Krzysztof Kubacki: Kwestia litewska

Co rusz dochodzą słuchy z Litwy o coraz gorszym traktowaniu żyjących tam naszych rodaków. Zamykanie szkół, zakazywanie języka polskiego… Litewscy nacjonaliści nie odrzucili szowinizmu jak większość europejskich politycznych żołnierzy. Litwa epatuje do nas nienawiścią. Powiedzmy sobie to wreszcie otwarcie. Możemy dogadać się z każdym, ale to litewskie zacietrzewienie nie pozwala na jakąkolwiek debatę. III RP siedzi cicho spuszczając głowę przed państwem litewskim. Jasne, zdążyliśmy się przyzwyczaić do słabości partyjniaków, że są marnymi tchórzami. Trzeba zacząć o Litwie mówić ostro, a kontakty z tym państwem także powinny zostać zaostrzone. Nie możemy zostawiać naszych samych sobie, byłoby to dla nas hańbą. Choć my, Polacy, przez lata przymykaliśmy oko na zaczepki ze strony Litwinów, dążąc do jak najlepszych stosunków z naszym sąsiadem, nie zostaliśmy wysłuchani. Jedyne czego żądaliśmy przez lata to szacunku do naszych rodaków, którzy są tam u siebie, bo przecież tamte ziemie dawniej należały do nas. I uszanowaliśmy to, że są one obecnie pod rządami państwa litewskiego. Nie rościliśmy żadnych żądań terytorialnych, stawiając na czele europejską solidarność i odrzucając szowinizm, który doprowadził Europę do katastrofy. Jednak nadszedł czas kiedy musimy przestać milczeć. Nie możemy godzić się na prześladowania, nie możemy godzić się na uderzanie w polskość i chęć pozbycia się jej z tamtych terenów. Wiecznie powtarzamy, że to imperializm i szowinizm niszczą dobre stosunki między narodami. Litwini niestety nie chcą tego zrozumieć, a my, Polacy, wiecznie głowy schylać nie możemy. Nie pozwala nam na to nie tylko nasza narodowa duma, ale przede wszystkim solidarność z naszymi rodakami, nie pozwala nam na to troska o nich. Chcemy by normalnie tam żyli, bo powtarzamy i powtarzać będziemy ciągle – oni tam także są u siebie!

Może i IIIRP wciąż nie chce dostrzec tego, co się tam wyprawia. Nie łudźmy się, obecna klasa polityczna nigdy nie umiała podejmować ważnych decyzji, nigdy nie umiała grać twardo. Kryjąc się za USA czy UE potrafi jedynie napinać swe mięśnie do Rosji, w sprawach dla nas mniej ważnych. Kiedy zaś wchodzi w grę życie Polaków, głowa zostaje odwrócona w drugą stronę. Na szczęście dostrzegać tę tragiczną sytuację zaczynają masy polskie w kraju, zaczynając martwić się losem tych, którzy po wyznaczeniu nowych granic znaleźli się pod władzą innego państwa. Litwo,  nasze apele o poszanowanie godnego życia dla naszych rodaków wciąż są przez Ciebie odrzucane. Kłamstwa i pomyje wylewane przez Ciebie na Polskę i tam mieszkających Polaków nie pomogą w usprawiedliwianiu Twoich działań. Wszyscy zaczynają zdawać sobie sprawę z Twoich prawdziwych zamiarów. Polska, choć osłabiona obecnie przez panowanie Brukseli w końcu upomni się o swoje dzieci. Odrzućcie te złe czynniki, które doprowadziły kiedyś do katastrofy i wzajemnej nieufności wobec swoich sąsiadów. Polska ręka na zgodę została odrzucona już nie raz. Postawieni pod ścianą nie będziemy mieli wyboru i po raz kolejny w historii będziemy musieli zadać pytanie: pokój czy wojna?

Krzysztof Kubacki