life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Wyatt: Paniranizm – nacjonalizm w wersji Wielkiego Iranu

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

Od autora: W niniejszym artykule zaprezentowano ogólnie irański nacjonalizm począwszy od obalenia turkijskiej dynastii Kadżarów po dzień dzisiejszy z naciskiem na jego panirańską wersję dążącą do powstania Wielkiego Iranu. Pierwsze trzy rozdziały stanowią luźne tłumaczenie artykułów ze strony Partii Panirańskiej, które w skrócie opisują ich ideologię oraz wyjaśniają znaczenie symboliki używanej przez nich. Ostatni rozdział opisuje działalność różnych radykalnych irańskich partii nacjonalistycznych w okresie zimnej wojny. W ostatnim rozdziale autor również pozwolił sobie na konkluzję na temat irańskiego nacjonalizmu opisując jego potencjalną rolę w przyszłości polityki międzynarodowej i kierunek rozwoju, w jakim (zdaniem autora) powinien podążyć irański nacjonalizm.

O ideologii paniranizmu1

Paniranizm rozumiany jako ruch mający na celu polityczną i kulturową unię wszystkich ludów irańskich powstał wśród irańskich nacjonalistów jako reakcja na dzielenie poszczególnych obszarów Iranu przez imperializmy Rosji i Wielkiej Brytanii. Zgodnie z umowami narzuconymi Iranowi przez Rosję 200 lat temu wiele prowincji kaukaskich i środkowoazjatyckich zostało oddzielonych od Iranu oraz zignorowano ich prawa polityczne i kulturowe.

Paniranizm był potrzebą narodu irańskiego w chwilach separacji od reszty rodaków i opresji ze strony imperiów okupujących irańskie ziemie. Celem paniranizmu jest odrodzenie Wielkiego Iranu. Paniraniści wierzą, że wszystkie plemiona, które wchodziły w skład Wielkiego Iranu (Azerowie, Ormianie, Tadżycy, Osetyńcy, Kurdowie itd.) są częścią starożytnego drzewa genealogicznego ludów irańskich. Irańscy nacjonaliści wierzą, że Irańczycy powinni być tak samo silni i wpływowi, jak byli w dawnych czasach, by osiągać swoje narodowe cele i pomóc w rozwoju cywilizacji ludzkości.

Paniraniści głoszą, że Irańczycy to naród, który jest rozproszony w różnych krajach i celem paniranizmu jest zjednoczenie wszystkich Irańczyków w jednym kraju. Granice pomiędzy obecnym Iranem, a sąsiednimi krajami są narzucone przez wrogie imperia, które realizowały w ten sposób własne partykularne interesy. Język perski, perska literatura, historyczne pochodzenie od rasy aryjskiej oraz wiele innych podobieństw są częścią tożsamości narodowej Irańczyków.

Fundamenty paniranizmu2

Paniranizm jest ruchem bazującym na przekonaniu o konieczności egzystencji wszystkich Irańczyków w ich prawdziwej ojczyźnie pod jedną flagą. Doktryna paniranizmu bazuje na idei nacjonalistycznej stworzonej i zorganizowanej po powtarzających się atakach ze strony imperiów: Rosji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych.

Czołowi paniraniści są osobami posiadającymi dużą wiedzę z zakresu iranistyki. Dzięki wiedzy na temat dowodów historycznych oni znają granice polityczne, historyczne i rasowe Irańczyków przydatne w walce o prawa swoich rodaków.

Według założeń nacjonalizmu naród jest podmiotem historycznym, którego nie można uznać za wynik umowy politycznej. Więc jeśli dana grupa Irańczyków zajmie określony kawałek ziemi i nazwie ją „Iranem”, ten obszar nie stanie się Iranem nawet jeśli dołączy do społeczności międzynarodowej jako podmiot polityczny. Iran jest krajem, który posiada określoną spuściznę historyczną, a naród irański jest reprezentowany przez realną i historyczną egzystencję. Nacjonalizm popiera jedność i integrację każdego Irańczyka. Jeśli chcemy zinterpretować paniranizm w duchu nacjonalizmu trzeba dodać, że „paniranizm jest potrzebą narodu irańskiego w okresach podziałów i rozłamów”. W skrócie, idea paniranizmu bazuje na historycznych postanowieniach irańskiego nacjonalizmu względem irańskiego narodu.

Doktryna paniranizmu bazuje na socjal-nacjonalistycznych przekonaniach. Formuła doktryny pan irańskiej polega na autentyczności narodu. Jest to ruch, którego historycznym zadaniem jest Wielki Iran.

W pryncypiach paniranizmu pochodzenie kapitału narodowego nie będzie podlegało dyskusji. Dyskusji podlegać będzie to, jak wydać fundusze z korzyścią dla narodu. Również nie będzie podlegało dyskusji kto może rządzić krajem. Uwaga zostanie skupiona na tym, co powinien zrobić zastany rząd dla aktywizacji wszystkich organizacji w państwie z korzyścią dla narodu. Dlatego jednostką ustawodawczą posiadającą względy w nacjonalizmie jest naród przez historyczny nacjonalizm.

Paniranista jest osobą, która chce jedności i integralności narodu niezależnie od czynników rasowych, religijnych lub klasowych.

Symbole paniranizmu3

Barwy flagi Partii Panirańskiej wywodzą się z irańskich barw narodowych. Znak nierówności („≠”) umieszczony jest na białym kole na zielonym tle. W poprzek flagi znajduje się czarny pasek symbolizujący żałobę z powodu utraconych ziem irańskich. Znak nierówności znajdujący się na fladze panirańskiej symbolizuje opór wobec kolonizacji, opresji, wyzysku i dezintegracji irańskich ziem.

Należy dodać również, że Partia Panirańska nie uznaje obecnej flagi Iranu ustanowionej po rewolucji islamskiej w 1978 roku i uznaje starą flagę irańską z Lwem i Słońcem w tle za jeden ze swoich oficjalnych symboli partyjnych.

Oficjalna flaga Parii Panirańskiej

paniranizm

Tradycyjna flaga Iranu

tradiran

Z historii irańskiego nacjonalizmu

Za początki irańskiego nowoczesnego nacjonalizmu można uznać wiek XX. Na początku lat 20 doszło do obalenia dynastii Kadżarów pochodzenia turkijskiego, a kilka lat po obaleniu Ahmada Kadżara nowym szachem Persji został Reza Pahlavi pochodzenia mazanderańskiego. Nowy szach zapoczątkował z jednej strony kierunek na modernizację Persji, z drugiej strony w polityce tożsamościowej zwrócił się w kierunku ponownego odkrycia dziedzictwa przedislamskiego Iranu. W okresie wzrostu popularności ugrupowań nacjonalistycznych, faszystowskich i narodowo-socjalistycznych w Europie Reza Pahlavi coraz mocniej zaczął akcentować dziedzictwo aryjskie Iranu. W 1935 roku nakazał zagranicznym dyplomatom używanie nazwy „Iran” w stosunkach międzynarodowych zamiast dotychczas używanej nazwy „Persja”. W czasie II wojny światowej zadeklarował neutralność kraju, co stało się pretekstem do obalenia jego rządów przez Brytyjczyków w 1941 roku, posądzających go o sympatie proniemieckie. Na jego miejsce nowym szachem Iranu został jego syn Mohammad Reza, który w polityce zagranicznej był nastawiony bardziej prozachodnio. W czasie rządów Rezy Pahlaviego w kraju działało szereg ugrupowań nacjonalistycznych i faszystowskich takich jak Partia Nowego Iranu4 mająca ambicje stania się partią monopartyjną oraz jej następczyni, Partia Postępu5. Sam Reza Pahlavi posługiwał się pseudonimem „Aryamehr”, który oznaczał „Światło Aryjczyków”.

W powojennym irańskim nacjonalizmie na czoło wysunął się Mohammad Mossadegh stojący na czele nacjonalistycznej partii Front Narodowy oraz sprawujący urząd premiera w latach 1951-1952 oraz w latach 1952-1953. W 1953 roku został obalony przez Brytyjczyków po dokonanej przez niego nacjonalizacji irańskich złóż naftowych kontrolowanych wcześniej przez Anglo-Irańską Kompanię Naftową.

W okresie zimnej wojny w Iranie działało szereg ugrupowań radykalnie nacjonalistycznych, faszystowskich i narodowo-socjalistycznych, które po rewolucji islamskiej w latach 1978-1979 zostały w dużej mierze zdelegalizowane. Najsilniejszą z nich, najbardziej znaną i jednocześnie najbardziej inspirującą była Narodowo-Socjalistyczna Robotnicza Partia Iranu (SUMKA)6 założona przez Davuda Monshizadeha. Monshizadeh w okresie II wojny światowej pracował w Radiu Niemieckim w roli dziennikarza nadającego audycje w języku perskim skierowane do Irańczyków. W szeregach Waffen-SS w 1945 roku bronił Berlina przed nacierającą armią sowiecką i został ranny w walkach, a następnie hospitalizowany. Obecnie SUMKA jest partią inspirującą większość Irańczyków inspirujących się narodowym socjalizmem.

Obok SUMKA działały inne ugrupowania faszystowskie i narodowo-socjalistyczne. Jedną z pierwszych powojennych partii była Partia „Aria”7 wspierająca szacha, na której czele stał generał Hassan Arfa. Partia uznawała podbój arabski i rozpowszechnienie się islamskiej kultury za główną przyczynę słabości społecznych narodu irańskiego. Ze względu na coraz bardziej zaostrzające się relacje pomiędzy państwami zachodnimi, a komunistycznymi partia „Aria” zajmowała prozachodnie i antykomunistyczne stanowisko. Inną partią faszystowską była powstała w czasie wojny Partia Lazurowa8 nastawiona proniemiecko. Inną partią uważaną za faszystowską była Partia Narodowej Woli9 działająca w latach 1943-1951. Była ona zaangażowana w działalność antykomunistyczną, zwłaszcza w zwalczanie działalności w Iranie komunistycznej partii „Tudeh”.

W 1975 roku szach Mohammad Pahlavi w odpowiedzi na rosnące niezadowolenie społeczne potęgowane przez duchowieństwo szyickie oraz z uwagi na niestabilność polityczną kraju postanowił wprowadzić w Iranie system jednopartyjny. W tym celu w tym samym roku powołał do życia określaną przez część badaczy jako faszystowska lub trzeciopozycyjna partię „Rastakhiz”10 („Odrodzenie”). Był to element planów modernizacji i wzmocnienia siły Iranu w ramach „białej rewolucji” wdrażanej przez szacha od 1963 roku. „Biała rewolucja” zakończyła się wraz z rewolucją islamską, która obaliła rządy szacha i zapoczątkowała w kraju okres republiki islamskiej oraz rządów duchowieństwa szyickiego z ajatollahem na czele (pierwszym ajatollahem był Ruhollah Chomeini).

Obecnie w Iranie nieoficjalnie działają dwie partie narodowo-radykalne. Najsilniejszą jest Partia Panirańska. Drugą, wywodzącą się z Partii Panirańskiej jest panirańska Partia Irańskiego Narodu11 postulująca odzyskanie przez Iran terytorium Bahrajnu, Afganistanu i Kaukazu. Pomimo nielegalnego działania tej partii, jej działalność była tolerowana przez władze Iranu. Obecnie Partia Irańskiego Narodu po śmierci swojego założyciela w 1998 roku Dariusza Forouhara jest prawdopodobnie ugrupowaniem, które de facto zaprzestało działalności lub jest ugrupowaniem wegetującym. Oficjalna strona internetowa organizacji sądząc po jej wersjach zarchiwizowanych jest nieaktywna od 2008 roku12.

Obecny islamski system polityczny Iranu można uznać za religijną formę irańskiego nacjonalizmu. Ów nacjonalizm w mniejszym stopniu opiera się o paradygmat etniczny, w większym stopniu bazuje na paradygmacie religijnym, choć można dostrzec w nim pan irański wydźwięk. Jednakże główną osią irańskiego nacjonalizmu w jego obecnej ustrojowej wersji jest przywództwo nad światem islamskim (dla tego celu Iran promuje wartości rewolucji islamskiej zarówno wśród szyitów poprzez wspieranie ugrupowań takich jak Hezbollah, jak i sunnitów poprzez wspieranie ugrupowań takich jak Hamas); przywództwo wśród szyitów (dla realizacji tego celu Iran wspiera ugrupowania szyickie w Iraku, wspiera rządy alawity Baszara al.-Assada w Syrii13, w Libanie wspiera ruchy szyickie: Hezbollah i ruch Amal, a w Jemenie wspiera szyickich rebeliantów Huti) oraz tworzy antysyjonistyczną Oś Oporu na którą składają się wszystkie wymienione przed chwilą ugrupowania polityczne wspierane przez Iran, rządy Iraku, Syrii, Libanu oraz Palestyny, ale też całą scenę antysyjonistyczną rozsianą po świecie. Antysyjonizm, negowanie religii holokaustu, organizowanie wspólnych konferencji takich jak „Świat bez syjonizmu”, na których uczestniczą nacjonaliści i rewizjoniści z Europy przybliżają do siebie etniczny nacjonalizm oraz religijny nacjonalizm w wersji obecnego ustroju Iranu. Iran w ramach swojej religijno-nacjonalistycznej polityki buduje własną suwerenność, wpływy w państwach regionu i w ten sposób odbudowuje własną pozycję mocarstwową stopniowo tworząc nowy świat wielobiegunowy w miejsce hegemonii syjonistycznej. Dlatego najbardziej optymalna będzie fuzja radykalnego etnicznego irańskiego nacjonalizmu oraz umiarkowanie religijnego nacjonalizmu, by w ten sposób budować nowy irański etnopluralizm podkreślający zarówno związki Iranu ze światem muzułmańskim, jak i z Europą, w którym nie byłoby miejsca ani na szowinizm, ani na religijny ekstremizm, ale byłoby miejsce na uszanowanie roli religii i nadanie jej szczególnego statusu, jak i byłoby miejsce na tożsamość etniczno-rasową. Taki Iran stałby się pomostem pomiędzy pokrewną mu Europą, a powiązanym z nim kulturowo Bliskim Wschodem w szerokim znaczeniu. Tak skonstruowany nacjonalizm irański byłby potężnym ciosem przeciwko liberalizmowi i syjonizmowi. W ramach tej polityki Iran powinien dostrzec sojusznika nie tylko w islamskich formacjach antysyjonistycznego oporu w ich regionie, ale też w europejskich nacjonalistach, z czym powinno się wiązać szersze wsparcie materialne, logistyczne i w dziedzinie szkolenia dla europejskich nacjonalistów.

Zdaniem autora, niezależnie od sporów organizacyjnych oraz ideologicznych wszystkie nurty i organizacje irańskiego nacjonalizmu zrzeszają Politycznych Żołnierzy walczących o świat wolny od syjonizmu i liberalizmu i z tego powodu wszystkie one zasługują na szacunek.

Wyatt

4 https://en.wikipedia.org/wiki/Iran-e-No_Party

5 https://en.wikipedia.org/wiki/Progress_Party_(Iran)

6 https://en.wikipedia.org/wiki/SUMKA

7 https://en.wikipedia.org/wiki/Aria_Party

8 https://en.wikipedia.org/wiki/Azure_Party

9 https://en.wikipedia.org/wiki/National_Will_Party

10 https://en.wikipedia.org/wiki/Rastakhiz_Party

11 https://en.wikipedia.org/wiki/Nation_Party_of_Iran

12 https://web.archive.org/web/20080905170608/http://www.hezbemellateiran.com/

13 Sami alawici choć wywodzą się od szyitów nie należą do nich. Tworzą heretycki odłam islamu. Jednakże ze względów politycznych ajatollah Ali Chamenei uznaje alawitów za prawowiernych muzułmanów.


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: , ,

Podobne wpisy:

Subscribe to Comments RSS Feed in this post

10 Komentarzy

  1. Bardzo dobry artykuł.

  2. Bardzo dobry artykuł, kamracie.

    Jednakże nie mam, do czego mam nadzieję, iż dobry argument mnie przekona, pewności czy maszerowanie ramię w ramię z radykalnymi islamistami, nawet jak są to umiarkowani rzekomo szyici, przeciwko ich własnym braciom w wierze i „ukochanym” przez nas syjonistom, jest dobre, bowiem w mojej opinii bardziej powinniśmy się kierować ku sojuszowi katolicko-prawosławnemu białych europejskich narodów.

    • @Żołnierz NR
      Racja, powinniśmy się kierować ku sojuszowi białych narodów, aczkolwiek to, że wspieramy np. Iran oraz Hezbollah w walce przeciwko (((USrAelowi))) o suwerenność swoich narodów to nie znaczy, że mamy głosić jakieś modernistyczne herezje i mówić, że Islam ma wartości zbawcze i być jakimiś islamo-filami. Wspieramy ich politycznie, mimo, że ich religia jest herezją i jest fałszywa jak wszystko poza katolicyzmem. Tak samo jak np. współpraca z protestanckimi i neopogańskimi białymi nacjonalistami z USA i innych białych krajów. Co innego z Turcją ,Azerbejdżanem i z (((ISIS))), gdyż Turcy okupują część Cypru, który należy się w całości Grekom, natomiast Azerowie atakują Naszych ormiańskich braci chrześcijan, a o (((ISIS))) nie muszę tłumaczyć. A taki Al-Assad, Iran czy Hezbollah nie są antychrześcijańscy.

    • @14Weiß Polniϟch Nationaliϟt88
      Masz rację. Co innego poparcie dla obcej wiary, co innego poparcie dla Iranu jako katechona.
      @Żołnierz NR
      Generalnie kwestia szyickiego Iranu jest ciut skomplikowana. Irańczycy niestety nie są narodem katolickim, nad czym należy ubolewać, ale Iran trzeba poprzeć jako indoeuropejski i konserwatywny kraj walczący przeciwko antyaryjskiemu Izraelowi, przeciwko liberałom i przeciwko salafizmowi. Iran raczej jest państwem anty-salafickim, nie anty-sunnickim, bo Iran też ma sojuszników sunnitów. Dlatego częściowo sojusz z Iranem jest warunkowy, częściowo ma on charakter esencjalny.

  3. Nawet sojusze tymczasowe sa dobre, potem sie zobaczy:)

  4. Teheran w Warszawie!!!! Wykluczając oczywiście kwestie rasowe i religijne, jest to państwo moich marzeń… Oojjoj ależ by te feministyczne szmaty płakały gdyby rzeczywiście coś je „piekło” i dyndały na dzwigach za promowanie swoich wynaturzeń. I mi nacjonaliści właśnie do tego musimy dążyc – żadnej litosci, żadnych kompromisów!

    • @poranna zorza 14/88
      Dokładnie. Biały nacjonalizm ideologią państwową, a tradycyjny katolicyzm integralny (sedewakantyzm) religią panującą. Coś jak w NDH pod wodzą Poglavnika Ante Pavelicia, czyli tradycyjny katolicyzm religią dominującą, ale tolerujemy herezję (ale tolerancja tu nie ma lewackiego znaczenia tylko, że tak powiem ma pierwotne znaczenie z łaciny) prócz oczywiście (((judaizmu))), wahabizmu i sekt protestanckich (mam tu głównie na myśli sektę pastora Chujona, SJ i inne tego typu sekty, a luteranizm i kalwinizm byłyby tolerowane) oraz wspólnot satanistycznych.

  5. Ciekawe jakie poglądy ma teraz Dawidek, bo jak twierdzą jego dawni znajomi zmienia je tak co tydzień. No i jest niezłym sprinterem LOL.

Odpowiedz na 14Weiß Polniϟch Nationaliϟt88 Anuluj odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*