life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Ernst Jünger i jego przesłanie dla nacjonalistów

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

Niezwykła postać, jeden z głównych przedstawicieli niemieckiej Rewolucji Konserwatywnej, przeciwnik marksizmu i liberalizmu. Jego słowa mają ponadczasowy charakter – wystarczy słowa „niemiecki” i „Niemcy” zastąpić słowami „polski” i „Polska”. Ten uniwersalny żar nacjonalizmu:

Jesteśmy dynamitem pod skorupą istniejącego państwa, mającym zrobić wyrwę dla nowego państwa. Czy boicie się represji, prześladowań i zakazów? Młody ruch, który nie rośnie dzięki nim, nie zasługuje na nic lepszego niż miejsca w parlamencie. Pytany je­stem czasami o to, co jest znamieniem prawdziwego nacjonalisty. Więc odpo­wiadam: ten, kto to, co niemieckie jak takie ostatnie, niewidzialne i odporne na każdą magię ziarno, którego nie dotyka żadna zmiana postaci i które w każdej chwili skrywa w sobie śmiercionośny płomień woli – kto więc to, co niemieckie tak przechowuje w sobie, milczące, nie do zaatakowania i w każdej chwili gotowe do ataku, ten jest w moich oczach nacjonalistą.

Matematyka życia ma własne prawa: zgodnie z nią całość jest czymś więcej niż sumą swoich części, małżeństwo czymś więcej niż mężczyzną i kobietą, przyjaźń czymś więcej niż dwoma ludźmi, naród czymś więcej niż może to wyrazić wynik powszechnego spisu ludności. To dziwne, więcej, ta irracjo­nalna wielkość życia nie dająca się zważyć, zmierzyć, policzyć lub w jakiś inny sposób wykalkulować, wydaje nam się tym, co naprawdę czyni życie wartym życia.

Naszą nadzieję pokładamy w młodych ludziach cierpiących na podwyższoną temperatu­rę, gdyż zżera ich zielony ropień obrzy­dzenia, w duszach wypełnionych dumą hiszpańskich grandów, w tych, którzy podobni do chorych skradają się pomię­dzy porządkiem koryt. Naszą nadzieję pokładamy w rewolcie, która przeciw­stawia się panowaniu przytulności i któ­ra potrzebuje broni zniszczenia przeciw światu form, potrzebuje materiału wybu­chowego po to, aby przestrzeń życia wy­mieciona została dla nowej hierarchii. Wystrzegajmy się największego nie­bezpieczeństwa, jakie istnieje – baczmy, aby życie nie stało się dla nas czymś zwyczajnym. Niezależnie jaką materię trzeba opanować i jakie środki są do dyspozycji – owa temperatura krwi, która wchodzi w bezpośrednią styczność, nie może zostać utracona. Wróg, który ją posiada jest dla nas cenniejszy niż przyjaciel, który jej nie zna.

Ernst Jünger był jednym z Nas. Polecamy także jego teksty na łamach magazynu „Szczerbiec” – szczegóły wydawnictwa TUTAJ.

Na podstawie: nacjonalista.pl/Szczerbiec

Ejunger


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: , , ,

Podobne wpisy:

  • 10 lipca 2017 -- Vladyslav Kovalchuk: Nacjonalizm – między walką a modą
    Jak na swój młody wiek i lata, które poświęciłem sprawie nacjonalizmu, spotykałem różnych ludzi, którzy tytułują siebie mianem nacjonalistów. Byli to między innymi tacy, którzy z c...
  • 12 grudnia 2016 -- Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój”: „Zniszczyć chwasty!”
    Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. "Rój" (25.01.1925 - 13/14.04.1951), legendarny żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, jest dla nas, nacjonalistów, ...
  • 2 maja 2010 -- Ernst Jünger – Publicystyka polityczna
    Powieściopisarz i eseista Ernst Jünger na stałe zagościł w panteonie wielkich niemieckiej literatury. Jeden z najstarszych konwertytów na katolicyzm (w wieku 101 lat!), w okresie R...
  • 9 lutego 2014 -- Krzysztof Kubacki: Drogą idealisty
    Idealizm w obecnych czasach postrzegany jest jako pewne szaleństwo czy też marzenie przeważnie młodych ludzi o nadejściu czegoś kompletnie nowego i lepszego. Szczególnie w świecie ...
  • 2 lutego 2017 -- Janina Dobrzycka: Nie będziemy humanitarni i miłosierni
    Sugestie i wpływy wolnomyślicielskie przeżarły myśl polską, wyryły zgubne piętno w polskiej umysłowości i w charakterach. Trzeba na to wielkiego hartu uczucia, reakcji głębokiej, s...
Subscribe to Comments RSS Feed in this post

5 Komentarzy

  1. Tak właśnie pisał najlepszy Juenger – ten z czasów republiki weimarskiej. Po wojnie trochę niestety jakby zdekadenciał, do tego stopnia, że przerabiał swoje młodzieńcze prace i usuwał z nich co bardziej radykalne fragmenty, licząc może na to, że panujące w Niemczech i Europie liberalne ścierwa przestaną go oskarżać o „nazizm” czy inne jeszcze „grzechy” przeciw ścierwu liberalnej ideologii. Ale mniejsza o to. Czytanie młodego Juengera to naprawdę uczta dla intelektu.

  2. Ernst Jünger (ur. 29 marca 1895 w Heidelbergu, zm. 17 lutego 1998 w Riedlingen) – niemiecki pisarz.

    Ernst Jünger był niemieckim nacjonalistą, ale nacjonalizm pojmował na własny sposób. Podczas pierwszej wojny światowej jako żołnierz był wielokrotnie ranny i wyróżniany najważniejszymi odznaczeniami II Rzeszy, w czasie drugiej – już jako oficer – przebywał głównie w Paryżu. Jünger zachowywał dystans zarówno do NSDAP, do której nigdy nie przystąpił, jak i do osoby Hitlera. Powieść Jüngera Na marmurowych skałach postrzega się jako metaforyczną krytykę nazizmu.

    Jünger przeprowadzał na sobie eksperymenty z wieloma narkotykami – m.in. jako jeden z pierwszych opisywał doświadczenia z LSD (znał się z jego odkrywcą, Albertem Hofmannem). Podróże pod wpływem psychodelików zainspirowały go do napisania Drogen und Rausch (Przybliżenia. Narkotyki i upojenie). Pisarz zajmuje się w niej filozoficznym aspektem odurzenia, ksiązka stanowi studium ludzkich transgresji i środków, za pomocą których ludzie przekraczali granice rzeczywistości. Ponadto pasją, która pochłaniała go przez całe życie, było zbieranie owadów.

    Urodził się jako pierwsze dziecko aptekarza. W czasie jego dzieciństwa rodzina przenosiła się kilkakrotnie, między innymi do Hanoweru, gdzie Ernst uczęszczał do gimnazjum. Jako 18-latek pod wpływem książek opisujących przygody europejskich kolonizatorów w Afryce, zgłosił się do służby w Legii Cudzoziemskiej. Szybko jednak powrócił do Niemiec na skutek interwencji swojego ojca.

    W 1914, po wybuchu wojny, zgłosił się na ochotnika do armii. W listopadzie 1915 został skierowany na front do Szampanii. Służył na froncie zachodnim, głównie we Francji. W ciągu kolejnych czterech lat czternastokrotnie był ranny, został odznaczony między innymi Krzyżem Żelaznym I klasy oraz Orderem Pour le Mérite – jako jeden z ostatnich. Był ostatnim żyjącym kawalerem tego orderu. Zakończył wojnę jako dowódca kompanii szturmowej w stopniu porucznika.

    Po wojnie wydał swoje okopowe wspomnienia, które zostały entuzjastycznie przyjęte przez prawicową prasę. W 1923 zawiesił karierę w wojsku. Zajął się studiami – zoologią i filozofią – których jednak nie ukończył. Zwrócił się ku pracy pisarskiej i dziennikarskiej. Po przejęciu władzy przez nazistów odrzucił ich propozycje zajęcia miejsca w Reichstagu oraz członkostwa w tzw. akademii poetów (Dichterakademie). Pociągnęło to za sobą różne nieprzyjemności, m.in. przeszukanie mieszkania przez Gestapo.

    W 1939 wydał powieść Na Marmurowych Skałach, która zapoczątkowała serię powieści fantastycznych w jego twórczości. Kolejne były: Heliopolis (1949), Szklane pszczoły (1957), Eumeswil (1977) oraz Problem Aladyna (1983). W Szklanych pszczołach Jünger poddał konserwatywnej krytyce rozwój techniczny – przeciwstawiał technikę naturze oraz zwrócił uwagę na zagrożenia ze strony postępu technicznego, a także na potrzebę przeciwdziałania im.

    Po wybuchu wojny Jünger jako oficer Wehrmachtu został skierowany do stolicy okupowanej Francji, gdzie zajmował się cenzurą listów. W tym okresie nawiązał stały kontakt z przedstawicielami paryskich elit kulturalnych pozostałych po klęsce 1940 we Francji. Spotkał się m.in. z Jean-Paulem Sartrem i Picassem.

    Po ostatecznej klęsce III Rzeszy pisarz nie zgodził się na wypełnienie denazyfikacyjnego kwestionariusza i otrzymał zakaz publikacji w brytyjskiej strefie okupacyjnej, który został uchylony w 1949. Wtedy mieszkał już w Wiflingen w Badenii-Wirtembergii. W dalszych latach swojego życia wciąż podróżował, brał udział w spotkaniach upamiętniających ofiary wojen, wydawał kolejne książki. Otrzymał wiele nagród literackich oraz niemieckich odznaczeń, w tym Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.

  3. Musimy dopiero stać się dynamitem!

Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*