Ruch Narodowo-Radykalny wkroczył w nową fazę rozwoju. 7 lutego 1937 roku zostały ogłoszone Zasady Programu Narodowo-Radykalnego, zarysowane śmiałą ręką i śmiało żłobiące łożyska, po jakich pójdzie nieustępliwie Naród, by wypełnić swe dziejowe powołanie. Ogłoszenie programu w okresie, gdy bez wyjątku wszystkie ugrupowania polityczne w Polsce chorują na chroniczną niemoc dania Narodowi ustrojowej i organizacyjnej koncepcji, — jest dowodem, że Ruch Narodowo-Radykalny najbardziej zdecydowanie wysuwa się naprzód i góruje nad innymi ugrupowaniami wcześniejszą świadomością warunków rozwojowych, drogi, wiodącej do celu i potrzeb żywotnych Narodu Polskiego; ogłoszenia programu wskazuje na fakt, że dojrzała myśl narodowo-radykalna nie obawia się obstrzału krytyki, stanowi też konsekwentny akt ujawnienia swych najgłębszych zamierz eń zgodnie z duchem programu, walczącego z anonimowością we wszelkich jej postaciach i pragnącego urzeczywistnić jawność poczynań w życiu społecznym.
Program Narodowo-Radykalny jest owocem długotrwałej i żmudnej pracy, sumiennych studiów, a nade wszystko wnikliwego wglądania w życie, uważnego nadstawiania uszu na wszelkie jego odgłosy, zwłaszcza idące od warstw najszerszych, i sprawiedliwego ważenia tego wszystkiego, co, jako najcenniejszy materiał, dostarczyła nam sama rzeczywistość dnia dzisiejszego. To też Program Narodowo-Radykalny wnosi wiele idei nowych i stanowi nie system postulatów jakiejś partii politycznej, ale wyznanie wiary, pod którym podpisać się może cały Naród. Ruch Narodowo-Radykalny pierwszy i jedyny w okresie niepodległości sformułował zadania dziejowe Polski, tę cząstkę, jaką Naród nasz ma wykonać w ogólnym dorobku twórczym świata. Zadania te zawiera art. 26 ogłoszonego Programu: „Misją dziejową Polski jest stworzenie epoki chrześcijańskiego nacjonalizmu, zdobycie Wschodu Europy dla cywilizacji chrześcijańskiej i zorganizowanie narodów słowiańskich. Zadanie wielkie, godne Wielkiego Narodu Polskiego. Zadaniom tym Naród sprosta, jeżeli uwierzy w swoje siły i powołanie, zrozumie je i pójdzie za tym kierunkiem, który te zadania sformułował i w pełnym, głębokim programie dał środki do ich osiągnięcia.
Program Narodowo-Radykalny zwarł nie tylko prawdy polityczne, ustrojowe i gospodarcze, ale stanowi pełny światopogląd, oparty i ugruntowany na trzech prawdach bezwzględnych, na trzech dogmatach, których uznanie warunkuje pomyślność Narodu i jednostki. Prawdy te brzmią:
1. Bóg jest najwyższy m celem człowieka.
2. Drogą człowieka do Boga – praca dla Narodu.
3. W tworzeniu wielkości Narodu – szczęście i rozwój człowieka.
Program Narodowo-Radykalny dał też wytyczną w dziedzinie, która dotychczas leżała odłogiem – w dziedzinie kulturalnej – musi tutaj powstać, jako własność każdego Polaka, jednolita kultura narodowa. Osiągnie się to drogą wychowania, w którym, z Powszechną Organizacją Wychowawczą, współdziałać będzie Kościół, rodzina i armia.
Najbardziej jednak rewolucyjne myśli rzucił program w dziedzinie gospodarczej. Omówieniem ich zajmiemy się w specjalnym artykule, tutaj tylko podkreślimy, że za punkt wyjścia przyjęto zasadę, że tylko osobista praca (kierownicza lub wykonawcza) daje jednostce prawa do udziału w zysku, który tak jak i własność, musi być używany z pożytkiem nie tylko dla jednostki ale też i dla całości społecznej. Ta troska o pomyślny rozwój całego Narodu jest dominującym tonem Programu Narodowo-Radykalnego.
Zespół ludzi, który go ogłosił, wierzy, że daje on zdrowe podstawy pod rozwój Narodu i pragnie, by wszyscy bierni, błądzący i przeciwnicy, gdy znajdą go również takim, mieli na tyle odwagi i uczciwości, by mogli, za wielkim Sokratesem powtórzyć: „Na pewno wiem, że złą i haniebną jest rzeczą postępować niesprawiedliwie i okazywać nieposłuszeństwo doskonalszemu od siebie, czy on jest Bogiem, czy człowiekiem”.
Adolf Józef Reutt
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1937.
Najnowsze komentarze