life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Komendant OUN: Polacy i Ukraińcy to bracia, respektujemy polskie granice

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

W obecnym konflikcie na Ukrainie nie tylko Ochotnicze Legiony Prawego Sektora oraz Pułk „Azow” (podporządkowany pod Socjal-Nacjonalistyczne Zgromadzenie) reprezentują nacjonalistyczną część oporu zbrojnego na wschodzie kraju. W ostatnim czasie dołączyła do nich również Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, założona w 1929 roku. Batalion zbrojny OUN zdecydowanie ustępuje pod względem siły i liczebności innym nacjonalistycznym formacjom. Nie zmienia to faktu, że również OUN-owcy walczą obecnie z bronią w ręku za integralność terytorialną Ukrainy – przeciw wspieranym przez Federację Rosyjską separatystom w Donbasie.

W latach 1943-1944 Ukraińska Powstańcza Armia, powołana do życia przez frakcję tzw. banderowców w ramach OUN, dokonała masowych czystek na Wołyniu, które przerodziły się w regularną rzeź ludności polskiej. Według rozmaitych szacunków, Polaków mogło zginąć od 50 do nawet 100 tysięcy. Jaki jest jednak obecny stosunek tego ugrupowania do Polski i Polaków? Na to pytanie dziennikarzowi Onetu odpowiadał dowódca Batalionu OUN, Andrij Siryj:

Wiecie przyjaciele, jesteśmy sąsiadami. Przeżyliśmy razem różne koleje losu i nie możemy być na to ślepi. Było pomiędzy nami wiele agresji: to Polacy napadali na Ukraińców, to Ukraińcy napadali na Polaków. Ale dziś trzeba z tym skończyć. My, nacjonaliści, uważamy, że terytoria wyznaczone międzynarodowymi konwencjami powinny być nienaruszalne. Chcemy żyć dobrze z Polakami. Będziemy żyć jak sąsiedzi, jak rodacy, jak bracia.

Jak podkreśla komendant Siryj, ochotnicze bataliony nacjonalistów nie otrzymują żadnego wsparcia ze strony ukraińskiego państwa; ich żołnierzom nie przysługuje prawo do ubezpieczenia, a na wypadek śmierci ochotnika jego rodzina nie otrzymuje odszkodowania. „Walczymy zdobyczną bronią albo tą, którą sami tu przynieśliśmy, na przykład myśliwską. To bardzo bolesne, bo walczymy za ojczyznę, a ojczyzna nie dba o nas ani trochę.”

Zobacz materiał nagrany przez Onet na temat Batalionu OUN: TUTAJ

Na podstawie: onet.pl

Y-eMzkOlrW0


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: , , , , , , , , , , , , , , ,

Subscribe to Comments RSS Feed in this post

7 Komentarzy

  1. Jak sąsiedzi, to już żyliśmy. Mało kto z Polaków przeżył.:-/ Nie słyszałem też by Polacy robili czystki narodowościowe na Wołyniu, Podolu, czy gdziekolwiek…

  2. Bla,bla, bla Ukraińcy nie są przyjaciółmi Polaków i nie będą póki jasno i dobitnie nie stwierdzą, że to oni napadli Polaków na Wołyniu. I nie wiem skąd wzięły się te szacunki o ofiarach. Prawdziwa liczba to 150000-200000 ofiar i wielu uciekinierów, opustoszałe wioski, które do tej pory tam stoją zniszczone, niezamieszkane. A co do ofiar po stronie „kapłanów” Bandery, mieliśmy prawo się bronić stąd te ofiary, które są stawiane jako przykład agresji Polaków.

    • Tak, wiadomo Ukraińcy zawsze wrogami nie jednoczmy się, pewnie. Nieważne co by nie zrobili nasi wschodni sąsiedzi to i tak „be”. Bo można sobie dopisać zero do ofiar na Wołyniu, A w odwecie to co? AK nie zrobiło czystek? Trochę relatywizmu.

    • A skąd się wzięły twoje szacunki, temido za 5 zł z targu? No skąd? Nie wymachuj liczbami, bo nie ma żadnych wiarygodnych szacunków odnośnie polskich ofiar drugiej wojny światowej – ani zbrodni banderowskich, ani sowieckich, ani niemieckich. Możesz więc pisać, że Polaków zginął nawet miliard, nie zatrzesz w ten sposób meritum. A meritum jest takie, że ukraińscy nacjonaliści mimo prób relatywizowania przeszłości diametralnie zmienili swój stosunek do Polaków i żadne matematyczno-statystyczne zaklęcia tego nie zasłonią.

  3. Ukraińcy to bardzo fałszywi ludzie i nie można im ufać. Jak można czcić Banderę i jego siepaczy a jednocześnie nazywać się przyjacielem Polaków. Jedno wyklucza drugie i wywołuje wręcz odwrotne uczucie do przyjaźni.

  4. Po dwudziestu kilku latach „niepodległości” Ukraina jest dziś gospodarczym i militarnym trupem, więc wszelkie pobrzękiwania szabelką ze strony tamtejszych wiecznie wczorajszych należy traktować z przymrużeniem oka. Przy całej różnicy, brzmią one podobnie kuriozalnie i śmiesznie, jak bajania niektórych o odzyskaniu Wilna i Lwowa, w sytuacji, gdy nie potrafi się w pełni zagospodarować tego co jest, następuje drenaż emigracyjny, a polska armia przypomina kolonialny korpus ekspedycyjny. Z drugiej strony, oceniając wypowiedzi większości ukraińskich nacjonalistów cieszy fakt, że mają przyjazny stosunek do Polski i Polaków. Następnym krokiem powinna być autentyczna debata i zrozumienie, że Wołynia nie można ot tak przeciwstawiać akcjom odwetowym. Tu nie ma symetrii. Po polskiej stronie zaś powinni zamilczeć wszyscy ci, którzy chętnie i wybiórczo mówią o Wołyniu, zaś milczą o niezliczonych zbrodniach tych, w których upatrują nadzieję na „odrodzenie Europy”.

  5. „Zapewne nie uda nam się ustalić, „co ukraiński MSZ miał na myśli”, publikując mapy, na których Przemyśl i Chełm zostały oznaczone jako Ukraina. Niewątpliwe jest jednak to, że gdyby Ukraina liczyła się w jakikolwiek sposób z Polską, to mapy sugerujące, iż granice państwowe Ukrainy nie obejmują na zachodzie wszystkich „ziem ukraińskich”, nie znalazłyby się na profilu ukraińskiego MSZ oraz ambasad Ukrainy w USA i Niemczech”.

    Czy podoba Ci się ten materiał?

    Opodatkuj się!
    W miesiącu listopad otrzymaliśmy od Was 3 311,00 zł, potrzebujemy zaś na dalsze funkcjonowanie 20 000,00 zł.
    Zebraliśmy więc tylko 16,56% wymaganych pieniędzy na nasze dalsze funkcjonowanie.
    Wsparłeś już nas w tym miesiącu?
    PATRZ TAKŻE: Ambasada Ukrainy w USA wysuwa roszczenia terytorialne wobec Polski [+MAPY]

    CZYTAJ RÓWNIEŻ: MSZ Ukrainy publikuje mapy podważające polskość Przemyśla i Chełma. W ślad za nią ukraińska ambasada w Berlinie [+MAPY]

    Kiedy w kwietniu bieżącego roku pisarz i poeta Marcin Hałaś otrzymał zakaz wjazdu na terytorium Ukrainy za autorstwo książki „Oddajcie nam Lwów”, nie wzbudziło to w szerszych kręgach większego zainteresowania, mimo iż, Hałaś nie postulował wcale powrotu Lwowa w granice Polski, a jedynie domagał się przywrócenia pamięci o Lwowie jako mieście polskim, choć znajdującym się z określonych przyczyn w granicach państwa ukraińskiego. Mieliśmy więc do czynienia z niezwykle ostrą demonstracją ze strony ukraińskiej. Kijów wbijając Hałasiowi do paszportu pieczątkę z zakazem wjazdu wysłał Warszawie jednoznaczny sygnał – Nie życzymy sobie mówienia o polskim Lwowie. Tymczasem pamięć o Lwowie i o Kresach w ogóle, jest warunkiem sine qua non naszego istnienia jako wspólnota narodowa.

    Z tego wszystkiego doskonale zdawali sobie sprawę kibice Legii Warszawa, którzy podczas meczu z Metalistem Charków w Kijowie wywiesili flagę z napisem „Wilno – Lwów”. Wybijającym się wówczas głosem była relacja współpracownicy Telewizji Republika, która nazwała kibiców „obywatelami Rosji ściągniętymi przez Putina”. Zupełnie tak, jakby samemu Putinowi rzeczywiście zależało na tym, by Lwów był polski i by Polacy w ogóle pamiętali o tym, że są narodem mogącym szczycić się 600-letnią historią Lwowa i nie tylko.

    Nie może więc dziwić, że opublikowanie przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych historycznych map, na których Przemyśl i Ziemia Chełmska oznaczone zostały jako „Ukraina”, przeszło bez echa i że nagłośnienie tego faktu jako wysuwanie roszczeń terytorialnych spotkało się z powtarzanym do znudzenia zarzutem o prorosyjskość.

    Zapewne nie uda nam się ustalić, „co ukraiński MSZ miał na myśli”, publikując mapy, na których Przemyśl i Chełm zostały oznaczone jako Ukraina. Niewątpliwe jest jednak to, że gdyby Ukraina liczyła się w jakikolwiek sposób z Polską, to mapy sugerujące, iż granice państwowe Ukrainy nie obejmują na zachodzie wszystkich „ziem ukraińskich”, nie znalazłyby się na profilu ukraińskiego MSZ oraz ambasad Ukrainy w USA i Niemczech.

    Dzięki publikacji oficjalnej agendy ukraińskiego państwa i ambasad w dwóch najbardziej wpływowych krajach zachodnich przeciętny odbiorca na Zachodzie dowie się, że jeszcze niedawno Ziemia Chełmska i Ziemia Przemyska były ukraińskie, a dziś z jakiegoś powodu nie są. Pomijając fakt, że propagowaniem tego typu map nie muszą być zachwyceni mieszkańcy dzisiejszej wschodniej Polski, to firmowanie ich przez ukraińskie ministerstwo w ramach projektu nazwanego wprost „kartograficzna propaganda” nadaje tej sprawie najwyższą możliwą rangę.

    W 2008 roku w orędziu telewizyjnym prezydenta Lecha Kaczyńskiego pojawiła się mapa Niemiec w przedwojennych granicach. Do posłużenia się argumentem grożącego Polsce rewizjonizmu niemieckiego wystarczyło znalezienie się tej mapy na stronie internetowej jednego z „ziomkostw” działającego u naszych zachodnich sąsiadów. Nie jest więc precedensem zwracanie uwagi na tego typu zagrożenie płynące z kraju ościennego – tym bardziej, że w tym przypadku pod mapami kwestionującymi polskość części terytorium RP podpisuje się nie organizacja pozarządowa, jak w przypadku RFN, tylko ministerstwo graniczącego z Polską państwa w ramach rządowego projektu propagandowego.

    Ukraińskie służby państwowe szanują się pod tym względem dużo bardziej – wystarczyła książka polskiego pisarza skierowana do czytelnika w Polsce, by zakazać jej autorowi wjazdu na terytorium Ukrainy. I nie ma tu znaczenia fakt, że Lwów jest historycznie polski, a Przemyśl nie jest historycznie ukraiński, choć z ukraińskich atlasów szkolnych do nauki historii dowiemy się czegoś zupełnie innego. I tak np. jako „okupowane przez polskie wojska” Ukraińcy uważają także tereny dzisiejszej wschodniej Polski, z takimi miastami jak Chełm czy Przemyśl. Wyraźnie to widać na mapie i na legendzie mapy, które oznaczone są czerwonymi strzałkami i czerwonym obramowaniem:

    Identycznie zaznaczono współczesne wschodnie ziemie Polski na kolejnej mapie w atlasie do nauki historii w szkołach. Są one „ukraińskimi ziemiami okupowanymi przez polskie wojsko”. Wśród „ukraińskich ziem” jest polskie miasto Chełm:

    Podobnie przedstawia usytuowanie ziem wschodnich dzisiejszej Polski (wyłączając nawet polskie Kresy, dzisiejszą Ukrainę zachodnią) inna mapa z tego samego atlasu, gdzie „ukraińskimi ziemiami” są znowu Chełmszczyzna, Przemyśl, a nawet południowe fragmenty dzisiejszego województwa białostockiego. „Ukraińskie ziemie” oznaczone są kolorem różowym i siegają nawet wgłąb dzisiejszej, pozbawionej Kresów Polski:

    Przypadek Marcina Hałasia podpowiada, że gdyby to państwo polskie zaczęło w ramach jakiejś „propagandy kartograficznej” piętnować terytorialne postanowienia układów jałtańskich (które nie przewidywały dla „ludowej” atrapy państwowości polskiej żadnej rekompensaty na Zachodzie – ustalono to dopiero w Poczdamie) i przypominać o polskim Lwowie, to Ukraina zareagowałaby w sposób właściwy dla szanującego się choćby w minimalnym stopniu państwa.

    Polacy mają też prawo odświeżać sobie pamięć w ramach rożnych „propagandowych kartografii” o tym, że Polska sięgała dzisiejszego Dniepropietrowska i Smoleńska i wcale nie musielibyśmy się posiłkować mapami polskimi.

    Znając stosunek polskich mediów do incydentalnych prób przypominania o polskości Wilna i Lwowa przez kibiców Legii, wśród polsko-ukraińskich lub ukraińsko-polskich patriotów reakcja na takie posunięcie byłaby skrajnie negatywna. Tymczasem, odwoływanie się do czasów, gdy Polska sięgała Kijowa, zaś słowo „ukraina” oznaczało po prostu pogranicze, mamy wpisane nawet we własnej konstytucji, w której deklarujemy ciągłość prawną, państwową i historyczną z przedrozbiorową Polską.

    Tomasz Jasiński

Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*