Jednym z naczelnych zadań ustroju narodowego jest zadanie wychowawcze. Ustrój przyszłej Polski winien być nie tylko ustrojem, koordynującym i harmonizującym cały aparat rządzący w myśl interesu narodowego, lecz winien również oddziaływać na Polaków wychowawczo przez wciąganie mas polskich do służby publicznej i rozwijanie w nich poczucia odpowiedzialności za losy Narodu i Państwa. Wiemy, że dzisiaj te najszersze, najliczniejsze i najbardziej społecznie i gospodarczo upośledzone masy polskie nie są narodowo wychowywane. Świadomość narodowa, poczucie przynależności do cywilizacji polskiej nie panują bynajmniej wszechwładnie wśród mas chłopskich i robotniczych, podobnie zresztą jak obce są środowisku plutokracji, skosmopolityzowanych kapitalistów, lub pewnym sferom arystokracji rodowej.
Nie chodzi nam o uczenie miłości Polski, o wychowywanie w duchu narodowym i katolickim ludzi, których ojczyzną jest giełda, sala posiedzeń rady nadzorczej wielkokapitalistycznego przedsiębiorstwa, lub hotel w Monte Carlo czy w Paryżu. Na tym gatunku ludzi nam nie zależy. Ale chcemy, by każdy polski chłop i robotnik był prawdziwym, pełnym, świadomym Polakiem, by odczuwał swą łączność z całą naszą przeszłością i z duchem naszej chrześcijańskiej cywilizacji. Chcemy, by Naród nasz, tak dziś duchowo rozbity, pozbawiony wspólnego pionu moralnego i ideowego, pozbawiony wspólnego języka w zasadniczych kwestiach swego bytu, zjednoczył się duchowo i ideowo na płaszczyźnie wiary w bezwzględne prawdy religijne i polityczne. Chcemy, by Naród nasz przekształcił się w Naród prawdziwie zwarty i jednolity psychicznie, zgodny co do głównych dróg politycznego postępowania, posiadający jednolity typ życia, jednolite plany i ambicje dziejowe.
Chcemy, by na czoło życia polskiego wysunęły się najliczniejsze i najwartościowsze żywioły Narodu: chłop i robotnik, by na nich oparło się Państwo i na nich spoczął ciężar odpowiedzialności za Jego losy. Chcemy zatem podnieść narodowo masy chłopskie i robotnicze, przygotować je duchowo, umysłowo do wielkich, politycznych zadań. Środkiem, służącym do osiągnięcia tych istotnych, nieodzownych celów, będzie wychowanie narodowe młodych pokoleń polskich.
Ustrój polityczny i społeczno-gospodarczy może i powinien zdziałać dużo w dziedzinie wychowania Narodu. Wiemy, jak wielki wpływ wychowawczy posiada ustrój, typ życia zbiorowego we współczesnych Włoszech czy Niemczech. Główny jednak ciężar pracy wychowawczej w przyszłej Polsce winien spoczywać na instytucji, wyłącznie dla celów wychowania narodowego działającej: na Organizacji Wychowawczej Młodzieży. Organizacja ta, harmonizując działalność wychowawczą Kościoła, rodziny i szkoły, nadając jej jednolity, zgodny z potrzebami Narodu, kierunek oraz, ogarniając swymi ramami wielkie masy młodzieży, zdolna będzie do wprowadzenia w wychowanie narodowe jednolitych tendencji i jednolitych metod.
Organizacja ta zbliży do siebie młodzież wszystkich warstw Narodu, scementuje ją wspólnym duchem ideowym, zespoli przywiązaniem do wspólnej Sprawy. Praca Organizacji Wychowawczej będzie najskuteczniejszym środkiem, wiodącym do duchowego i ideowego zjednoczenia Narodu, zjednoczenia tak nieodzownego, w epoce dziejów, w którą wkraczamy.
Jan Winrych
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1936.
Najnowsze komentarze