Zrozumiałe jest, że tylko taki ustrój państwa zapewnić może Narodowi nim rządzącemu urzeczywistnienie Jego zadań dziejowych, który w doskonały sposób doprowadzi do zjednoczenia Narodu z państwem. Żaden z dotychczasowych ustrojów tego zasadniczego postulatu nie urzeczywistniał. Oba typowe dla ubiegłej epoki ustroje: liberalny i policyjny doprowadziły do karykaturalnego przeciwstawienia jednostki państwu i skutkiem tego wykopały nie do zasypania przepaść pomiędzy Narodem a państwem. W obu ustrojach państwo stało obok istotnych dążeń dziejowych Narodu, przez co znalazło się całkowicie poza świadomością członków Narodu, nie będąc żadnymi istotnymi węzłami związane z ich psychiką. Doprowadziły do tego: w ustroju liberalnym – sprowadzenie państwa do roli „stróża nocnego” i nieodpowiedzialne przed nikim rządy tajnych organizacji, a w ustroju policyjnym — nieliczenie się kliki rządzącej z istotnymi interesami Narodu, oraz policjant i sekwestrator , jako symbole państwa w oczach obywatela.
Oczywistym jest, że w tych warunkach realizacja dążeń dziejowych Narodu pozostawiona została przypadkowi i że zatraciło się całkowicie pojęcie o właściwej roli państwa. Ten stan rzeczy spowodował, że możliwym się stało przeciwstawianie przez różne kierunki polityczne państwa—Narodowi, lub na odwrót i wygrywanie jednego pojęcia przeciw drugiemu. Usunięte to być może jedynie przez nadanie państwu takiego ustroju, który by stapiał w jedno Naród i państwo przez jak najściślejsze związanie zorganizowanego Narodu z organizacją państwową i wciągnięcie wszystkich twórczych sił Narodu do rządów państwem. Ten postulat urzeczywistniony zostanie przez oparcie państwa na jednej Organizacji Narodu. Kierownik tej Organizacji będzie jednocześnie kierownikiem państwa. Organizacja Polityczna Narodu nie byłaby zdolna do spełnienia swoich najdonioślejszych zadań, gdyby jej podstawy organizacyjne nie były oparte na wyżej wymienionych czterech cechach, posiadających istotne znaczenie.
Organizacja Polityczna Narodu może być w państwie tylko jedna, gdyż to dopiero zapewnić może całkowitą jednolitość nie tylko polityki państwowej, ale, co jest najważniejsze, jedność psychiczną wszystkich Polaków. Państwo współczesne posiada zadania nie tylko regulowania stosunków pomiędzy swymi obywatelami, ale przede wszystkim ich wychowania. Wychowania nie tylko młodych pokoleń, ale i każdego człowieka przez cały okres jego życia. Wychowanie to odbywa się przez oparcie całego życia indywidualnego i zbiorowego na prawdach bezwzględnych. Państwo powołane jest do realizacji prawd bezwzględnych i do prowadzenia człowieka ku jego celowi ostatecznemu. Dlatego państwo musi być oparte na jednej tylko Organizacji Politycznej Narodu, która będzie ten jeden, zasadniczy cel urzeczywistniać. Powszechność Organizacji Politycznej Narodu wyrażać się będzie w umożliwieniu dostępu do niej wszystkim Polakom. Żaden Członek Narodu nie może być odsunięty od prawa wpływania na losy Narodu i od ponoszenia związanych z tym obowiązków. Wprost przeciwnie! Musi być uczynione wszystko, by każdy Polak uświadomił sobie, że nie może stać z dala od twórczości narodowej i wyciągnął stąd praktyczne konsekwencje. Zasada ta jednak musi być uzupełniona następną tj. dobrowolnością. Dopiero wtedy praca dla Narodu w Organizacji Politycznej Narodu będzie miała swoje najgłębsze moralne uzasadnienie. Nie będzie odwalaniem biurokratycznych kawałków lub „zbiorowym entuzjazmem” dla zysku, ale prawdziwą twórczością na najdrobniejszym nawet odcinku.
Mateusz Liwski
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1937.
Najnowsze komentarze