej sceny skins, zrealizowało swój drugi CD dla wytwórni Tuono Records. A w 1994 r, także w Tuono Records, ADL 122 lokuje swój pierwszy CD „Fuorilegge”, a w 1996 r. drugi „Angello della Morte”. W 1995 r., RTP produkuje pośmiertny CD Intolleranza. 54 minut mocnego uderzenia jednej z najlepszych włoskich grup. „Fuori dal ghetto” jest kompilacją wyprodukowaną w 1995 r. przez Tuono Records zawierającą najlepsze włoskie grupy.

Nowe zespoły z całych Włoch wystąpiły w pomyśle – hołdzie grupie Janus – na CD. „Tributo a Janus” zrealizowanym przez RTP A na nim takie grupy jak Terre di Mezzo z ich inspirowaną celtyckim folkiem muzyką, Antica Tradizione, Londinium SPQR, które niedawno zrealizowało swój debiut na CD, Sopra le Rovina, Hyperborea, Malabestia (nowa ciężko grająca grupa z Rzymu) i wiele innych. W 1996 r. RTP zrealizowało CD Massimo Morsello zatytułowany „Puonto di non Ritorno”, który w krótkim czasie sprzedał się w ponad 6000 kopiach. Fakt że na CD były piosenki napisane i wyśpiewane przez politycznego emigranta przyczyniły się do nie przemilczenia takiego wydarzenia przez narodowe media. Chwila z takimi utworami jak „Leon Degrelle”, „Abortion” i „Nostri Canti Assassini” daje szalenie silną inspirację.

Dzisiejsza scena we Włoszech jest silna: ponad 20 zespołów gra różne style muzyczne. Jest kilka magazynów i ukazuje się pismo „Non Conforme” dostarczające tysiącom ludzi świeże informujące o scenie. Koncerty są organizowane w większość weekendów, co wzmacnia scenę. Prowadzi to do nieuchronnego przełamania i erozji monopolu lewicy na muzyczny „underground”. Cała ta aktywność otwiera nowe i szersze obszary na wpływy idei NR. Ruch NR jest w chwili obecnej gotowy zaoferować ludziom alternatywny model życia na narzucany przez System świat antywartości.

Narodowy Rewolucjonista

musicaalt


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: ,

Podobne wpisy:

Subscribe to Comments RSS Feed in this post

3 Komentarzy

  1. Kto zna język włoski – kopalnia wiedzy na temat włoskiej muzyki alternatywnej i historii „radykalnej prawicy”:
    aclorien.it
    .
    La “Associazione culturale Lorien – Archivi storici multimediali”, è stata costituita a Milano il 28 ottobre 1997, inizialmente come “Archivio storico della Musica Alternativa” in risposta all’amara constatazione che parte significativa del materiale musicale prodotto nei trent’anni prima da vari gruppi di “musica alternativa” era già praticamente introvabile e ormai, con ogni probabilità, definitivamente perduto.
    .
    Per salvare questo importante patrimonio culturale unirono le loro forze un ex componente del gruppo musicale degli “Amici del Vento”, un giovane militante torinese appassionato collezionista e ricercatore di “musica alternativa”, e un esperto programmatore informatico ed entusiasta studioso.
    .
    L’Associazione nasceva anche su precisa sollecitazione dell’allora Assessore alla Cultura della Regione Lombardia, il compianto Marzio Tremaglia, assiduo sostenitore delle culture “non conformi”, espressione di identità, radicamento e amore per le tradizioni nazionali e popolari.
    .
    l’8 dicembre 1997 la Lorien si presenta al pubblico con un grande concerto organizzato al teatro Manzoni di Monza per celebrare i vent’anni di attività della Compagnia dell’Anello e degli Amici del Vento, due storici gruppi di musica alternativa, da cui ne verrà prodotto un doppio cd e una vhs (poi ristampata in dvd).
    .
    L’attività di raccolta e catalogazione multimediale prende l’avvio nel 1998 a seguito di un’attenta analisi del fenomeno (che porta alla realizzazione di un primo “Catalogo” cartaceo) e alla successiva stesura di un corposo “Progetto di gestione tecnica” presentato alla Regione Lombardia, e quindi approvato e parzialmente finanziato dalla stessa, nel 1999, nell’ambito della Legge regionale che promuove la costituzione di biblioteche e archivi multimediali.
    .
    Tutto il lavoro viene svolto direttamente su computer utilizzando il “Programma di gestione dell’archivio multimediale”, realizzato in esclusiva per la Lorien dalla Alphard.
    .
    Nel 2001, nonostante ripetuti appelli ad iscritti, amici, sostenitori e uomini politici e nonostante le richieste di contributo regolarmente inoltrate alla Regione Lombardia per le necessarie implementazioni tecnologiche dell’archivio (domande cui non è neppure stata data risposta dopo la morte di Marzio Tremaglia), la Lorien ha dovuto prima interrompere il lavoro e quindi addirittura abbandonare gli uffici di via Teodosio.
    .
    Ma nonostante questo, la Lorien ha continuato, tra mille difficoltà, il suo lavoro di archiviazione, in uno spazio gentilmente – e gratuitamente – messo a disposizione negli uffici dell’Agenzia Excalibur di Milano (dove erano visibili e consultabili su appuntamento) un po’ del suo spazio.
    .
    Per i trent’anni della morte di Carlo Venturino leader storico e fondatore degli Amici del Vento, l’Associazione, con la collaborazione di Lealtà Azione, organizza lo storico concerto-tributi il 16 dicembre 2013, che vede la partecipazione di 14 gruppi che interpretano le canzoni degli Amici del Vento.
    .
    Nel 2015 la Lorien si rinnova unendosi con lo storico portale di Cantiribelli, divenendo di fatto il punto di riferimento della musica alternativa. Vengono coinvolti nell’associazione quelli che maggiormente si sono interessati di musica alternativa, tra cui un informatico che avrà l’oneroso compito di riprogettare il sito dell’archivio storico. Gli archivi vengono spostati a Torino.
    .
    Ed è proprio l’amore per le tradizioni e la consapevolezza dell’importanza di preservare la propria storia e i propri valori, che ha portato l’Associazione nella prima metà degli anni dieci del duemila ad ampliare i propri archivi. Da quello dei Canti Patriottici a quello della Destra Storica e, infine, all’Archivio Ramelli.

  2. Polecić należy polską stronę MUZYKA WŁOSKIEJ PRAWICY:

    facebook.com/MuzykaWloskiejPrawicy

    Wiele materiałów ze strony jest zarchiwizowanych tutaj:
    web.archive.org/web/20181101174017/http://muzykawloskiejprawicy.pl/

    Oprócz tego znającym język ukraiński/rosyjski polecić możnma tego bloga na telegramie:
    t.me/s/nuovi_arditi

  3. Najlepsza moim zdaniem piosenka zespołu Hyperborea – muzycznie motyw irlandzki w konwencji folk-rock. Piosenka dedykowana pamięci Nazerano Nanni de Angelis (pseudonim „Piccolo Attila”)- bojownikowi Terza Posizione zamordowanemu przez policję…
    bitchute.com/video/zvXT62pAxkpg/

Odpowiedz na Alternativa Anuluj odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*