Generał Tadeusz Jordan Rozwadowski – In Memoriam

Zapomniany generał, tak często o nim się mówi. Tadeusz Jordan Rozwadowski herbu Trąby urodził się 19 maja 1866 w Babinie. Jego rodzina posiadała tradycje wojskowe sięgające czasów aż Polski przedrozbiorowej (Maciej Rozwadowski walczył pod Wiedniem w 1683r, zaś Kazimierz Rozwadowski był brygadierem w powstańczej armii Tadeusza Kościuszki). W latach 1918-1919 jako Naczelny Dowódca Wojsk Polskich w Galicji Wschodniej (Armia „Wschód”) przez kilka miesięcy kierował obroną Lwowa przed siłami ukraińskimi. Miasto było odcięte od wody pitnej, zaś zapasy żywności były na wyczerpaniu. 7 marca 1919 roku otrzymano telegram z dowództwa nakazujący przebicie się do Przemyśla. Wówczas generał miał powiedzieć ,,Powziąłem niezłomną decyzję raczej zginąć z załogą niż w myśl rozkazu Naczelnego Dowództwa opuścić Lwów’’. Dopiero pod wpływem opinii publicznej została przysłana odsiecz, która wyzwoliła miasto. Wówczas Tadeusz Rozwadowski otrzymał nominację na stanowisko szefa Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu co było de facto pozbyciem się generała z kraju. Ofensywa bolszewików i zagrożenie niepodległości Polski spowodowało jednak, iż 22 lipca 1920 roku powierzono mu stanowisko szefa Sztabu Generalnego. Dzięki jego energii cofające się w nieładzie wojska polskie zostają przegrupowane, zaś w dowództwie Wojska Polskiego nastąpiły zmiany (dowódcą Frontu Północnego został gen. J. Haller). W nocy z 5 na 6 sierpnia generał przedstawił Piłsudskiemu plany kontrnatarcia. Koncepcja generała Rozwadowskiego była bardzo ryzykowna, gdyż przewidywała wykonanie głębokiego manewru oskrzydlającego znad rzeki Wieprz. W dniach 12-16 sierpnia podpis generała Rozwadowskiego widnieje na wszystkich rozkazach operacyjnych, co potwierdza, iż to on był twórcą polskiego zwycięstwa w Bitwie Warszawskiej. Nigdy nie brał on jednak udziału w sporach o autorstwo tego sukcesu. W czasie zamachu majowego stanął po stronie legalnego rządu. Po zakończeniu walk Rozwadowski został internowany i przebywał w więzieniu na Antakolu w Wilnie mimo braku dowodów winy aż do 18 maja 1927 roku. Więzienie, w którym był prawdopodobnie podtruwany, negatywnie wpłynęło na jego zdrowie i wielki generał zmarł 18 października 1927 roku. Jego ostatnią wolą było, by jego ciało spoczęło obok obrońców Lwowa, którymi dowodził. Tak odszedł jeden z najwybitniejszych dowódców w historii Polski.

Na podstawie: kresowiacy.com/Szczerbiec